Adam Tarn (ur. 20 października 1902 w Łodzi, zm. 23 czerwca 1975 w Lozannie) – polski dramaturg, dziennikarz i tłumacz literatury, dyrektor i kierownik artystyczny teatrów.

Urodził się w rodzinie Ignacego, adwokata, i Julii z Freudenbergów^[1]. Kształcił się w Szwajcarii oraz Francji, w okresie przedwojennym był dziennikarzem i literatem. Lata II wojny światowej spędził w Stanach Zjednoczonych

Do Polski powrócił w 1949 roku. W latach 1952–1953 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Domu Wojska Polskiego. Następnie był kierownikiem artystycznym warszawskich Teatrów: Powszechnego (1955–1956), Ateneum (1956–1960) oraz Współczesnego (1960–1968).

19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[2].

W 1956 roku był założycielem miesięcznika „Dialog”, w którym do 1968 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego. Tworzył również dramaty oraz zajmował się tłumaczeniem sztuk teatralnych (m.in. Samuela Becketta, Harolda Pintera, Eugène Ionesco, Antoniego Czechowa, Maksima Gorkiego, Fritza Hochwäldera(inne języki)).

W 1968 roku został zwolniony ze stanowiska redaktora naczelnego i wyjechał z Polski. W kolejnych latach pracował jako wykładowca na uniwersytetach w Kanadzie.

• Zwykła sprawa (1950)
• Ortega (1952)
• Stajnia Augiasza (1954) – wyróżnienie konkursie na sztukę współczesną w 1955 roku
• Zmarnowane życie (1958)

• Adam Tarn, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2023-11-29] .
• Adam Tarn. wydawnictwoliterackie.pl, 2020-12-30. [dostęp 2021-06-30]. (pol.).