Aż do nieba | |
---|---|
jap. 天の涯まで ポーランド秘史 (Ten no hate made – Pōrando hishi) | |
Gatunek | historyczny, dramat, romans |
Manga | |
Autor | Riyoko Ikeda |
Wydawca | Asahi Bunko Asahi Shimbun |
Polski wydawca | Japonica Polonica Fantastica |
Odbiorcy | shōjo |
Wydawana | 1991 – 1993 |
Liczba tomów | 3 |
Aż do nieba: tajemnicza historia Polski (jap. 天の涯まで ポーランド秘史 Ten no hate made – Pōrando hishi)[1] – historyczna manga autorstwa Riyoko Ikedy, dla czytelników shōjo, przedstawiająca życie księcia Józefa Poniatowskiego. Wydana w Japonii w 1991 roku. Była to pierwsza legalnie wydana manga w Polsce (w latach 1996–1997 przez Japonica Polonica Fantastica).
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Głównym bohaterem mangi jest książę Józef Poniatowski[2][3][4][5][6]. Manga składa się z trzech tomów; pierwszy opisuje dzieciństwo głównego bohatera, drugi jego późniejsze losy do momentu wybuchu wojny polsko-rosyjskiej z 1792 roku w obronie Konstytucji 3 maja, trzeci zaś kontynuuje opis życia księcia Józefa, aż do jego śmierci w bitwie pod Lipskiem w 1813 roku[4][7].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na świecie
[edytuj | edytuj kod]Autorką mangi jest Riyoko Ikeda, popularna japońska autorka mangi historycznej. Manga powstała w latach 90. (wydana w Japonii w 1991 roku[1][8])[4]. Ikeda zainteresowała się historią Polski po wizycie siostry, która Polskę odwiedziła[6].
W Japonii manga doczekała się kilku wydań: w wydawnictwie Asahi Bunko /Asahi Shimbun (1991–1993), w wydawnictwie Chuko Aizōban/Chuokoron-Shinsha (1994), w wydawnictwie Chuko Bunko/Chuokoron-Shinsha (1999) oraz w wydawnictwie Fairbell (2013)[9].
W Polsce
[edytuj | edytuj kod]Manga została wydana w Polsce w trzech tomach w latach 1996–1997 przez Japonica Polonica Fantastica (JPF)[2]; pierwszy tom ukazał się w lipcu 1996 i według niektórych był to początek narodzin fandomu mangi i anime w Polsce[10]. Była to pierwsza manga legalnie wydana w Polsce[2][11]. Niekiedy opisywana jest w skrócie, błędnie[2], jako pierwsza manga opublikowana w Polsce; tą był jednak komiks Black Knight Batto (znany na Zachodzie jako Black Knight Bat[12]) autorstwa Buichiego Terasawy , opublikowany w 1986 roku w odcinkach na łamach czasopisma „SFera” bez uzyskania zgody autora[2][11][13]. W latach 2008 (lub 2009, sprzeczne źródła) mangę wznowiono w wydaniu jednotomowym[7][14].
Tłumaczem był założyciel wydawnictwa JPF, mieszkający w Polsce Japończyk Shin Yasuda, który przetłumaczył książkę w ramach nauki języka polskiego, po czym zdecydował się tłumaczenie wydać, zakładając wydawnictwo[15].
Odbiór i analiza
[edytuj | edytuj kod]Analiza
[edytuj | edytuj kod]Katarzyna Bikowska, pisząc w 2013 r. w „Biuletynie EBIB”, zauważyła, że z powodu tematyki polskiej, manga jest wartościową pozycją dla polskich bibliotek[16]. Podobnie Katarzyna Maciakiewicz, pisząc w 2018 r. w „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia”, uznała tę mangę za ciekawą dla polskiego odbiorcy. Stwierdziła w swojej analizie tej pozycji, że „autorka w swojej mandze nie przedstawiała rzeczywistych wydarzeń, a wręcz na rzecz tytułu zdecydowanie ubarwiła historię”, ale równocześnie „zaprezentowała w swym dziele faktyczne stroje, architekturę i miejsca z epoki”[5].
Mangę zanalizowała Justyna Czaja w poświęconym jej rozdziale książki Wobec romantyzmu... Według Czai, manga zawiera uproszczoną historię Poniatowskiego, opartą na polskich mitach romantycznych (legendach ułańskich i napoleońskich) i elementach popkulturowych. Wielu bohaterów jest idealizowanych. Przedstawiony w mandze biogram Poniatowskiego jest wybielony w stosunku do przekazu historycznego (prawdziwy Poniatowski był krytykowany m.in. za „ekscesy obyczajowe, liczne miłostki, sybarytyzm, rozrzutny tryb życia” czy powiązania z królem Poniatowskim – te wątki nie pojawiają się w mandze). Jego romans z Henriette de Vauban jest według Czai „strywializowanym romansem popkulturowym”. Czaja skrytykowała też mangowe przedstawienie Kościuszki, który jest pozbawiony „rysów indywidualnych i reprezentuje konwencjonalny typ bohatera-patrioty”, zauważając, że Kościuszko w mandze jest upiękniony („wpisuje się w stereotypowe ujęcie ‘wodzowskiej’ urody”) i pozbawiony charakterystycznych dla niego akcentów chłopskich (takich jak ubiór). Czaja podsumowuje, że „Ikeda ukazuje jak wyglądają zmitologizowane biografie bohaterów oraz historia narodowa przepuszczona przez popkulturową maszynkę” a mangę nazywa „melodramatem o charakterze patriotycznym”[17].
Przykładami zmiany historii w mandze, uczynionym w celu wzbogacenia wątków rodzinnych i miłosnych, są np. zastąpienie rzeczywistej siostry księcia Józefa fikcyjnym bratem i pogorszenie stosunków między matką Poniatowskiego i jej synem[6][18]. Innym ahistorycznym elementem jest żart autorki – scena, w której książę rysuje mangi[4][7]. Sam tytuł mangi (Aż do nieba) pochodzi od ahistorycznego, uniesionego monologu Poniatowskiego, który wygłasza w mandze na krótko przed swoją śmiercią[17].
Mangę opisano także jako „przybliżającą [czytelnikom] historię Polski na przełomie XVIII i XIX w.”[3] a przedstawienie postaci Poniatowskiego w stylu mangi uznano za „nietypowe” dla tego tematu[19]. Małgorzata Rutkowska w „Załączniku Kulturoznawczym” z 2014 r. uznała, że wybór tej mangi jako pierwszej pozycji wydanej przez wydawnictwo JPF był celowym zabiegiem, biorąc pod uwagę jej polską tematykę[20].
Pozytywnie komiks ocenił Wojciech Obremski w swojej książce z 2005 r. (Krótka historia sztuki komiksu w Polsce: 1945–2003), pisząc, że jest to pozycja o walorach edukacyjnych, chwaląc m.in. "wierne odwzorowanie budowli, takich jak Pałac Królewski w Warszawie, Pałac Łazienkowski, czy kamieniczki na warszawskiej Starówce"[21].
Recenzje
[edytuj | edytuj kod]W 1997 r. mangę zrecenzował dla „Rzeczpospolitej” Michał Janowski. Według recenzenta „dramatyczne losy naszej ojczyzny przełożone na język komiksu często stają się zabawne”; skrytykował zwłaszcza nadmiar mangowej onomatopei, który dla recenzenta był dekoncentrujący bądź rozbawiający w niewłaściwych momentach. Janowski uznał także przedstawioną historię za nadmiernie uproszczoną z powodu formy komiksowej wymuszającej ograniczenie długości tekstu; skrytykował także niewłaściwe tłumaczenie imion postaci niepolskich („Nie wiadomo też dlaczego Ludwik XV jest Luisem XV, a Fryderyk II – Fridrichem II”)[6].
Mangę zrecenzował w 1998 r. Tomasz Tekliński dla czasopisma „Machina”, krytykując medium, w tym treść za „zwykłą dla mangi prostotę ducha”, a także mangowy styl, pisząc, że „Widok młodego Kościuszki obdarzonego mongoidalną fizjonomią ‘Czarodziejki z Księżyca’ zwali z nóg nawet najodporniejszych”[22].
Autor recenzji mangi z 2006 r. w polskim portalu Manga Tanuki zauważył, że autorka mangi znana jest z pozycji shōjo-manga (mangi adresowanej do dziewcząt), a manga, choć opowiada o losie de facto żołnierza, jest „dopracowana psychologicznie, relacje międzyludzkie stanowią tu główny wątek fabularny”, a „tło nasycone jest emocjami”. Podkreślił znaczenie relacji między historycznymi bohaterami, takie jak „trwający całe życie romans Józefa z Vratką Vauban, jego przyjaźń z Tadeuszem Kościuszką, wrogość brata i przybranej matki. Autor recenzji, choć podpisujący się tylko pseudonimem, określił się jako historyk, i stwierdził też, że manga posiada walory edukacyjne i opisuję polską historię w miarę poprawnie, aczkolwiek dopuściła się pewnych, w większości celowych, przekłamań w celach fabularnych. Pochwalił jakość wydania, aczkolwiek skrytykował tłumaczenie jako „miejscami sztywne”, a także „europejski sposób wydania” (zamianę prawostronnego szyku czytania na lewostronny)[4].
Na tym samym portalu w 2012 r. wznowienie mangi z roku 2008 zrecenzowała inna recenzentka, pisząc: „Walka o ojczyznę przeplata się tutaj z romansem, tworząc wciągającą mieszankę. I chociaż Ikeda nie zawsze jest całkowicie wierna faktom, jej opracowanie historii Polski i tak budzi podziw”. Skrytykowała jednak wydanie za brak poprawy (korekty itp.) w stosunku do pierwszego wydania[7].
Recenzenci portalu Manga Tanuki pochwalili też autorkę za to, że opisała większość ahistorycznych zmian w komentarzach do mangi[4][7].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Róża Wersalu – manga tej samej autorki osadzona przed i w trakcie Rewolucji francuskiej
- Eikou no Napoleon – Eroica – kontynuacja Róży Wersalu; manga tej samej autorki osadzona w czasach napoleońskich, w której też pojawia się książę Poniatowski
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ten no Hate Made – Poland Hishi (manga) [online], Anime News Network [dostęp 2024-04-06] (ang.).
- ↑ a b c d e Łukasz Reczulski , Narodziny i rozkwit Polskiej Rzeczypospolitej Mangowej, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego; Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich, Oddział w Łodzi, 2023, s. 69, ISBN 978-83-963463-7-7 [dostęp 2024-03-13] (pol.).
- ↑ a b Anna Juozulinas , Fandom mangi i anime w Polsce, „Argumenta Historica” (9), 2022, s. 66–72, ISSN 2353-0839 [dostęp 2024-03-12] (pol.).
- ↑ a b c d e f Grisznak, Aż do nieba [online], Tanuki Manga, 17 września 2006 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
- ↑ a b Katarzyna Maciakiewicz , Rynek mangi w Polsce – oferta wydawnicza w latach 1996–2015, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia” (16), 2018, s. 161–176, ISSN 2081-1861 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
- ↑ a b c d Michał Janowski , Ziemia płaska i daleka [online], Rzeczpospolita, 18 stycznia 1997 [dostęp 2024-04-07] .
- ↑ a b c d e Yumi, Aż do nieba [online], Tanuki Manga, 16 lipca 2012 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
- ↑ Polskie akcenty w Anime [online], Anime24.pl - Najświeższe informacje ze świata anime, 24 czerwca 2015 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
- ↑ Ten no Hate Made - Poland Hishi (manga) [Release dates] - Anime News Network [online], www.animenewsnetwork.com [dostęp 2024-04-06] .
- ↑ Łukasz Reczulski , Narodziny i rozkwit Polskiej Rzeczypospolitej Mangowej, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego; Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich, Oddział w Łodzi, 2023, s. 106, ISBN 978-83-963463-7-7 [dostęp 2024-03-13] (pol.).
- ↑ a b Łukasz Reczulski , Paula Gamus , Historia łódzkiego fandomu mangi i anime w latach 1995–2010, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum”, 21, 2015, DOI: 10.18778/0860-7435.21.03, ISSN 2450-1336 [dostęp 2024-03-12] (ang.).
- ↑ Black Knight Bat [online], MyAnimeList.net [dostęp 2024-03-12] (ang.).
- ↑ Łukasz Reczulski , Narodziny i rozkwit Polskiej Rzeczypospolitej Mangowej, Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego; Stowarzyszenie Naukowe Archeologów Polskich, Oddział w Łodzi, 2023, s. 54–57, ISBN 978-83-963463-7-7 [dostęp 2024-03-13] (pol.).
- ↑ Gotenks, Wznowiono mangę „Aż do Nieba” [online], anime.com.pl, 14 września 2009 [dostęp 2024-04-06] .
- ↑ Sara Glanc , Wywiad z wydawnictwem J.P.Fantastica [online], Kosz z książkami, 7 sierpnia 2017 [dostęp 2024-04-07] (pol.).
- ↑ Katarzyna Bikowska , Manga w bibliotece, „Biuletyn EBIB” (141), 18 lipca 2013, ISSN 1507-7187 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
- ↑ a b Justyna Czaja , Polskie mity romantyczne w komiksie Ryoko Ikedy „Aż do nieba”, [w:] Joanna Klausa-Wartacz i inni red., Wobec romantyzmu... Książka zbiorowa, Poznań: Wydawnictwo „Poznańskie Studia Polonistyczne”, 2007, s. 231–238, ISBN 978-83-88176-90-6 .
- ↑ Joanna Szatecka , Manga o Polsce? ‘Aż do Nieba’ to komiks, którego bohaterem jest książę Poniatowski! [online], www.eska.pl, 15 grudnia 2023 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
- ↑ MIchał Rogoż. Książę Józef Poniatowski w polskojęzycznej przestrzeni internetu. pod redakcją naukową Zofii Budrewicz, Tadeusza Budrewicza, Małgorzaty Chrobak. – Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, 2014. Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji edukacji narodowej w Krakowie. s. 300–301.
- ↑ Małgorzata Rutkowska , Polska subkultura otaku wobec źródeł japońskich, „Załącznik Kulturoznawczy” (1), 2014, s. 9–25, ISSN 2392-2338 [dostęp 2024-04-06] (pol.).
- ↑ Wojciech Obremski , Krótka historia sztuki komiksu w Polsce: 1945–2003, Adam Marszałek, 2005, s. 53-54, ISBN 978-83-7441-219-3 [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ Tomasz Tekliński , Aż do nieba: tajemnicza historia Polski. Riyoko Ikeda, „Machina”, 3, 1998 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Łuk (pseudonim), Pierwsza manga w języku polskim. Aż do nieba, „AQQ”, 1997, nr 1 (13), s. 24