Data i miejsce urodzenia |
18 listopada 1952 |
---|---|
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki |
literatura kresowa |
Ważne dzieła | |
| |
Odznaczenia | |
Aleksander Jurewicz (ur. 18 listopada 1952 w Lidzie) − polski poeta, prozaik i eseista[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Lidzie, obecnie na Białorusi, w rodzinie Michała, krawca, i Janiny z domu Łapian[2]. Z rodzinnych stron przymusowo wywieziony wraz z innymi Polakami w 1957, mieszkał kolejno we wsi Redło k. Połczyna-Zdroju i w Gdańsku. W 1971 ukończył liceum w Połczynie-Zdroju, w latach 1971–1976 studiował filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Współtworzył w Gdańsku (m.in. z Markiem Bieńkowskim, Stanisławem Esdenem-Tempskim i Antonim Pawlakiem) środowisko młodych poetów i pisarzy. Pierwsze utwory poetyckie zamieścił w latach 70. ubiegłego wieku na łamach miesięcznika „Nowy Wyraz”[3]. Później swoje utwory licznie publikował w czasopismach studenckich i wybrzeżowych, w latach 80. w prasie podziemnej, regionalnej i katolickiej. Od 1992 ma stałe cykle felietonów w czasopismach[1].
Reprezentant współczesnej literatury kresowej w kraju. Członek Gdańskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, ZAiKS-u i PEN Club-u.
Pracownik Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Josepha Conrada-Korzeniowskiego w Gdańsku[1].
Od 1980 mąż Aleksandry z domu Bujak, ojciec Justyny po mężu Bieńkowskiej (ur. 1981)[1].
Utwory prozą[1]
[edytuj | edytuj kod]- „W środku nocy”, 1980[4]
- „Lida”, 1990[5] (1994[6], 2004[7], 2015[8])
- „Pan Bóg nie słyszy głuchych”, 1995[9]
- „Życie i liryka”, 1998[10]
- „Prawdziwa ballada o miłości”, 2002[11]
- „Popiół i wiatr”, 2005[12]
- „Dzień przed końcem świata”, 2008[13]
- „Samotnia”, 2019[14]
Utwory poetyckie[1]
[edytuj | edytuj kod]- „Sen, który na pewno nie był miłością”, 1974 (arkusz poetycki)
- „Po drugiej stronie”, 1977
- „Nie strzelajcie do Beatlesów”, 1983[15]
- „Jak gołębie gnane burzą”, 1990[16]
- „Dopóki jeszcze... i inne wiersze”, 1991[17]
Nagrody i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- 1990 – Nagroda Czesława Miłosza (za „Lidę”)
- 1990 – Honorowa Nagroda Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki
- 1991 – Nagroda Fundacji Marii i Jerzego Kuncewiczów
- 1996 – Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis”[18]
- 1996 – Nagroda Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Gdańsku „Pro libro legendo”
- 2001 – Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”[1]
- 2002 – „Radiowa Osobowość Roku” Radia Gdańsk
- 2002 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za całokształt pracy twórczej oraz z okazji jubileuszu 50. urodzin[19]
- 2003 – Nagroda Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Gdańsku „Pro libro legendo”
- 2006 – Nominacja do Nagrody Literackiej Nike (za „Popiół i wiatr”)[20]
- 2012 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za całokształt pracy twórczej oraz z okazji 60. urodzin[19]
- 2019 – Pomorska Nagroda Literacka „Wiatr od Morza” za całokształt pracy literackiej
- 2022 – Nagroda Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z okazji działalności twórczej[19]
- 2022 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[21]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g JUREWICZ ALEKSANDER. gedanopedia.pl. [dostęp 2024-10-30].
- ↑ Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Gdańsku [online], old2.wbpg.org.pl [dostęp 2022-09-02] .
- ↑ Gabriela Pewińska-Jaśniewicz , Nie odchodzę bez słowa, ale znikam, „Zawsze Pomorze” (35), 2022, s. 13, ISSN 2720-3700 .
- ↑ Aleksander Jurewicz , W środku nocy, wyd. 1, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1980, ISBN 83-215-8218-4, OCLC 9395154 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Lida, Białystok: Zakłady Wydawnicze "Versus, ", 1990, ISBN 83-7045-006-7, OCLC 24827294 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Lida Jurewicz - 7468663413 – oficjalne archiwum Allegro [online], archiwum.allegro.pl [dostęp 2021-01-22] (pol.).
- ↑ Aleksander Jurewicz , Lida, wyd. 3, Kraków: Znak, 2004, ISBN 83-240-0382-7, OCLC 56325365 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Lida, wyd. 4, Gdynia 2015, ISBN 978-83-65387-00-4, OCLC 954135911 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Pan Bóg nie słyszy głuchych, wyd. 1, Gdańsk: Wydawn. Marabut, 1995, ISBN 83-85893-14-8, OCLC 34009432 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Życie i liryka, Gdańsk: Słowo/obraz terytoria, 1998, ISBN 83-87316-32-6, OCLC 45698994 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Prawdziwa ballada o miłości, wyd. 1, Kraków: Znak, 2002, ISBN 83-240-0249-9, OCLC 52895288 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Popiół i wiatr, Gdansk: Słowo/obraz terytoria, 2005, ISBN 83-7453-620-9, OCLC 64199126 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Dzień przed końcem świata, wyd. 1, Kraków: Wydawn. Literackie, 2008, ISBN 978-83-08-04163-5, OCLC 213383707 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ "Samotnia" - Premiera książki Aleksandra Jurewicza. nck.org.pl, styczeń 2019. [dostęp 2019-03-29].
- ↑ Aleksander Jurewicz , Nie strzelajcie do Beatlesów, wyd. 1, Gdańsk: Wydawn. Morskie, 1983, ISBN 83-215-9177-9, OCLC 12434186 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Jak gołębie gnane burzą Jurewicz Aleksander [AUTOGRAF / 1990] [online], antykwariatwaw.pl [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Aleksander Jurewicz , Dopóki jeszcze ... i inne wiersze, Gdańsk: Wydaw. Gord, 1991, ISBN 83-900094-0-4, OCLC 69532680 [dostęp 2021-01-22] .
- ↑ Laureaci Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” [online], bip.gdansk.pl [dostęp 2024-10-30] .
- ↑ a b c Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2024-10-30] (pol.).
- ↑ Nagroda Nike 2006. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
- ↑ MKiDN - Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis [online] [dostęp 2023-03-08] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Biogram pisarza w Słowniku Pisarzy Wybrzeża [1].
- Recenzja książki: Popiół i wiatr / Aleksander Jurewicz. – Gdańsk, 2005. Rec.: Wszystko, co boli... / Maciej Dęboróg-Bylczyński // Śląsk. – 2006, nr 9, s. 72.
- Ewa Głębicka, Jurewicz Aleksander, [w:] Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobiliograficzny, tom I (opracował zespół pod redakcją Alicji Szałagan), Warszawa 2011, s. 107–109.