Nusa Dua

Nusa Dua – położenie na mapie Bali.

41. Drużynowe Mistrzostwa Świata w Brydżu Sportowym – drużynowe mistrzostwa świata w brydżu sportowym, które odbyły się w dniach 16–29 września 2013 w Nusa Dua (Indonezja)^[1].

Były to jednocześnie:

• 41. Drużynowe Mistrzostwa Świata w Brydżu Sportowym w Kategorii Open: Bermuda Bowl;
• 19. Drużynowe Mistrzostwa Świata w Brydżu Sportowym w Kategorii Kobiet: Venice Cup;
• 7. Drużynowe Mistrzostwa Świata w Brydżu Sportowym w Kategorii Seniorów: D’Orsi Seniors Trophy;
• 9. Międzynarodowe Mistrzostwa Świata Teamów Open Transnational.

W zawodach zwyciężyli:

• W Bermuda Bowl:

 Włochy: Norberto Bocchi, Giorgio Duboin, Lorenzo Lauria, Agustin Madala, Antonio Sementa, Alfredo Versace;

• W Venice Cup:

 Stany Zjednoczone USA-2: Hjordis Eythorsdottir, Jill Levin, Jill Meyers, Janice Seamon-Molson, Jenny Wolpert, Migry Zur-Campanile;

• W d’Orsi Seniors Trophy^[a]:

 Niemcy: Michael Elinescu, Ulrich Kratz, Reiner Marsal, Bernhard Strater, Ulrich Wenning, Entscho Wladow

 Stany Zjednoczone USA-2 Roger Bates, Garey Hayden, Marc Jacobus, Carolyn Lynch, Mike Passell, Eddie Wold

• W zawodach transnarodowych:

 Stany Zjednoczone Gordon: David Berkowitz, Mark Gordon, Jacek Pszczoła, Pratap Rajadhyaksha, Michael Seamon, Alan Sontag.

Poprzednie drużynowe mistrzostwa świata odbyły się 15–29 października 2011 w Veldhoven, Holandia^[2][3]:

40. Drużynowe Mistrzostwa Świata, Veldhoven 2011
Miejsce	Open	Kobiety	Seniorzy	Transnarodowe
1	Holandia Netherlands Sjoert Brink, Bas Drijver, Bauke Muller, Ricco van Prooijen, Louk Verhees Jr., Simon de Wijs	Francja France Véronique Bessis, Bénédicte Cronier, Catherine d'Ovidio, Danièle Gaviard, Joanna Zochowska, Sylvie Willard	Francja France Patrick Grenthe, Guy Lasserre, Francois Leenhardt, Patrice Piganeau, Philippe Poizat, Philippe Vanhoutte	Izrael Israel Juniors Allon Birman, Lotan Fiszer, Gal Gerstner, Moshe Meyuchas, Deror Padon
2	Stany Zjednoczone USA 2 Kevin Bathurst, Joe Grue, John Hurd, Justin Lall, Joel Wooldridge, Daniel Zagorin	Indonezja Indonesia Lusje Olha Bojoh, Fera Damayanti, Suci Amita Dewi, Kristina Wahyu Murniati, – Riantini, Julita Grace Tueje	Stany Zjednoczone USA 2 Peter Boyd, Neil Chambers, Gaylor Kasle, Larry Kozlove, Steve Robinson, John Schermer	Australia OZ Open Nabil Edgtto, John Paul Gosney, Hugh Grosvenor, Sartaj Hans, Tony Nunn, George Bilski
3	Włochy Italy Norberto Bocchi, Giorgio Duboin, Lorenzo Lauria, Agustin Madala, Antonio Sementa, Alfredo Versace	Holandia Netherlands Carla Arnolds, Laura Dekkers, Marion Michielsen, Jet Pasman, Anneke Simons, Bep Vriend	Polska Poland Julian Klukowski, Apolinary Kowalski, Krzysztof Lasocki, Wiktor Markowicz, Jacek Romański, Jerzy Russyan	Rosja Parimaych Andriej Gromow, Jurij Chiuppenen, Jurij Chochłow, Wadim Chołomiejew, Michaił Krasnosielski, Gieorgij Matuszko

Polskie drużyny w Veldhoven zdobyły miejsca:

• 14 w kategorii open;
• 11 w kategorii kobiet;
• 3 w kategorii seniorów.

Przepisy i reguły obowiązujące na 41. DMŚ zostały określone w osobnym dokumencie^[4].

1. W DMŚ wystąpiły drużyny reprezentujące federacje brydżowe. Oprócz gospodarza (Indonezji), do uczestnictwa zakwalifikowało się: 6 drużyn ze strefy 1 (Europa), 3 drużyny ze strefy 2 (Ameryka Północna), 2 drużyny ze strefy 3 (Ameryka Południowa), 2 drużyny ze strefy 4 (Azja i Środkowy Wschód), 1 drużyna ze strefy 5 (Ameryka Centralna), 3 drużyny ze strefy 6 (Azja Pacyficzna), 2 drużyny ze strefy 7 (Południowy Pacyfik), 2 drużyny ze strefy 8 (Afryka).
2. W każdej kategorii najpierw były rozgrywane mecze (16 rozdań) metodą każdy z każdym, przez 7 dni, po 3 mecze w ciągu dnia. Następnie były rozgrywane mecze ćwierćfinałowe (2 dni, 96 rozdań), półfinałowe (2 dni, 96 rozdań), mecz o 3 miejsce (2 dni, 64 rozdania) i finały (2 dni, 96 rozdań).
3. Wynik w IMP były przeliczany na VP, po raz pierwszy w historii DMŚ w skali 0–20.
4. Zawody drużyn transnarodowych odbyły się po rundzie „każdy z każdym” DMŚ. Przystąpić do tych zawodów mogli zarówno zawodnicy (dowolnej kategorii) uczestniczący w DMŚ (bez opłaty), jak i inni zawodnicy (wnosząc opłatę).
5. Zawody transnarodowe w początkowej fazie rozgrywane były jako turniej na dochodzenie (tzw. „barometr szwajcarski”). Były to mecze 10-rozdaniowe. W ciągu dnia było rozgrywanych 5 meczów. W sumie było 150 rozdań w fazie eliminacyjnej. Następnie 8 najlepszych drużyn rozgrywało mecze systemem pucharowym (ćwierćfinały, półfinały i finał: 3 mecze po 16 rozdań na każdym etapie).
6. Uczestnicy DMŚ, którzy odpadli po ćwierćfinałach mogli wziąć udział w zawodach transnarodowych. Zostały im przed rundą 11 przyznane 120 VP. W rundzie 11 (i tylko w 11) te dodatkowe zespoły nie mogły się spotkać ze sobą.

Uczestnicy 41. DMŚ mieli obowiązek przesłania do WBF kart konwencyjnych zawierających opis stosowanych systemów. Karty te są dostępne w internecie^[5][6][7].

1. Zarówno gracze, jak i niegrający kapitanowie i trenerzy, musieli mieć jednakowe stroje na ceremonię otwarcia i zamknięcia.
2. Zawodnicy w czasie gry musieli mieć jednakowe stroje zawierające logo kraju.

1. Zdobywcy miejsc od 1 do 3 otrzymali medale: złote, srebrne i brązowe ME.
2. Zajęte miejsca drużyn dały zawodnikom w nich startującym punkty dla rankingów i tytułów WBF.
3. Zajęte miejsca drużyn polskich dają występującym w nich zawodnikom punkty dla polskich tytułów klasyfikacyjnych^[8].

Na stronie internetowej zawodów^[1] były prezentowane wyniki meczów, zarówno w czasie trwania, jak i po ich zakończeniu.

W serwisie BBO były przeprowadzane transmisje^[9] z 5 meczów każdej sesji (10 stołów). Z części meczów przeprowadzane były transmisje głosowe. Wykaz transmitowanych meczów każdego dnia znajdował się biuletynie zawodów.

Mecze (i transmisje) rozpoczynały się (od 17 września 2013) w godzinach 05:00, 08:30 i 11:20 czasu polskiego. Czas lokalny: 11:00, 14:30, 17:20.

Do udziału w DMŚ zostały zakwalifikowane zespoły z Indonezji oraz po 21 zespołów w każdej kategorii:

Dla zespołów europejskich kwalifikacjami do 41. DMŚ były 51. Drużynowe Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym, które odbyły się w czerwcu 2012 roku w Dublinie (Irlandia).

Poniższa tabela pokazuje po 6 pierwszych drużyn w każdej kategorii w 51. DME, które to miejsca gwarantowały udział w Mistrzostwach Świata w roku 2013^[10].

51. DME. Klasyfikacja końcowa czołowych drużyn.
M	Otwarta		Kobiety		Seniorzy
1	Monako		Anglia		Francja
2	Holandia		Francja		Polska
3	Włochy		Turcja		Szkocja
4	Anglia		Holandia		Dania
5	Polska		Polska		Niemcy
6	Niemcy		Izrael		Belgia

Polska, jako jedyny kraj z Europy, wprowadziła w ten sposób do mistrzostw świata 2013 drużyny we wszystkich 3 kategoriach. W mistrzostwach seniorów, po rezygnacji zespołu z Ameryki Południowej, ze strefy europejskiej jako 7 drużyna z Europy startował zespół z Holandii, która dzięki temu także występowała w każdej kategorii.

Polskie drużyny na 41. DMŚ wystąpiły w następujących składach:

• Open: Cezary Balicki – Adam Żmudziński, Krzysztof Buras – Grzegorz Narkiewicz, Krzysztof Jassem – Marcin Mazurkiewicz. Niegrającym kapitanem był Piotr Walczak, a trenerem Marek Wójcicki;
• Kobiety: Cathy Bałdysz – Anna Sarniak, Katarzyna Dufrat – Joanna Taczewska, Danuta Kazmucha – Justyna Żmuda. Niegrającym kapitanem był Mirosław Cichocki, a trenerem Rudolf Borusiewicz;
• Seniorzy: Julian Klukowski – Wiktor Markowicz, Apolinary Kowalski – Jacek Romański, Krzysztof Lasocki – Jerzy Russyan. Niegrającym kapitanem był Włodzimierz Wala, a trenerem Andrzej Biernacki.

Na mistrzostwa oprócz zawodników pojechali^[11]:

• Radosław Kiełbasiński – wiceprezydent WBF, delegat na kongres WBF, posiedzenie kilku komisji WBF;
• Rudolf Borusiewicz – delegat na Kongres WBF, członek Komisji Internetowej WBF;
• Igor Chalupec – delegat na Kongres WBF, kandydat PZBS do Komisji Marketingowej WBF;
• Sławomir Latała – szef ekipy, sędzia, członek Komisji Sędziowskiej WBF.

Poniższa lista zawiera listę zespołów, które zdobyły medalowe pozycje.

41. Drużynowe Mistrzostwa Świata, Nusa Dua (Indonezja) 2013
Miejsce	Open	Kobiety	Seniorzy	Transnarodowe
1	Włochy Norberto Bocchi, Giorgio Duboin, Lorenzo Lauria, Agustin Madala, Antonio Sementa, Alfredo Versace	Stany Zjednoczone USA-2 Hjordis Eythorsdottir, Jill Levin, Jill Meyers, Janice Seamon-Molson, Jenny Wolpert, Migry Zur-Campanile	Niemcy Michael Elinescu, Ulrich Kratz, Reiner Marsal, Bernhard Strater, Ulrich Wenning, Entscho Wladow	Stany Zjednoczone Gordon David Berkowitz, Mark Gordon, Jacek Pszczoła, Pratap Rajadhyaksha, Michael Seamon, Alan Sontag
2	Monako Fulvio Fantoni, Geir Helgemo, Tor Helness, Franck Multon, Claudio Nunes, Pierre Zimmermann	Anglia Sally Brock, Fiona Brown, Heather Dhondy, Nevena Senior, Nicola Smith, Susan Stockdale	Stany Zjednoczone USA-2 Roger Bates, Garey Hayden, Marc Jacobus, Carolyn Lynch, Mike Passell, Eddie Wold	Chiny SAIC VW Dai Jianming, Hu Maoyuan, Liu Yiqian, Shao Zijian, Yang Lixin, Zhuang Zejun
3	Polska Cezary Balicki, Adam Żmudziński, Krzysztof Buras, Grzegorz Narkiewicz, Krzysztof Jassem, Marcin Mazurkiewicz	Holandia Carla Arnolds, Marion Michielsen, Jet Pasman, Anneke Simons, Meike Wortel, Wietske van Zwol	Polska Julian Klukowski, Apolinary Kowalski, Krzysztof Lasocki, Wiktor Markowicz, Jacek Romański, Jerzy Russyan	Holandia White House Jan Jansma, Gert-Jan Paulissen, Richard Ritmeijer, Magdaléna Tichá

W 41. DMŚ polscy zawodnicy zdobyli 2 brązowe medale:

• w kategorii open (Bermuda Bowl) zespół w składzie: Cezary Balicki, Adam Żmudziński, Krzysztof Buras, Grzegorz Narkiewicz, Krzysztof Jassem, Marcin Mazurkiewicz;
• w kategorii seniorów (d’Orsi Seniors Trophy) zespół w składzie: Julian Klukowski, Apolinary Kowalski, Krzysztof Lasocki, Wiktor Markowicz, Jacek Romański, Jerzy Russyan.

Zespół kobiet (Venice Cup) w składzie Cathy Bałdysz – Anna Sarniak, Katarzyna Dufrat – Joanna Taczewska, Danuta Kazmucha – Justyna Żmuda doszedł do ćwierćfinałów zajmując ostatecznie miejsce 5–9.

W turnieju transnarodowym do ćwierćfinałów doszedł zespół Polish Students w składzie: Stanisław Gołębiowski, Paweł Jassem, Michał Klukowski, Piotr Tuczyński, Jakub Wojcieszek, Piotr Zatorski.

W zwycięskiej drużynie Gordon występował były długoletni reprezentant Polski, Jacek Pszczoła (od roku 2006 reprezentant USA).

Poniższa tabela pokazuje plan gier oraz wyniki polskich drużyn w poszczególnych sesjach rundy „każdy z każdym”.

Wyniki polskich drużyn[12]
Data	Godzina (CET)	Otwarta						Kobiety						Seniorzy
		S	Kraj	F	Wyn	Σ	M	S	Kraj	F	Wyn	Σ	M	S	Kraj	F	Wyn	Σ	M
17 września wtorek	05:00	O1	Kanada		2,97	2,97	19	K1	Pakistan		18,44	18,44	5	S1	Nowa Zelandia		11,76	11,76	9
	08:30	O2	Brazylia		12,80	15,77	18	K2	Anglia		10,00	28,44	6	S2	Gwadelupa		15,56	27,32	5
	11:10	O3	Nowa Zelandia		16,26	32,03	9	K3	Szwecja		12,03	40,47	5	S3	Afryka Południowa		9,69	37,01	6
18 września środa	05:00	O4	Monako		14,60	47,10	7	K4	Indie		18,09	58,56	1	S4	Bangladesz		10,91	47,92	8
	08:30	O5	USA 1		17,45	64,15	5	K5	Indonezja		17,97	76,53	3	S5	Holandia		16,42	64,63	6
	11:10	O6	USA 2		15,92	80,07	3	K6	Australia		13,97	90,50	1	S6	USA 2		5,20	69,83	8
19 września czwartek	05:00	O7	Egipt		19,07	99,14	1	K7	Egypt		20,00	110,50	1	S7	Egipt		17,17	86,80	7
	08:30	O8	Bahrajn		18,77	117,91	1	K8	Holandia		2,03	112,53	3	S8	Kanada		11,76	98,56	7
	11:10	O9	Chińskie Tajpej		8,24	126,15	2	K9	Afryka Południowa		12,80	125,33	2	S9	Australia		6,03	104,59	9
20 września piątek	05:00	O10	Argentyna		13,97	143,08	1	K10	Chiny		2,83	128,16	4	S10	Chińskie Tajpej		19,34	123,93	5
	08:30	O11	Holandia		5,20	153,05	2	K11	Brazylia		9,09	137,25	7	S11	Indie		11,48	135,41	5
	11:10	O12	Włochy		6,25	154,53	4	K12	Japonia		19,25	156,50	5	S12	Japonia		8,80	144,21	6
21 września sobota	05:00	O13	Afryka Południowa		13,97	168,50	2	K13	Filipiny		17,85	174,35	3	S13	Francja		1,67	145,88	9
	08:30	O14	Niemcy		10,00	178,50	5	K14	USA 2		17,85	192,20	2	S14	Dania		15,38	161,26	9
	11:10	O15	Chiny		8,24	186,74	6	K15	Gwadelupa		20,00	210,09	2	S15	Indonezja		2,83	164,09	12
22 września niedziela	05:00	O16	Indonezja		15,00	201,74	5	K16	Francja		9,09	219,18	2	S16	Hongkong		15,38	179,47	11
	08:30	O17	Australia		13,75	205,49	6	K17	Kanada		14,18	233,36	2	S17	Brazylia		16,09	195,56	9
	11:10	O18	Anglia		1,34	206,83	8	K18	USA 1		8,24	241,60	2	S18	Belgia		17,97	213,53	7
23 września poniedziałek	05:00	O19	Gwadelupa		19,07	225,60	6	K19	Turcja		1,67	243,27	3	S19	Niemcy		14,80	228,33	8
	08:30	O20	Indie		12,03	237,63	5	K20	Nowa Zelandia		20,00	263,27	3	S20	Szkocja		12,29	240,62	7
	11:10	O21	Japonia		20,00	257,63	4	K21	Argentyna		16,88	280,15	3	S21	USA 1		18,55	259,17	5

Po raz pierwszy w historii drużynowych mistrzostw świata do ćwierćfinałów przeszły polskie drużyny we wszystkich kategoriach.

Poniższe tabele pokazują wyniki wszystkich sesji wszystkich meczów ćwierćfinałowych.

W niektórych meczach odbyło się tylko 5 sesji. W tych meczach ustalono wynik 6 sesji jako 0:0.

Czerwonym kolorem wyróżniono zwycięzców meczów ćwierćfinałowych.

Bermuda Bowl. Mecze ćwierćfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	24 września (wtorek)						25 września (środa)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				Q1	Σ	Q2	Σ	Q3	Σ	Q4	Σ	Q5	Σ	Q6	Σ
OQ1		Kanada	1,67	19	20,7	30	50,7	21	71,7	47	118,7	12	130,7	28	158,7
		USA-1	0	17	17	44	61	41	102	17	119	62	181	33	214
OQ2		Włochy	0	61	61	54	115	42	157	44	201	41	242	0	242
		Chiny	2,33	22	24,3	51	75,3	27	102,3	24	126,3	20	146,3	0	146,3
OQ3		Anglia	4,33	19	23,3	86	109,3	10	119,3	30	149,3	34	183,3	43	226,3
		Monako	0	62	62	39	101	55	156	36	192	56	248	30	278
OQ4		Polska	0	53	53	62	115	38	153	32	185	57	242	0	242
		Holandia	6,3	13	19,3	26	45,3	23	68,3	38	106,3	13	119,3	0	119,3

Venice Cup. Mecze ćwierćfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	24 września (wtorek)						25 września (środa)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				Q1	Σ	Q2	Σ	Q3	Σ	Q4	Σ	Q5	Σ	Q6	Σ
KQ1		Holandia	8	37	45	58	103	16	119	7	126	2	128	38	166
		Turcja	0	19	19	27	46	16	61	15	76	18	94	37	131
KQ2		Anglia	0	66	66	35	101	38	139	12	151	17	168	35	203
		USA-1	8	15	23	23	46	9	55	17	72	18	90	48	138
KQ3		Polska	12	30	42	5	47	13	60	17	77	22	99	26	125
		USA-2	0	13	13	61	74	29	103	35	138	11	149	24	173
KQ4		Francja	0	47	47	11	58	38	96	52	148	28	176	16	192
		Chiny	2	29	31	78	109	9	118	36	154	22	176	28	204

d'Orsi Trophy. Mecze ćwierćfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	24 września (wtorek)						25 września (środa)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				Q1	Σ	Q2	Σ	Q3	Σ	Q4	Σ	Q5	Σ	Q6	Σ
SQ1		Holandia	0	20	20	15	35	12	47	28	75	16	91	0	91
		Francja	16	30	46	60	106	19	125	42	167	84	251	0	251
SQ2		USA-2	16	50	66	65	131	59	190	64	254	34	288	0	288
		Szkocja	0	35	35	39	74	23	97	19	116	23	139	0	139
SQ3		Indonezja	0	39	39	48	87	23	110	12	122	28	150	22	172
		Niemcy	15	25	40	2	42	17	59	59	118	46	156	66	222
SQ4		Polska	13	30	43	44	87	45	132	38	170	31	201	35	236
		Belgia	0	62	62	27	89	2	91	28	119	23	142	21	163

Bermuda Bowl. Mecze półfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	26 września (czwartek)						27 września (piątek)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				S1	Σ	S2	Σ	S3	Σ	S4	Σ	S5	Σ	S6	Σ
OS1		Monako	0,67	40	40,7	27	67,7	47	114,7	49	163,7	27	190,7	51	241,7
		USA-1	0	33	33	11	44	21	65	31	96	28	124	36	160
OS2		Polska	0	8	8	14	22	26	48	31	79	0	79	0	79
		Włochy	7	45	52	55	107	43	150	51	201	0	201	0	201

Venice Cup. Mecze półfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	26 września (czwartek)						27 września (piątek)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				S1	Σ	S2	Σ	S3	Σ	S4	Σ	S5	Σ	S6	Σ
KS1		Holandia	3	22	25	21	46	37	83	26	109	26	135	30	165
		USA-2	0	25	25	32	57	38	95	26	121	21	142	9	151
KS2		Anglia	0	45	45	11	56	43	99	45	144	41	185	34	219
		Chiny	7,5	17	24,5	12	36,5	26	62,5	31	93,5	35	128,5	9	137,5

d'Orsi Trophy. Mecze półfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	26 września (czwartek)						27 września (piątek)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				S1	Σ	S2	Σ	S3	Σ	S4	Σ	S5	Σ	S6	Σ
SS1		Niemcy	0	25	25	42	67	41	108	16	124	39	163	51	214
		Francja	1	38	39	37	76	26	102	19	121	44	165	12	177
SS2		Polska	0	16	16	31	47	27	74	37	111	24	135	43	178
		USA-2	10	46	56	37	93	27	120	42	162	42	204	43	247

Bermuda Bowl. Mecz o 3 miejsce[12]
Nr	F	Zespół	P	28 września (sobota)						29 września (niedziela)
				5:00		8:30		11:20		5:00
				F1	Σ	F2	Σ	F3	Σ	F4	Σ
OR		Polska	11,67	51	62,7	22	84,7	49	133,7	13	146,7
		USA-1	0	28	28	31	59	36	95	47	142

Bermuda Bowl. Mecz finałowy[12]
Nr	F	Zespół	P	28 września (sobota)						29 września (niedziela)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				F1	Σ	F2	Σ	F3	Σ	F4	Σ	F5	Σ	F6	Σ
OF		Monako	0	29	29	16	45	2	47	34	81	16	97	29	126
		Włochy	6	46	54	45	99	15	114	20	134	54	188	22	210

Venice Cup. Mecz o 3 miejsce[12]
Nr	F	Zespół	P	28 września (sobota)						29 września (niedziela)
				5:00		8:30		11:20		5:00
				F1	Σ	F2	Σ	F3	Σ	F4	Σ
KR		Holandia	14	40	54	42	96	38	134	18	152
		Chiny	0	48	48	15	63	39	102	37	139

Venice Cup. Mecz finałowy[12]
Nr	F	Zespół	P	28 września (sobota)						29 września (niedziela)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				F1	Σ	F2	Σ	F3	Σ	F4	Σ	F5	Σ	F6	Σ
KF		USA-2	0	52	52	7	59	53	112	1	113	84	197	32	229
		Anglia	2,33	36	38,3	32	70,3	37	107,3	49	156,3	33	189,3	31	220,3

d'Orsi Trophy. Mecz o 3 miejsce[12]
Nr	F	Zespół	P	28 września (sobota)						29 września (niedziela)
				5:00		8:30		11:20		5:00
				F1	Σ	F2	Σ	F3	Σ	F4	Σ
SR		Polska	0	33	33	37	70	25	95	35	130
		Francja	14	25	39	16	55	15	70	10	80

d'Orsi Trophy. Mecz finałowy[12]
Nr	F	Zespół	P	28 września (sobota)						29 września (niedziela)
				5:00		8:30		11:20		5:00		8:30		11:20
				F1	Σ	F2	Σ	F3	Σ	F4	Σ	F5	Σ	F6	Σ
SF		USA-2	1	43	44	15	59	17	76	22	98	37	135	26	161
		Niemcy	0	58	58	24	82	20	102	18	120	17	137	35	172

Rok po zakończenia zawodów drużynie Niemiec odebrano złoty medal w kategorii Seniorów^[a]. Kolejność drużyn w tej kategorii jest następująca:

• USA-2,
• Polska,
• Francja.

Zawody transnarodowe były rozgrywane w kilku fazach:

• turniej na dochodzenie (tzw. „barometr szwajcarski”) bez udziału ćwierćfinalistów DMŚ;
• turniej na dochodzenie z udziałem ćwierćfinalistów DMŚ;
• ćwierćfinały;
• półfinały;
• finał.

ZG PZBS zdecydował o dofinansowaniu reprezentacji akademickiej na Mistrzostwa Teamów Transnational na Bali^[11]. Wystąpili oni jako zespół „Polish Students”. Oprócz tego występowały 3 drużyny z polskimi zawodnikami (na zasadzie zgłoszenia do zawodów):

• „Bridge24PL”,
• „Consus Red Poland”,
• „Gromov”.

W turnieju tym wystąpiła również Polska reprezentacja kobiet, która nie przeszła rozgrywek ćwierćfinałowych DMŚ.

Tylko zespół „Polish Students” zakwalifikował się do rundy ćwierćfinałowej.

Turniej na dochodzenie był rozgrywany jako mecze 10-rozdaniowe. W ciągu dnia było rozgrywanych 5 meczów.

W początkowym etapie, 24 i 25 września, startowało 99 zespołów.

26 września zostało dołączonych kilka zespołów. Między innymi reprezentantki Polski, które przegrały ćwierćfinałowy mecz z holenderkami. W sumie 26 września było 101 zespołów.

Do dalszych gier zostało zakwalifikowało się 8 zespołów:

1. Yeh Mix (218,83 VP):  Chiny: Sun Ming, Wang Ping, Zhang Yalan;  Chińskie Tajpej: Shih Juei-yu, Chen Yeh
2. Fleisher (193,66 VP):  Stany Zjednoczone: Martin Fleisher, Mike Kamil, Zia Mahmood, Chip Martel, Michael Rosenberg, Chris Willenken
3. Gordon (192,44 VP):  Stany Zjednoczone: David Berkowitz, Mark Gordon, Jacek Pszczoła, Pratap Rajadhyaksha, Michael Seamon, Alan Sontag
4. P D Times (192,13 VP):  Chiny: Chen Ji, Fu Zhong, Li Jie,  Chińskie Tajpej: Patrick K. H. Huang;  Stany Zjednoczone: Joe Grue, Brad Moss
5. SAIC VW (189,50 VP):  Chiny: Dai Jianming, Hu Maoyuan, Liu Yiqian, Shao Zijian, Yang Lixin, Zhuang Zejun
6. Polish Students (185,15 VP):  Polska: Stanisław Gołębiowski, Paweł Jassem, Michał Klukowski, Piotr Tuczyński, Jakub Wojcieszek, Piotr Zatorski
7. Indonesia Open (183,79 VP):  Indonezja: Taufik Gautama Asbi, Julius Anthonius George, Franky Steven Karwur, Denny Sacul, Clif Micael Tangkuman, Robert Parasian Tobing
8. White House (183,04 VP):  Holandia: Jan Jansma, Gert-Jan Paulissen, Richard Ritmeijer, Magdalena Ticha, Gert-Jan Paulissen

Ćwierćfinały, półfinały i finał były rozgrywane jako 3 mecze po 16 rozdań na każdym etapie.

Transnational. Mecze ćwierćfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	27 września (piątek)
				5:00		8:30		11:20
				Q1	Σ	Q2	Σ	Q3	Σ
TQ1		Yeh Mix	0	3	3	19	22	18	40
		White House	0	69	69	51	120	42	162
TQ2		Gordon	0	20	20	32	52	63	115
		Polish Students	0	69	69	16	85	20	105
TQ3		P D Times	0	40	40	20	60	73	153
		Indonesia Open	0	42	42	41	83	2	85
TQ4		Fleisher	0	17	17	8	25	48	73
		SAIC VW	0	57	57	71	128	52	180

Transnational. Mecze półfinałowe[12]
Nr	F	Zespół	P	28 września (sobota)
				5:00		8:30		11:20
				S1	Σ	S2	Σ	S3	Σ
TS1		White House	0	24	24	5	29	35	64
		Gordon	0	45	45	28	73	36	109
TS2		P D Times	0	20	20	14	34	34	68
		SAIC VW	0	19	19	4	23	48	71

Transnational. Mecze o 3 miejsce[12]
Nr	F	Zespół	P	29 września (niedziela)
				5:00		8:00
				R1	Σ	R2	Σ
TR		White House	0	17	17	38	55
		P D Times	0	25	25	26	51

Transnational. Mecze finałowy[12]
Nr	F	Zespół	P	29 września (niedziela)
				5:00		8:00		11:20
				F1	Σ	F2	Σ	F3	Σ
TF		SAIC VW	0	45	45	22	67	14	81
		Gordon	0	22	22	45	67	25	92

W czasie zawodów nabrano podejrzeń a później przy pomocy nagrań potwierdzono, że para niemiecka Michael Elinescu oraz Entscho Wladow przekazywała sobie nielegalne informacje w czasie gry^[13].

Rok później, w czasie kongresu WBF w Chinach, drużynie Niemiec odebrano złoty medal w kategorii Seniorów^[a].

• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. WBF. [dostęp 2013-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-13)]. (ang.). – Oficjalna strona mistrzostw
• Oficjalna strona Polskiego Związku Brydża Sportowego. [dostęp 2010-09-21]. (pol.).
• Oficjalna strona WBF. [dostęp 2013-09-01]. (ang.).
• Bridge Base Online. [dostęp 2010-11-12]. (ang.).

Biuletyny Mistrzostw

• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 1. WBF. [dostęp 2013-09-17]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 2. WBF. [dostęp 2013-09-17]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 3. WBF. [dostęp 2013-09-18]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 4. WBF. [dostęp 2013-09-19]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 5. WBF. [dostęp 2013-09-21]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 6. WBF. [dostęp 2013-09-21]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 7. WBF. [dostęp 2013-09-22]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 8. WBF. [dostęp 2013-09-23]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 9. WBF. [dostęp 2013-09-24]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 10. WBF. [dostęp 2013-09-25]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 11. WBF. [dostęp 2013-09-26]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 12. WBF. [dostęp 2013-09-28]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 13. WBF. [dostęp 2013-09-29]. (ang.).
• 41st World Team Championships. 41st Bermuda Bowl. 19th Venice Cup. 7th D’Orsy Trophy. Bali, Indonesia, september 16-29, 2013. Issue 14. WBF. [dostęp 2013-09-29]. (ang.).

Zdjęcia

• 2013 World Bridge Championships Bali