| |||||||||
| |||||||||
Ogólne informacje | |||||||||
Wzór sumaryczny |
C10H14NIO2 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
307,13 g/mol | ||||||||
Wygląd |
białe, mikrokrystaliczne ciało stałe[1] | ||||||||
Identyfikacja | |||||||||
Numer CAS | |||||||||
PubChem | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||
Legalność w Polsce |
2C-I – organiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna z rodziny 2C, pochodna fenyloetyloaminy.
Efekty działania, podobnie jak w przypadku wszystkich psychodelików są bardzo zróżnicowane i indywidualne. Zwykle jednak obejmują: silne pobudzenie, podniesienie nastroju, euforia, uczucie szczęścia i efekty wizualne. Zgodnie z PIHKAL dawkowanie 2C-I waha się w przedziale 10–20 mg a efekty utrzymują się 6–12 godzin. Mechanizm działania 2C-I opiera się na działaniu agonistycznym na receptory serotoninowe.
2C-I po raz pierwszy zostało otrzymane przez Alexandra Shulgina. Od roku 2001 substancją tą zainteresowały się nielegalnie lub półlegalnie działające wytwórnie chemiczne. Celem było poszukiwanie legalnego odpowiednika 2C-B. Substancja zdobyła uznanie i popularność jako legalny psychodelik. Nie są znane śmiertelne przedawkowania 2C-I.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b #33 2C-I. 2,5-Dimethoxy-4-iodophenethylamine [online], Erowid [dostęp 2018-06-28] (ang.).