![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f7/%C5%81abajowa_DK18_%287%29.jpg/220px-%C5%81abajowa_DK18_%287%29.jpg)
Łabajowa Baszta – wapienna skała o wysokości 18 m znajdująca się w górnej części lewych zboczy Doliny Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Jest najbardziej wysuniętą na południe skałą w Grupie Łabajowej. Skały tej grupy należą do najbardziej popularnych skał wspinaczkowych w całej Jurze[1]. Administracyjnie znajduje się w granicach wsi Bębło w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś[2]
Drogi wspinaczkowe
[edytuj | edytuj kod]Ściany wspinaczkowe o wystawie południowej i południowo-wschodniej, pionowe lub przewieszone z filarem i zacięciem[3]. Skała znajduje się na terenie prywatnym, jednak jest udostępniona do uprawiania wspinaczki skalnej. Przy skale jest miejsce parkingowe[1], schody dojściowe do skał, ławeczki oraz tablice ze skałoplanami. Na zboczu powyżej Łabajowej Baszty znajduje się niższa od niej Łabajowa Basteja[4].
Łabajowa Baszta jest przygotowana do wspinaczki – niemal wszystkie drogi wspinaczkowe wyposażone są w stałe punkty asekuracyjne. Dwie drogi wymagają miejscami wspinaczki tradycyjnej. Drogi mają trudność od III do VI.2+ w skali Kurtyki, są też trzy projekty (w nawiasach podano elementy asekuracyjne oraz ich liczbę: r – ring; sz – stanowisko zjazdowe; rz – ring zjazdowy; trad – wspinaczka tradycyjna):
- Projekt
- Projekt
- Szarik pogryzł snajpera; VI.2 (sz)
- Projekt; (sz)
- Pancerna rysa; VI.1+ (trad + sz)
- Snajper trafił Marusię; VI.2 (7r + sz)
- Lewa miedziana płyta; VI.1 (6r + sz)
- Nie dziane zacięcie IV+ (5r + 2rz)
- Borówka; (5r + sz)
- Projekt; (sz)
- Pancerna rysa; VI.1+ (trad + sz)
- Unik Marusi; VI.1+ (7r + sz)
- Bękarty wojny; VI.1+ (6r + sz)
- Lewa miedziana płyta; VI.1 (6r + sz)
- Prawa miedziana płyta; VI.1/1+ (6r + sz)
- Nie dziane zacięcie wprost; IV (4r + sz)
- Borówka; V (5r + sz)
- Jagódka; IV- (5r + sz)
- Siema lolo; III- (5r + sz)
- Pati-mati; III- (r + sz)
- Zachód baszty; III (5r + sz)
- Grań na basztę; 1. wyciąg III+ (5r + 2rz), 2. wyciąg II (3r + 2rz)[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Paweł Haciski , Jura Południowa. Przewodnik wspinaczkowy, Warszawa: Wydawnictwo Ring, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7 .
- ↑ Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-03-11] .
- ↑ Baza topo portalu wspinaczkowego [online] [dostęp 2020-07-16] .
- ↑ a b Skałoplany fundacji Wspinka [online] [dostęp 2020-07-20] .