Aktywacja folii z tworzyw sztucznych

Aktywacja folii z tworzyw sztucznych to proces technologiczny, w wyniku którego otrzymuje się powierzchnie zwilżalne farbami drukowymi, klejami, mieszankami powlekającymi. Powierzchnię folii PP (polipropylen) i PE (polietylen) charakteryzuje stosunkowo niska energia powierzchniowa i dopiero aktywacja umożliwia drukowanie, klejenie czy powlekanie. Umożliwia również nanoszenie folii do termodruku (hot-stamping) lub folii cold-stampingowej.

Aktywacja folii dokonywana jest metodą chemiczną (np. gazowym fluorem) lub fizyczną (np. termiczną i elektryczną). Folia aktywowana powinna mieć energię powierzchniową większą od napięcia powierzchniowego farby, kleju czy mieszanki powlekającej o min. 10 mN/m. Farby stosowane do zadruku takich powierzchni mają z reguły napięcie 20-25 mN/m.

Energia powierzchniowa aktywowanej folii może być sprawdzana np. pisakiem do badania energii powierzchniowej, zwłaszcza że stopień aktywacji może zmniejszać się wraz z czasem.

• aktywacja koronowa

dokonywana wysoko napięciowymi wyładowaniami elektrycznymi. Trwałość aktywacji za pomocą tej metody jest rzędu kilkunastu miesięcy.

• aktywacja gazowym fluorem

bardzo skuteczna metoda wielkoprzemysłowa dzięki której aktywować można nawet powierzchnie o bardzo niskiej energii powierzchniowej, np. teflon

• aktywacja plazmowa

bardzo skuteczna metoda wielkoprzemysłowa dokonywana przez nadmuchiwanie zjonizowanymi w wyniku wyładowań elektrycznych gazami

• aktywacja promieniowaniem nadfioletowym

rzadko stosowane metoda z racji na swą niską wydajność, polegająca na kilkuminutowym naświetlaniu przedmiotów

• aktywacja płomieniowa

dokonywana przez oddziaływanie na przedmiot płomieniem gazowym, zwykle propanowo-butanowym. Trwałość aktywacji za pomocą tej metody jest rzędu kilku dni.

• koronowanie podłoża drukowego

• Określanie napięcia powierzchniowego folii, oprac.Paweł Krasowski, w: Świat Druku, 5/2010