.jpg) mjr Aleksander Idzik (przed 1930) | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
31 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lipca 1965 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
     
| |
Aleksander Józef Idzik (ur. 31 marca 1893, zm. 10 lipca 1965) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, W 1957 został awansowany do stopnia pułkownika przez władze emigracyjne.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Pawła[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 11 pułku piechoty, za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari[2]. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4], a później do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[5][6]. Służył w 25 pułku piechoty w Piotrkowie[7][8]. W kwietniu 1928 został wyznaczony na stanowisko dowódcy I batalionu[9][10]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie[11][12]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie na stanowisko dowódcy batalionu[13]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[14]. Następnie został przeniesiony do 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[15]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16][17].
Po wybuchu II wojny światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej jako dowódca 154 pułku piechoty w składzie 45 Dywizji Piechoty i Grupy „Kielce”[18]. Później został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, wyznaczony na dowódcę 20 pułku piechoty w składzie 7 Dywizji Piechoty[18], jednostki organizowanej od września 1941, jednak nie sformowanej w tym czasie. Został oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Po przesunięciu 20 pułku piechoty do 8 Dywizji Piechoty dowodził nim w czasie ewakuacji do Wielkiej Brytanii, w tym podczas pobytu na kwarantannie w Południowej Afryce latem 1942, gdy żołnierze polscy przebywając w Pietermaritzburgu zaskarbili sobie sympatię miejscowej ludności[19].
Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1959 wydał broszurę pt. Czterdziestolecie 20-go pułku piechoty Ziemi Krakowskiej, w której opisał historię jednostki od sformowania w 1941[19]. Był członkiem Kapituły Krzyża Orderu Wojennego Virtuti Militari, powołany 7 marca 1960[20]. W 1957 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów piechoty[21]. Był autorem pracy pt. Czwarty pułk piechoty 1806-1966[18]. Działał przy budowie pomników powstańców listopadowych w Portsmouth[18].
Był żonaty[18]. Miał syna i córkę[18]. Zmarł 10 lipca 1965 w Londynie[18]. Został pochowany na cmentarzu Putney Vale w londyńskiej dzielnicy Roehampton[22][23].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[17] nr 4455[18]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[18]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie[18]
- Złoty Krzyż Zasługi (24 maja 1929)[24][17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[25]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[25]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aleksander Józef Idzik. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2023-05-12].
- ↑ Knauer 1930 ↓, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 418.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 361.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 184.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 184.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 41.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 384.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 451.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 551.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 418.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 16.
- ↑ a b c d e f g h i j Nekrolog. „Wiadomości”. Nr 35, s. 12, 29 sierpnia 1965.
- ↑ a b Roman Królikowski. Poland Road w Natalu. Do redaktora „Wiadomości”. „Wiadomości”. Nr 11 (1093), s. 6, 12 marca 1967.
- ↑ Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 marca 1960 r. o powołaniu członków Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, Nr 1 z 25 maja 1960.
- ↑ Dembiński 1969 ↓, s. 2.
- ↑ Polish Graves in North, West & South London cemeteries and churches. polishheritage.co.uk. [dostęp 2022-10-24]. (ang.).
- ↑ Aleksander Idzik. ancestry.co.uk. [dostęp 2017-03-26]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ a b Stadjon : Ilustrowany Tygodnik Sportowy, 1930, R. 8, nr 4, s. 5.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Stefan Dembiński: Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb. [w:] Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie [on-line]. 1969-06-30. [dostęp 2016-11-29].
- Roman Knauer: Zarys historii wojennej 11-go Pułku Piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
