| Aleksandr Borzakowski | |
| Arcybiskup nowotorski | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1860 |
| Data śmierci |
28 listopada 1937 |
| Biskup briański | |
| Okres sprawowania |
1924–1927 |
| Arcybiskup nowotorski | |
| Okres sprawowania |
1934–1937 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1909 |
| Diakonat |
1909 |
| Prezbiterat |
1909 |
| Chirotonia biskupia |
12 grudnia 1921 |
Agapit, imię świeckie Aleksandr Korniłowicz Borzakowski (ur. 1860, zm. 28 listopada 1937) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem wiejskiego duchownego prawosławnego. Ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Moskiewskim, po czym przez dwadzieścia pięć lat pracował jako lekarz. W 1909 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze św. Onufrego w Jabłecznej. W tym samym roku został wyświęcony na hieromnicha. W Jabłecznej żył do I wojny światowej – po jej wybuchu został skierowany do armii rosyjskiej jako lekarz polowy. W 1918 zamieszkał w monasterze św. Mikołaja w Ordinie (gubernia orłowska)[1].
12 grudnia 1921 został wyświęcony na biskupa karaczewskiego, wikariusza eparchii briańskiej. Obowiązki te pełnił przez trzy lata. Od 1923 był locum tenens eparchii briańskiej, zaś w 1924 został jej ordynariuszem na stałe. Jeszcze w tym samym roku został skazany na zsyłkę do guberni twerskiej. Do Briańska wrócił w 1927. Nie został jednak ponownie ordynariuszem eparchii, a od 1930 był biskupem starodubskim, jej wikariuszem. W 1930 został aresztowany pod zarzutem organizowania antyradzieckich grup złożonych z prawosławnych mnichów, a następnie skazany na dziesięć lat łagru[1]. Karę odbywał w obozie w Komi. Zwolniony po trzech latach, został w 1933 biskupem nowotorskim, wikariuszem eparchii kalinińskiej. W 1934 otrzymał godność arcybiskupa. W 1936 był aresztowany po raz kolejny, pod zarzutem udziału w kontrrewolucyjnej grupie duchowieństwa. Skazany na pięcioletnią zsyłkę do Kazachstanu, w 1937 został na zesłaniu aresztowany pod zarzutem agitacji kontrrewolucyjnej. W czasie przesłuchania przyznał, iż w rozmowach z wiernymi twierdził, że władza radziecka musi upaść, gdy prowadzi walkę przeciwko religii[1]. W 1937 został skazany na śmierć i 28 listopada 1937 stracony[1].
