Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1939 |
Rozformowanie |
1939 |
Tradycje | |
Rodowód |
Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 DP |
Dowódcy | |
Pierwszy |
mjr Stanisław Wojakowski |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
12 Batalion Saperów (12 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 DP.
Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 Dywizji Piechoty
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L. dz. 2127/tjn. z 22 maja 1937 roku o wydzieleniu kompanii saperów dla 7, 10, 11, 12, 13, 18, 25 i 27 DP oraz utworzeniu 12 ośrodków sapersko-pionierskich został sformowany Ośrodek Sapersko-Pionierski 12 Dywizji Piechoty[1][a]. Ośrodek stacjonował w Tarnopolu[2].
- Organizacja i obsada personalna ośrodka
Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939 roku[2][b]:
- dowódca ośrodka – mjr Wojakowski Stanisław
- adiutant – por. Józef Łubikowski (*)[c]
- oficer materiałowy – por. Jan Ansperger
- oficer mobilizacyjny – por. Józef Łubikowski (*)[c]
- dowódca kompanii saperów – por. Józef Maksymowicz
- dowódca plutonu – por. Witold Bronisław Ilecki
- dowódca plutonu – ppor. Janusz Czesław Skarbek-Teieszewski
- dowódca plutonu specjalnego – kpt. sap. Mieczysław Krajewski
W 1939 ośrodek sformował batalion saperów dla 12 Dywizji Piechoty.
Struktura i obsada etatowa 12 bsap
[edytuj | edytuj kod]Obsada personalna we wrześniu 1939[5]:
- dowódca baonu – mjr Stanisław Wojakowski
- zastępca dowódcy baonu – kpt. sap. Mieczysław Krajewski †1940 Charków[6]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ośrodki sersko-pionierskie dla 16, 20, 23 i 29 Dywizji Piechoty zostały zorganizowane na bazie czterech istniejących od 1935 roku kompanii saperów nr: 16, 20, 23 i 29
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
- ↑ a b Gwiazdką oznaczono oficera, który pełnił jednoczenie więcej niż jedną funkcję[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kozłowski 1964 ↓, s. 193.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 813.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VIII.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 326.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 259.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Eugeniusz Kozłowski: Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1964.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3