Adolf Wierzbicki

Wiktor Rutowski

major
Pełne imię i nazwisko	Adolf Władysław Wierzbicki
Data i miejsce urodzenia	17 września 1897 Kraków
Data i miejsce śmierci	24 grudnia 1992 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Adolf Władysław Wierzbicki^[1], ps. „Wiktor Rutowski”^[2] (ur. 17 września 1897 w Krakowie, zm. 24 grudnia 1992 w Londynie) – major Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Urodził się 17 września 1897 w Krakowie, w rodzinie Walerii^[2][3]. W czasie I wojny światowej, jako pomocnik handlowy, stanu wolnego, wstąpił do Legionów Polskich. Walczył w szeregach 1 pułku piechoty^[2].

25 września 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 października 1919 podporucznikiem w piechocie. Służył wówczas w 5 pułku piechoty Legionów^[4]. W czerwcu 1921 był przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień 5 pp Leg.^[5], a w listopadzie tego roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sochaczew na stanowisku II referenta^[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 878. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 5 pp Leg.^[7] Później został przeniesiony do 72 pułku piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w PKU Sochaczew w Grodzisku^[8]. 4 czerwca 1923 przydzielony został do PKU Starogard na stanowisko oficera ewidencyjnego na powiat tucholski^[8][9]. Z dniem 16 sierpnia 1923 przydzielony został do PKU Zamość na stanowisko II referenta^[10][11]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 384. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[12][13]. W lutym 1926, po reorganizacji komendy, został zatwierdzony na stanowisku kierownika II referatu poborowego^[14]. W kwietniu następnego roku został przesunięty na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw^{[15][16][17][18]}. W marcu 1939 pełnił służbę w Departamencie Uzupełnień Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisku kierownika referatu Wydziału Uzupełnień^[19].

W czasie II wojny światowej pełnił służbę w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii (numer służbowy RAF P-1182)^[20]. Został mianowany majorem^[21]. Zmarł 24 grudnia 1992 w Londynie i został pochowany na cmentarzu Gunnersbury^[20].

• Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^{[22][23][24][25]}
• Krzyż Walecznych dwukrotnie „za czyny orężne w bojach byłego 1 pp Leg.”^[26][27]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”^[28][29]

• Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Wojskowa Biblioteka Cyfrowa „Zbrojownia”. [dostęp 2019-03-23].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, Anna Józefa Krzystek: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.