Allomorfy – morfy odpowiadające jednemu morfemowi, inaczej: są to warianty jednego morfemu^[1].

Zbiory allomorfów jednego morfemu nie przecinają się. Wszystkie warianty danego morfemu charakteryzują się zespołem niezmiennych cech (tzw. inwariantem) odróżniających ten morfem od innych morfemów danego języka^[2]. Np. za allomorfy morfemu „pies” uznamy: ps-, pies-.

Allomorfem są również formy oboczne niektórych przyimków, np. dość – dosyć, przez – przeze^[3].

• Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.
• Alicja Nagórko: Zarys gramatyki polskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2007. ISBN 978-83-01-15390-8.
• Renata Grzegorczykowa: Gramatyka współczesnego języka polskiego Morgologia. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999.