Adałbert Zafirow

Адалберт Зафиров

Data i miejsce urodzenia	29 września 1969 Sofia
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1990 CSKA Sofia 14 (0) 1990–1995 Lokomotiw Sofia 139 (3) 1996–1997 CSKA Sofia 54 (6) 1998 Arminia Bielefeld 12 (0) 1999 CSKA Sofia 9 (0) 1999–2001 Union Berlin 34 (3) 2001 CSKA Sofia 2 (0) 2002 Lokomotiw Sofia 20 (1) 2002–2003 Czerno More Warna 24 (5) 2003–2004 Anagennisi Dherynia 24 (1) 2004–2005 CSKA Sofia 13 (0) W sumie: 345 (19)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1992–1998  Bułgaria 6 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2006–2007 Strumska Sława Radomir 2008–2009 CSKA Sofia, młodzież 2009–2010 CSKA Sofia, asystent 2010 CSKA Sofia (wraz z D.Penewem) 2010 CSKA Sofia, asystent 2011 Kaliakra Kawarna 2011−2012 CSKA Sofia, asystent 2012 Czerno More Warna
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Adałbert Zafirow (buł. Адалберт Зафиров, ur. 29 września 1969 w Sofii) – piłkarz bułgarski grający na pozycji obrońcy, oraz trener piłkarski.

Jest wychowankiem CSKA Sofia, w której barwach w pierwszej drużynie zadebiutował w wieku dwudziestu lat w rozgrywkach 1989–1990, zakończonych zresztą zdobyciem tytułu mistrzowskiego przez CSKA. W tym okresie w zespole prowadzonym przez Dimityra Penewa grali m.in. Christo Stoiczkow i Emił Kostadinow. Po tym sezonie najbardziej znani piłkarze wyjechali za granicę, a Zafirow odszedł do lokalnego rywala CSKA, Lokomotiwu Sofia.

Występował w nim przez pięć sezonów, ale owocny okazał się tylko ten ostatni: w rozgrywkach 1994–1995 Lokomotiw zdobył wicemistrzostwo oraz - pierwszy w swojej historii - Puchar Bułgarii. Te osiągnięcia sprawiły, że Zafirowem ponownie zainteresowało się CSKA. W sezonie 1996–1997 wywalczył z nim drugie w swojej karierze mistrzostwo kraju oraz drugi Puchar. Do CSKA powracał jeszcze trzykrotnie.

Ponadto występował w Niemczech: w Arminii Bielefeld, z którą zanotował spadek z Bundesligi, a także w Unionie Berlin. Do tego ostatniego trafił, gdy klub występował w trzeciej lidze. Trzy lata później zespół prowadzony przez innego Bułgara, Georgiego Wasilewa, wywalczył awans do 2. Bundesligi oraz jeszcze jako trzecioligowiec dotarł do finału Pucharu Niemiec. Podopieczni Wasilewa, wśród których - oprócz Zafirowa - znajdował się m.in. Emił Kremenliew, przegrali w nim z ówczesnym wicemistrzem kraju FC Schalke 04 0:2, jednak i tak zapewnili sobie udział w rozgrywkach Pucharu UEFA.

Kolejne lata były dla Zafirowa mniej owocne. Grał w klubach bułgarskich oraz na Cyprze, ale nie odniósł większych sukcesów.

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował 26 sierpnia 1992 roku w przegranym 2:3 towarzyskim spotkaniu z Turcją za selekcjonerskiej kadencji swojego byłego trenera w CSKA, Dimityra Penewa. Grał tylko w pierwszej połowie, a w '46 minucie został zmieniony przez Zapriana Rakowa.

Na kolejny mecz w kadrze musiał czekać aż trzy lata. Zagrał w towarzyskim meczu z Argentyną (1:4), 15 lutego 1995, jednak tym razem także nie zdołał wywalczyć miejsca w podstawowej jedenastce. Następna Penewa, Christo Bonew, sprawdził go trzykrotnie, a nawet powołał do kadry na Mundial 1998. Na mistrzostwach świata Zafirow był jednak tylko rezerwowych.

Łącznie w latach 1992–1998 wystąpił w sześciu meczach drużyny narodowej.

Niedługo po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Pierwsze kroki w tym zawodzie stawiał w małym klubie Strumska Sława Radomir.

Szybko jednak został włączony do sztabu szkoleniowego CSKA Sofia. Pracował w nim najpierw jako trener młodzieży, później asystent, a następnie tymczasowo jako pierwszy szkoleniowiec, razem z Dimityrem Penewem. Pod koniec sezonu 2009–2010 z klubu odszedł Ioan Andone, a Zafirow pełnił obowiązki trenera pierwszej drużyny, chociaż z powodu braku licencji szkoleniowej UEFA, do protokołu wpisywany był Penew, formalnie "trener-koordynator"^[1]. Po zakończeniu rozgrywek, w których CSKA zdobył wicemistrzostwo kraju, Zafirow został zmieniony przez Pawła Doczewa. Pozostał jednak w klubie jako asystent Doczewa, ale ten pracował tylko przez trzy miesiące. Po jego zwolnieniu z CSKA ostatecznie pożegnał się także Zafirow.

Do pracy szkoleniowej powrócił rok później. W maju 2011 roku zastąpił Antoniego Zdrawkowa na stanowisku trenera Kaliakrii Kawarna^[2]. Jednak już pół roku później został odwołany z tego stanowiska. Przyczyną dymisji były bardzo słabe występy w lidze (osiem porażek w dziesięciu meczach) i - przede wszystkim - porażka 0:5 z Czernomorcem Burgas^[3].

Kilka dni później został ponownie asystentem Dimityra Penewa w CSKA.

• Profil na stronie National Football Teams (ang.)