Aleksander

Ołeksandr Drabynko
Metropolita perejasławski i wiszniewski
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1977 Korzec
Metropolita perejasławsko-chmielnicki i wiszniewski
Okres sprawowania	2018–2019
Metropolita perejasławski i wiszniewski
Okres sprawowania	od 2019
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Kościół Prawosławny Ukrainy
Inkardynacja	Eparchia perejasławska i wiszniewska
Śluby zakonne	20 sierpnia 2006
Diakonat	20 grudnia 2004
Prezbiterat	28 lipca 2006
Chirotonia biskupia	19 grudnia 2007
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander, imię świeckie Ołeksandr Mykołajowycz Drabynko (ur. 18 marca 1977 w Korcu) – ukraiński biskup prawosławny.

Jego ojciec był z zawodu brygadzistą w kołchozie, matka – ekonomistką. Ma jednego brata. Jego rodzina była religijna, regularnie uczęszczała na nabożeństwa do monasteru Trójcy Świętej w Korcu, jeździła także na pielgrzymki do ławry Poczajowskiej^[1]. W 1998 z wyróżniającymi wynikami ukończył moskiewskie seminarium duchowne. W 2002 ukończył wyższe studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej. Swoją pracę kandydacką poświęcił sytuacji prawosławia na Ukrainie po uzyskaniu przez nią niepodległości^[2].

20 grudnia 2004 metropolita kijowski i całej Ukrainy Włodzimierz wyświęcił go na diakona, zaś 28 lipca 2006 – na kapłana. 20 sierpnia 2006 w klasztorze św. Pantelejmona na górze Athos, także przed metropolitą Włodzimierzem^[1], złożył wieczyste śluby zakonne z imieniem Aleksander, które przyjął na cześć świętego mnicha Aleksandra Świrskiego. W tym samym roku otrzymywał kolejno godności ihumena i archimandryty^[2].

10 grudnia 2007 miała miejsce jego chirotonia na biskupa perejasławsko-chmielnickiego, wikariusza eparchii kijowskiej. W 2010 podniesiony do godności arcybiskupiej^[2]. Od 2011 do 2012 kierował Wydziałem Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[2].

Do 2012 był redaktorem oficjalnej witryny internetowej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[3]. Najbliższy współpracownik i osobisty sekretarz metropolity kijowskiego i całej Ukrainy Włodzimierza^[4].

23 grudnia 2011 został mianowany przez Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego przewodniczącym komisji, która w związku z chorobą metropolity kijowskiego Włodzimierza tymczasowo objęła zarząd metropolii kijowskiej^[5]. Komisję tę po miesiącu Synod zlikwidował, wyznaczając jednego administratora metropolii – metropolitę wyszhorodzkiego i czarnobylskiego Pawła^[6].

W lutym 2012 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego, obradując pod przewodnictwem metropolity odeskiego Agatangela (w czasie choroby metropolity Włodzimierza) zwolnił go ze stanowiska przewodniczącego Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych i odebrał mu stałe członkostwo w Synodzie, zarzucając mu prezentowanie w mediach dokumentów przeznaczonych do wewnętrznego użytku Synodu, niezgodną z kanonami krytykę decyzji najwyższych organów cerkiewnych oraz innych biskupów^[3]. 26 kwietnia 2013 Synod (już po powrocie Włodzimierza do czynnej działalności) wycofał się z tych zarzutów^[7]. W listopadzie 2013 r. arcybiskup Aleksander otrzymał godność metropolity^[8].

Po obaleniu rządów Wiktora Janukowycza po protestach na przełomie lat 2013 i 2014 stwierdził, iż oskarżenia pod adresem Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, zarzucające mu pozostawanie w służbie Kremla, Putina czy Janukowycza, chociaż nieobiektywne, nie były bezpodstawne. Uznał, że zjawisko to było negatywne, a Cerkiew powinna być przede wszystkim Cerkwią Chrystusa i ludu ukraińskiego^[9]. Osobno skrytykował samego Janukowycza, obarczając go winą za śmierć uczestników protestów^[10]. W czerwcu 2014 stwierdził, że ruchy separatystyczne na Ukrainie wschodniej i południowej mają niewielkie poparcie, a powoływanie się przez ich organizacje na prawosławną religię nie jest autentyczne^[11].

15 grudnia 2018 r. jako jeden z dwóch biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, obok metropolity winnickiego Symeona, wziął udział w soborze, na którym ogłoszone zostało utworzenie Kościoła Prawosławnego Ukrainy. Postąpił tak wbrew stanowisku swojego Kościoła i w związku z tym został z niego wykluczony^[12]. Sam publicznie deklaruje przynależność do Kościoła Prawosławnego Ukrainy^[13]. Pełni posługę przy soborze Przemienienia Pańskiego w Kijowie (miejscowa parafia przeszła 18 grudnia 2018 r. pod jurysdykcję Kościoła Prawosławnego Ukrainy)^[14]. 4 marca 2019 r. został ordynariuszem nowo utworzonej eparchii perejasławsko-chmielnickiej i wiszniewskiej^[15]. 19 listopada 2019 r., w związku ze zmianą nazwy kierowanej przezeń eparchii na „perejasławska i wiszniewska”, również tytuł hierarchy uległ zmianie na „metropolita perejasławski i wiszniewski”^[16].

• Order „Za zasługi” III stopnia (2009)^[17]
• Order „Za zasługi” II stopnia (2013)^[18]
• Order Księcia Jarosława Mądrego V stopnia (2019)^[19][20]

Jest autorem prac poświęconych współczesnej sytuacji Kościołów prawosławnych na Ukrainie^[21]. W 2013 wydał także zbiór artykułów i komentarzy pt. Bog. Czełowiek. Cerkow' ^[22].