Supertramp (album Supertramp)
Supertramp – debiutancki studyjny album brytyjskiego zespołu rockowego Supertramp, wydany 14 lipca 1970 roku w Wielkiej Brytanii i Kanadzie. Album nie został zauważony na rynku muzycznym. W USA ukazał się dopiero pod koniec 1977 roku, a najwyższą pozycję, jaką osiągnął jest miejsce 158 na liście Billboard 200[4] w roku 1978. Najbardziej progresywny album w dyskografii zespołu.
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| Supertramp | ||||
| Wydany |
14 lipca 1970 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
czerwiec 1970 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
47:45 (LP) | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
Supertramp | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Charakterystyka albumu
edytujWszystkie teksty piosenek zostały napisane przez Richarda Palmera, ponieważ żaden z członków zespołu nie chciał tego robić. Palmer wyznał później, że pisanie tekstów było dla niego "jak zadanie domowe ze szkoły" w tamtym czasie[5]. Muzyka została napisana przez Rogera Hodgsona i Ricka Daviesa[6].
Album został nagrany w całości w sesjach nocnych, trwających od 12 w południe do 6 rano, z powodu przesądu który panował wśród członków zespołu, (i który był podsycany opowieściami o tym że Traffic oraz Spooky Tooth też nagrywają późnymi godzinami), że noc to "magiczny" czas do nagrywania[7][6]. Roger Hodgson wspominał później: "Nasz inżynier, Robin Black, niezmiennie zasypiał w środku sesji nagraniowych, które były dość ciężkie z powodu naszych częstych starć z Palmerem"[7].
Do czasu wydania Crime of the Century utwory z tego albumu były grane na koncertach, później zostały one wyrzucone z repertuaru zespołu i nigdy później nie grane. Wyjątek stanowił utwór "Home Again", który był grany na koncertach przez kilka lat[7].
Recenzje
edytujAlbum zebrał pozytywne opinie, włącznie z recenzją "Daily Express", która mówiła tak: "Debiutancki album grupy obiecujących muzyków i poetów, który jest o wiele bardziej melodyjny niż większość płyt z etykietą "progresywny pop"[7]. Mimo to album był komercyjną klapą.
Mike DeGagne, recenzent portalu "Allmusic" pisze, że: "Album zasypany jest pretensjonalnymi instrumentalizacjami, z większym naciskiem na przyjazne instrumenty klawiszowe i gitary niż na kompozycje czy ogólny wyraz muzyki". Jenka przyznał, że "Mieszanina zapału i subtelności" na tym albumie, jest atrakcyjna[1].
Lista utworów
edytujWszystkie utwory autorstwa Ricka Daviesa, Rogera Hodgsona i Richarda Palmera.
- Strona A
1. "Surely" 0:31 2. "It's a Long Road" 5:33 3. "Aubade" /
"And I Am Not Like Other Birds of Prey"5:17 4. "Words Unspoken" 3:59 5. "Maybe I’m a Beggar" 6:44 6. "Home Again" 1:15 23:19
- Strona B
1. "Nothing to Show" 4:53 2. "Shadow Song" 4:23 3. "Try Again" 12:02 4. "Surely" 3:08 24:26
Skład
edytuj- Rick Davies – organy, harmonijka ustna, fortepian, fortepian elektryczny, śpiew
- Roger Hodgson – gitara akustyczna, gitara basowa, cello, flażolet, śpiew
- Richard Palmer – gitara akustyczna, bałałajka, gitara elektryczna, śpiew
- Robert Millar – perkusja, instrumenty perkusyjne, harmonijka ustna
Lista
edytuj| Rok | Lista | Pozycja |
|---|---|---|
| 1978 | Billboard 200 | 158[4] |
Przypisy
edytuj- ↑ a b Mike DeGagne Receznja albumu Supertramp na portalu AllMusic
- ↑ Receznja albumu Supertramp na portalu ArtRock.pl
- ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 797. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
- ↑ a b Supertramp
- ↑ Wywiad z Richardem Palmerem-Jamesem Elephant Talk
- ↑ a b Fuentes, Abel (Styczeń 2011). Wywiad z Richardem Palmerem, Supertramp Soap Box Asylum. [dostęp: 10 października 2012]
- ↑ a b c d Melhuish, Martin (1986). The Supertramp Book. Toronto, Canada: Omnibus Press. p. 33. ISBN 0-9691272-2-7
