Alloksan
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
1,3-diazynano-2,4,5,6-tetraon
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
2,4,5,6-tetraoksyheksahydropirymidyna[1], 2,4,5,6(1H,3H)pirymidyntetraon[2]
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C4H2N2O4
|
Masa molowa
|
142,07 g/mol
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
50-71-5
|
PubChem
|
5781
|
|
InChI
|
InChI=1S/C4H2N2O4/c7-1-2(8)5-4(10)6-3(1)9/h(H2,5,6,8,9,10)
|
InChIKey
|
HIMXGTXNXJYFGB-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
Alloksan, C
4H
2N
2O
4 – organiczny związek chemiczny, pochodna pirymidyny. Pierwszy z odkrytych i zarazem najsilniej niszczący komórki B wysp Langerhansa związek chemiczny. Jest stosowany u wrażliwych zwierząt (myszy, szczurów, królików, psów) w celu wywołania tzw. cukrzycy doświadczalnej (alloksanowej).
W 6% roztworze wody destylowanej oraz w 0,9% roztworze chlorku sodu jest bardzo nietrwały, więc konieczne jest używanie go bezpośrednio po przygotowaniu. Stosunkowo trwalszy jest natomiast w buforze fosforanowo-cytrynianowym.
- ↑ Artur Czyżyk, January Ławecki: Encyklopedia chorego na cukrzycę. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 15. ISBN 83-01-10943-2.
- ↑ a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 85, Boca Raton: CRC Press, 2004, s. 3-492, ISBN 978-0-8493-0485-9 (ang.).
- ↑ Richard J. Lewis Sr.: Sax’s Dangerous Properties of Industrial Materials. Wyd. 10. T. 2. New York: Wiley-Interscience, 2000, s. 104. ISBN 0-471-35407-4.
- ↑ Alloxan, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 5781 (ang.).