1 Pucki Dywizjon Lotniczy

Oznaka rozpoznawcza 1 Puckiego Dywizjonu Lotniczego
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1 stycznia 1995
Rozformowanie	31 grudnia 2002
Nazwa wyróżniająca	Pucki
Patron	kmdr por. pil. Edward Szystowski
Tradycje
Święto	15 lipca
Nadanie sztandaru	15 lipca 1995
Dowódcy
Pierwszy	kmdr ppor. dypl. pil. Zenon Chojnacki
Ostatni	kmdr ppor. pil. Czesław Bielawski
Organizacja
Dyslokacja	Gdynia-Babie Doły
Rodzaj sił zbrojnych	Marynarka Wojenna
Rodzaj wojsk	Wojska lotnicze
Podległość	Brygada Lotnictwa Marynarki Wojennej
Skład	patrz tekst

1 Pucki Dywizjon Lotniczy – polski dywizjon lotnictwa Marynarki Wojennej, wchodzący w skład Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. Dywizjon istniał od 1 stycznia 1995 roku do 31 grudnia 2002 roku. W tym czasie stacjonował na lotnisku wojskowym Gdynia Babie Doły.

1 dl MW powstał Zarządzeniem Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w sprawie sformowania Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. Zgodnie z Zarządzeniem nastąpiło przeformowanie 34 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego na dywizjon lotniczy i batalion zabezpieczenia oraz rozformowanie 18 Eskadry Lotnictwa Ratowniczo-Łącznikowego i włączenie jej sił i środków do nowo tworzonego dywizjonu.

1 stycznia 1995 roku 1 dlMW wraz z 2 dlMW z Darłówka i 3 dlMW z Siemirowic oraz trzema batalionami zabezpieczenia i jednym dywizjonem technicznym utworzyły Brygadę Lotnictwa Marynarki Wojennej.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej o Przeformowaniu struktury organizacyjnej BLMW z 21 stycznia 2002 roku, dywizjony wchodzące w skład Brygady LMW przeformowano w eskadry lotnicze. Na miejscu 1 dlMW powstała 28 Pucka Eskadra Lotnicza, która przejęła w całości jego sprzęt oraz zadania. Po rozformowaniu dywizjonu, 21 stycznia 2003 roku wycofano z lotnictwa Marynarki Wojennej samoloty odrzutowe MiG-21^[1].

Na podstawie Decyzji Nr 103/MON z dnia 14 lipca 1995 roku Dywizjon przejął dziedzictwo i stał się kontynuatorem tradycji:

• Morskiego Dywizjonu Lotniczego z Pucka 1920-1939;
• 34 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego Marynarki Wojennej 1950-1994.

Na podstawie tej samej decyzji jednostka przyjęła nazwę wyróżniającą „Pucki” oraz imię kmdr. por. pil. Edwarda Szystowskiego. Święto zostało ustanowione na 15 lipca. 15 lipca 1995 roku podczas uroczystości w Pucku, Dowódca Dywizjonu - kmdr ppor. pil. Chojnacki odebrał z rąk Dowódcy Marynarki Wojennej Sztandar nadany przez Prezydenta RP Lecha Wałęsę.

Dywizjon podzielony był na trzy eskadry: A i B, operujące na samolotach odrzutowych oraz C, operującą na śmigłowcach ratowniczych i transportowych, samolotach patrolowych. Eskadry dzieliły się na klucze.

• kmdr ppor. dypl. pil. Zenon Chojnacki
• kmdr por. dypl. pil. mgr inż. Stanisław Pietraszkiewicz
• kmdr ppor. pil. Czesław Bielawski

• samolot myśliwski MiG-21 bis A
• samolot szkolny MiG-21 UM
• śmigłowiec ratowniczy PZL W-3 RM Anakonda
• śmigłowiec transportowo-pasażerski PZL W-3 Sokół
• śmigłowiec transportowy Mi-17
• śmigłowiec transportowy Mi-2
• samolot transportowo-pasażerski An-28
• samolot patrolowo-rozpoznawczy PZL M-28 Bryza 1R

• osłona lotnicza własnych zespołów okrętów,
• rozpoznanie i wskazanie celów dla okrętów nawodnych,
• ochrona i obrona baz morskich przed atakami z powietrza,
• zabezpieczenie ratownicze działań Marynarki Wojennej oraz statków cywilnych i kutrów rybackich (śmigłowce ratownicze polskiego lotnictwa morskiego są częścią systemu międzynarodowego ratownictwa morskiego SAR),
• pełnienie całodobowych dyżurów ratowniczych i bojowych,
• monitoring ekologiczny akwenów morskich.

• 28 czerwca 1996 roku rozbił się w Bałtyku MiG-21bis nr boczny 8870, zginął kmdr ppor. pil. Sławomir Guzowski^[2].

• Mariusz Konarski, Morskie skrzydła Rzeczypospolitej, "Wiraże" nr 15-16/2003;
• Mariusz Konarski, Andrzej Olejko, Tradycje polskiego lotnictwa morskiego, Wyd. Muzeum Marynarki Wojennej, Gdynia 1995.