Łukasz Tomasz Koncewicz (ur. 18 października 1796 w Łomazach, zm. 17 września 1867 w Warszawie) – polski nauczyciel języka polskiego, łaciny i greki.

Urodził się 18 października 1791 w mieście Łomazy w rodzinie Tomasza, proboszcza unickiego i jego żony Aleksandry z d. Sosnowskiej jako najmłodszy z trzech synów. Odebrał początkowego nauki jak starsi bracia – w Białej Radziwiłowskiej Akademię Bialską i w Królewskim Uniwersytecie Warszawskim studiował literaturę starożytną i polską. Zdobył stopień magistra nauk i sztuk pięknych i został zastępcą profesora w Liceum Warszawskim.

W 1821 dostał przeniesienia do szkoły wojewódzkiej w Kielcach^[1]. W 1823 został przeniesiony do szkoły wojewódzkiej w Lublinie^[2].

• „Nowy słownik łacińsko-polski”, Warszawa 1867,
• „O naukach starożytnych w Polsce w XVI wieku, pożytku z nich wynikającym...” b.m.w.,
• „Zagadki tudzież przypowiastki, powieści i porównania” Warszawa 1842.

Żonaty z Emilią z d. Sozańską, mieli syna Konstantego. Łukasz Koncewicz po przejściu na emeryturę przeniósł się do Warszawy, gdzie zmarł 17 września 1867 i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.

• S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XIV. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1864, s. 289. [dostęp 2021-04-11]. (pol.).
• Łukasz Tomasz Koncewicz [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-04-09] .