Albierz (Alberus) (zm. w 1283) – biskup włocławski (kujawsko–pomorski).

Nie zachowało się o nim zbyt dużo informacji. Pochodził z rodziny nieszlacheckiej, prawdopodobnie mieszczańskiej. Pierwsze wzmianki go dotyczące, mówią o Albierzu jako kapelanie biskupa włocławskiego Michała. Około 1250 roku został archidiakonem. Od 1258 roku był dziekanem włocławskim. Biskupem włocławskim został w 1275 roku.

Ówczesne biskupstwo włocławskie obejmowało również obszar Pomorza Gdańskiego. Stąd Albierz brał udział w rozstrzyganiu sporów granicznych pomiędzy księciem pomorskim Mściwojem II (Mestwinem II) a Krzyżakami. Zapewnił przy tym biskupstwu włocławskiemu szereg nowych nadań książęcych w archidiakonacie pomorskim biskupstwa. Biskupstwo kujawsko-pomorskie miało także majątki w ziemi chełmińskiej należącej do Zakonu. Albierzowi udało się zawrzeć z Krzyżakami porozumienie dotyczące korzystania przez biskupstwo z tych posiadłości.

Albierz zmarł w grudniu 1283 roku. Został pochowany w katedrze włocławskiej lub w kościele dominikańskim w Brześciu Kujawskim.

• Katalog biskupów włocławskich

• ks. Paweł Czaplewski, w: Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935, s. 46.