Piotr Mazurek

Ukończył studia licencjackie oraz studia magisterskie z zakresu nauk politycznych w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego^[1]. Dwukrotnie był stypendystą Stypendium Rektora Uniwersytetu Warszawskiego dla najlepszych studentów^[1]. Promotorem jego pracy magisterskiej był prof. Wojciech Jakubowski^[1]. Pracował w sektorze prywatnym m.in. w firmie prowadzącej działalność edukacyjną, a także jako wykładowca i szkoleniowiec^[1]. W 2012 był redaktorem naczelnym „Gońca Wolności”^[1]. W tym samym roku został publicystą miesięcznika „Na Poważnie”, a od kwietnia 2013 przez kilkanaście lat był stałym współpracownikiem miesięcznika „W Sieci Historii”^[2]. W latach 2012–2013 współpracował z Kongresem Mediów Niezależnych^[1]. Współpracował też m.in. z tygodnikiem „ABC” oraz portalami wPolityce.pl i blogpress.pl^[1]. W marcu 2015 został członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich^[2].

Od 2010 działał jako wolontariusz w szeregu organizacji pozarządowych i inicjatyw społecznych^[2]. Od 2011 do 2015 był wiceprezesem zarządu głównego, a także m.in. prezesem oddziału Warszawa i dyrektorem biura prasowego Stowarzyszenia KoLiber^[2]. W 2011 był współzałożycielem Społecznego Komitetu Obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”^[3]. Od 2011 do 2013 był koordynatorem projektu w Fundacji Republikańskiej^[3]. Współorganizował m.in. wiele edycji Warszawskiego Marszu Rotmistrza Witolda Pileckiego oraz Forum Organizacji Młodzieżowych „Wspólnie dla Przyszłości”^[3]. Przez kilka lat koordynował akcję społeczną na rzecz dekomunizacji przestrzeni publicznej „Goń z pomnika bolszewika”^[4], którą oficjalnie wspierali m.in. prof. Jan Żaryn, Przemysław Gintrowski, Barbara Fedyszak-Radziejowska, Bogusław Nizieński czy Zbigniew Romaszewski^[5].

Był współautorem programu „Wizja dla Młodego Pokolenia” przyjętego w maju 2015 przez kandydata w wyborach prezydenckich Andrzeja Dudę jako jego oficjalny program dla młodych Polaków^[2]. W 2015 został zatrudniony w Kancelarii Premiera, gdzie pełnił kolejno funkcje: asystenta politycznego, doradcy oraz szefa gabinetu politycznego wicepremiera i ministra kultury i dziedzictwa narodowego Piotra Glińskiego^[2]. W lutym 2016 prezydent RP Andrzej Duda powołał go w skład Narodowej Rady Rozwoju^[6], której kadencja trwała do 2020. Przystąpił w jej ramach do sekcji „Edukacja, Młode Pokolenie, Sport” oraz „Kultura, Polityka Historyczna, Tożsamość Narodowa”^[1]. W marcu 2017 prezes Instytutu Pamięci Narodowej Jarosław Szarek powołał go w skład Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przy oddziale IPN w Warszawie^[7], a w okresie późniejszym został pracownikiem tej instytucji^[1]. Od 2018 do 2024 był członkiem, a od 2021 do 2024 – przewodniczącym rady Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego^[8][9][10].

W wyborach samorządowych w 2018 został wybrany z listy Prawa i Sprawiedliwości radnym Rady m.st. Warszawy^[11]. W Radzie objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Kultury oraz członka Komisji Edukacji i Komisji Nazewnictwa Miejskiego^[12]. W 2019 był współtwórcą projektu ustawy powołującej Radę Dialogu z Młodym Pokoleniem^[13]. W październiku 2019 został członkiem tego organu, a następnie wybrano go jego współprzewodniczącym (ze strony rządowo-samorządowej)^[14]. We wrześniu 2020 wszedł w skład rady Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL^[15].

Od września 2020 do marca 2023 sprawował funkcję pełnomocnika rządu ds. polityki młodzieżowej w randze podsekretarza stanu, a od listopada 2020 – sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów^[15][2]. Pełnił także rolę wiceprzewodniczącego Komitetu Społecznego Rady Ministrów i Komitetu do spraw Pożytku Publicznego^[16]. Wchodził też w skład Rady Działalności Pożytku Publicznego^[17]. Był inicjatorem i współtwórcą ustawy wzmacniającej rolę młodzieżowych rad przy jednostkach samorządu terytorialnego^[18][19]. Od lutego do listopada 2021 przeprowadził największe w historii Polski konsultacje społeczne, w których wzięło udział ok. 30 tys. osób, a w ich wyniku w formule warsztatowej wypracowywano założenia wieloletniej strategii polityki rządu na rzecz młodego pokolenia^[20][21][22]. Był inicjatorem przyjęcia przez Radę Ministrów Rządowego Programu Fundusz Młodzieżowy na lata 2022–2033^[20][23]. We współpracy z GovTech Polska, NASK, Google oraz Szkołą Główną Handlową w Warszawie a także Ministerstwem Funduszy i Polityki Regionalnej współorganizował największe w Polsce programy szkoleniowo-stażowe z obszaru kompetencji cyfrowych „Umiejętności Jutra” i „Kariera Jutra”^[20][24]. Był także współtwórcą międzypokoleniowego Solidarnościowego Korpusu Wsparcia Seniorów^[1].

We wrześniu 2022 został powołany w skład Rady Programowej Forum Ekonomicznego^[25]. W wyborach samorządowych w 2024, otrzymawszy 5098 głosów, uzyskał reelekcję w Radzie Warszawy^[26].

W czerwcu 2021 otrzymał nagrodę „Przyjaciela Młodzieżowej Rady m.st. Warszawy”^[27]. We wrześniu tego samego roku został odznaczony Orderem im. ks. Antoniego Sołtysika, przyznawanym przez Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży^[28]. W maju 2022 otrzymał tytuł Członka Honorowego Stowarzyszenia Studenci dla Rzeczypospolitej^[29], a w czerwcu tego roku Our Future Foundation uhonorowała go nagrodą „Przyjaciela Młodzieży”^[30]. W styczniu 2023 został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości^[31].

• Piotr Mazurek – strona prywatna [online] [dostęp 2020-09-26] . strona główna serwisu