5 dywizjon artylerii mieszanej

Jedna z oznak rozpoznawczych 5 dam
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1957 (1963)
Rozformowanie	1991
Dowódcy
Pierwszy	kpt. Aleksander Pawlikowski
Ostatni	mjr Jan Zduński
Organizacja
Numer	JW 2003[1]
Dyslokacja	Kraków
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska powietrznodesantowe
Podległość	6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa

5 dywizjon artylerii mieszanej (5 dam) – samodzielny pododdział artylerii wojsk powietrznodesantowych Sił Zbrojnych PRL.

W 1957 roku został sformowany 5 dywizjon artylerii. W 1963 roku dywizjon został przemianowany na 5 dywizjon artylerii mieszanej.

W 1961 do dywizjonu wprowadzono wyrzutnie rakietowe WP-8Z. W 1963 r. wycofano z uzbrojenia działa bezodrzutowe B-11, wprowadzając na ich miejsce 85 mm armaty przeciwpancerne D-44. Armaty te jednak nie spełniały wymogów stawianych przed wojskami powietrznodesantowymi i zastąpiono je wkrótce działami bezodrzutowymi B-10. W końcowym okresie istnienia dywizjon składał się ze sztabu, plutonu dowodzenia, trzech baterii moździerzy uzbrojonych w 120 mm moździerze wz. 43 i 120 mm moździerze 2B11 Sani, plutonu moździerzy automatycznych kal. 82 mm 2B9 Wasilok, dwóch baterii przeciwpancernych uzbrojonych w przeciwpancerne pociski kierowane 9M14 Malutka i 9K115 Metys oraz kompanii obsługi. W 1991 – po rozformowaniu jednostki – w zajmowanych dotychczas przez dywizjon zabytkowych XIX-wiecznych koszarach przy ul. Modrzewiowej w Krakowie utworzono Krakowskie Centrum Rehabilitacji.

• kpt. Aleksander Pawlikowski
• płk dypl. mjr Ryszard Piwowar
• ppłk Tadeusz Maśliński
• ppłk Ignacy Nejman
• mjr Jan Zduński

• Hubert Marcin Królikowski: 6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-19-5. Brak numerów stron w książce