Alon Mizrachi

‏אלון מזרחי‎

Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1971 Tel Awiw
Wzrost	178 cm
Pozycja	środkowy napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1984–1989 Bene Jehuda Tel Awiw
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989–1993 Bene Jehuda Tel Awiw 66 (46) 1990–1991 → Hapoel Tel Awiw (wyp.) 18 (4) 1993–1994 Maccabi Hajfa 38 (28) 1994 Maccabi Tel Awiw 10 (1) 1994–1999 Maccabi Hajfa 53 (35) 1995 → Maccabi Ironi Aszdod (wyp.) 14 (9) 1995–1997 → Bene Jehuda Tel Awiw (wyp.) 44 (31) 1999 OGC Nice 18 (4) 1999–2001 Beitar Jerozolima 50 (21) 2001–2003 Hapoel Kefar Sawa 50 (22) 2003 Maccabi Ahi Nazaret 7 (1) 2003–2005 Hapoel Beer Szewa 45 (16) 2004 → Bene Jehuda Tel Awiw (wyp.) 9 (0) 2005–2006 Maccabi Amiszaw Petach Tikwa
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1990  Izrael U-18 1 (1) 1992–1993  Izrael U-21 13 (15) 1992–2001  Izrael 37 (17) 2007  Izrael (beach soccer)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2008–2009 Hapoel Mahane Jehuda 2013 Hapoel Petach Tikwa
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Alon Mizrachi (hebr. ‏אלון מזרחי‎, ang. Alon Mizrahi; ur. 22 listopada 1971 w Tel Awiw) – izraelski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Izraela w latach 1992–2001, trener piłkarski.

Czterokrotny król strzelców i najlepszy strzelec w historii Ligat ha’Al (206 bramek)^[1][2], najskuteczniejszy piłkarz izraelski w europejskich rozgrywkach klubowych (15 goli)^[3][4]. Członek Galerii Sław Izraelskiej Piłki Nożnej^[5]. Szacuje się, iż w ogółem w karierze zdobył on 339 goli^[1]. Nosił przydomek boiskowy Aeron (pol. Samolot), gdyż celebrując zdobycie bramki biegł po boisku z rozłożonymi ramionami, naśladując w ten sposób brazylijskiego napastnika Carecę^[6][7].

Grę w piłkę nożną rozpoczął w wieku 13 lat w szkółce klubu Bene Jehuda Tel Awiw^[3][8]. Na początku 1989 roku decyzją trenera Gijjory Spiegla włączono go po raz pierwszy do składu zespołu seniorów^[8]. 11 lutego 1989 zadebiutował w izraelskiej ekstraklasie w zremisowanym 0:0 meczu z Hapoelem Tel Awiw. W sezonie 1989/90, w którym rozegrał 3 spotkania, zdobył mistrzostwo kraju^[9]. W sezonie 1990/91 grał na wypożyczeniu w Hapoelu Tel Awiw, gdzie zanotował 4 gole w 18 meczach^[3]. Po powrocie do Bene Jehuda rozpoczął regularne występy i stworzył formację ataku wraz z Mykołą Kudryckim i Chajjimem Rewiwo, uznawaną za najlepszą w historii klubu^[10]. W sezonach 1991/92 i 1992/93 zdobył tytuł króla strzelców ligi izraelskiej oraz wywalczył Puchar Ligi 1991/92^[3][11].

Latem 1993 roku za sprawą Gijjory Spiegla przeniósł się do Maccabi Hajfa^[3]. W sezonie 1993/94 wywalczył z tym klubem mistrzostwo kraju, nie ponosząc w trakcie rozgrywek ani jednej porażki^[12], a także strzelił co najmniej jedną bramkę każdemu z 13 ligowych przeciwników, co było pierwszym tego typu przypadkiem w historii^[8]. Ponadto osiągnął zwycięstwo w Pucharze Ligi oraz zdobył tytuły króla strzelców Liga Leumit i Pucharu Zdobywców Pucharów 1993/94^[11][13]. 27 listopada 1993 w meczu przeciwko Maccabi Tel Awiw (1:1) otrzymał czerwoną kartkę w 1. minucie spotkania, co jest rekordem ligi izraelskiej^[8].

Z powodu konfliktu ze sztabem szkoleniowym i kolegami z zespołu latem 1994 roku odszedł do Maccabi Tel Awiw, gdzie zaliczył 10 spotkań i strzelił 1 gola^[8]. Pod koniec tego samego roku powrócił do Maccabi Hajfa, jednak ze względów proceduralnych nie mógł zostać zgłoszony do rozgrywek^[8]. Z tego względu został wypożyczony na pół roku do Maccabi Ironi Aszdod, gdzie zdobył 9 bramek w 14 występach, co jednak nie uchroniło jego drużyny przed degradacją^[8][14]. W czerwcu 1995 roku Mizrachi powrócił do Maccabi Hajfa^[8]. Z powodu braku możliwości regularnej gry w podstawowym składzie po jednej rundzie został wypożyczony na półtora roku do macierzystego Bene Jehuda Tel Awiw, dla którego zdobył 31 ligowych goli i zwyciężył w Pucharze Ligi 1996/97^[8]. Grając w barwach Maccabi Hajfa w sezonie 1997/98 po raz czwarty w karierze został najskuteczniejszym strzelcem izraelskiej ekstraklasy a także wywalczył krajowy puchar^[11][15]. Od 1998 roku pełnił funkcję kapitana drużyny. W Pucharze Zdobywców Pucharów 1998/99 dotarł ze swoim zespołem do ćwierćfinału, a on sam z 7 bramkami został najskuteczniejszym zawodnikiem rozgrywek^[13][16].

W styczniu 1999 roku odszedł do francuskiego klubu OGC Nice (Ligue 2), gdzie zanotował 4 gole w 18 występach^[8][17]. W październiku tego samego roku podpisał umowę z Beitarem Jerozolima. W połowie 2000 roku popadł w konflikt z trenerem Eli Guttmanem, w konsekwencji czego został zawieszony na miesiąc^[18]. W spór zaangażował się również reprezentujący zawodników kapitan zespołu Josi Abukasis, w konsekwencji czego w styczniu 2001 roku ogłoszono zakończenie współpracy z Mizrachim^[19]. W wyniku przeprowadzonych mediacji i wsparcia ze strony selekcjonera Richarda Møllera Nielsena ostatecznie przywrócono go do drużyny^[20].

Po zakończeniu sezonu 2000/01 rozwiązał polubownie swój kontrakt i został graczem drugoligowego Hapoelu Kefar Sawa^[21]. Rok później awansował z tym klubem do Ligat ha’Al, z której spadł w kolejnym sezonie, po czym przeniósł się na okres 3 miesięcy do Maccabi Ahi Nazaret^[22]. Jesienią 2003 roku związał się kontraktem z Hapoelem Beer Szewa. 10 kwietnia 2004 w meczu z Bene Sachnin (1:0) zdobył 197 ligową bramkę, co oznaczało wyprzedzenie przezeń Odeda Machnesa w klasyfikacji najlepszych strzelców Ligat ha’Al^[9][23]. W połowie 2004 roku wypożyczono go na okres jednej rundy do Bene Jehuda Tel Awiw^[24]. Po sezonie 2004/05 wraz z Hapoelem Beer Szewa spadł z izraelskiej ekstraklasy i w konsekwencji opuścił zespół^[25]. Z powodu niemożności znalezienia zatrudnienia w zawodowym klubie, podpisał umowę z czwartoligowym Maccabi Amiszaw Petach Tikwa^[26], gdzie po uzyskaniu awansu do Liga Alef w sezonie 2005/06 zakończył karierę zawodniczą^[25][27].

W 1990 roku zaliczył jeden mecz w reprezentacji Izraela U-18 przeciwko Portugalii (1:3), w którym zdobył gola. W latach 1992–1993 występował w kadrze U-21, dla której rozegrał 13 spotkań i zdobył 15 bramek.

2 grudnia 1992 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Izraela prowadzonej przez Szelomo Szarfa w spotkaniu z Bułgarią (0:2) w eliminacjach Mistrzostw Świata 1994^[9]. 24 marca 1993 zdobył dwie pierwsze bramki w drużynie narodowej w towarzyskim meczu przeciwko Rosji (2:2). W eliminacjach Mistrzostw Europy 2000 strzelił on 5 goli i wywalczył z Izraelem prawo udziału w barażach, w których ostatecznie nie wystąpił^[28]. Ogółem w latach 1992–2001 Mizrachi rozegrał w reprezentacji 37 spotkań w których zdobył 17 bramek^[3][9].

LP	Data	Miejsce	Przeciwnik	Bramka	Rezultat	Ranga meczu
1.	24 marca 1993	Kiryat Eliezer Stadium, Hajfa	Rosja	1:2	2:2	mecz towarzyski
2.	24 marca 1993	Kiryat Eliezer Stadium, Hajfa	Rosja	2:2	2:2	mecz towarzyski
3.	5 sierpnia 1997	Stadion Dynama Mińsk, Mińsk	Białoruś	3:1	3:2	mecz towarzyski
4.	18 lutego 1998	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	Turcja	3:0	4:0	mecz towarzyski
5.	18 lutego 1998	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	Turcja	4:0	4:0	mecz towarzyski
6.	18 marca 1998	Stadion Ghencea, Bukareszt	Rumunia	1:0	1:0	mecz towarzyski
7.	17 maja 1998	Stadion Daugava, Ryga	Łotwa	5:0	5:1	mecz towarzyski
8.	10 października 1998	Stadion Olimpijski, Serravalle	San Marino	3:0	5:0	Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
9.	10 stycznia 1999	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	Estonia	5:0	7:0	mecz towarzyski
10.	28 marca 1999	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	Cypr	2:0	3:0	Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
11.	28 marca 1999	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	Cypr	3:0	3:0	Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
12.	6 czerwca 1999	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	Austria	4:0	5:0	Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
13.	8 września 1999	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	San Marino	2:0	8:0	Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
14.	3 września 2000	Stadion Ramat Gan, Ramat Gan	Liechtenstein	1:0	2:0	Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
15.	17 stycznia 2001	Stadion Miejski, Bet Sze’an	Uzbekistan	2:0	2:0	mecz towarzyski
16.	24 kwietnia 2001	Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi	Gruzja	1:1	2:3	mecz towarzyski
17.	24 kwietnia 2001	Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi	Gruzja	2:2	2:3	mecz towarzyski

W sezonie 2008/09 objął trzecioligowy klub Hapoel Mahane Jehuda, który opuścił w marcu 2009 roku z powodu niezadowalających wyników i konfliktu z zarządem^[29]. Następnie pracował przez krótki okres jako dyrektor generalny swego byłego klubu Hapoelu Kefar Sawa (Liga Leumit)^[21]. W styczniu 2013 roku objął Hapoel Petach Tikwa^[30], który opuścił po niespełna kwartale po tym, jak klub stracił możliwość awansu do Ligat ha’Al^[31].

W latach 2007–2010 Mizrachi występował w Israeli Beach Soccer League, której był współzałożycielem^[32][33]. Jest zdobywcą pierwszej bramki w historii reprezentacji Izraela, którą strzelił 1 czerwca 2007 w towarzyskim meczu przeciwko Anglii (6:5) w Netanji^[33].

W latach 2006–2007 prowadził autorski talk-show pod nazwą Na pokładzie samolotu (hebr. ‏בסלון עם האווירון‎) na kanale Ego^[6][9]. W latach 2006–2008 występował w telenoweli Mistrz (hebr. ‏האלופה‎) grając rolę trenera drużyny piłkarskiej. Jako aktor epizodyczny wcielił się w serialu Danny Hollywood (hebr. ‏דני הוליווד‎) w postać anonimowego dawcy nerki^[25]. Pracował jako komentator piłkarski kanału Sport 5 oraz felietonista portalu sportowego ONE^[25]. W listopadzie 2018 roku wystąpił w reklamie telewizyjnej firmy telekomunikacyjnej Bezeq^[34].

Urodził się w 1971 roku w rodzinie mizrachijskich Żydów^[35]. Jego ojciec był pochodzenia irackiego, natomiast matka marokańskiego^[36]. Miał starszą siostrę i dwoje młodszych braci, z których jeden z nich Gideon w 2009 roku zginął w wypadku samochodowym^[36]. Dzieciństwo spędził w Tel Awiwie, Jokne’am oraz w Południowej Afryce^[8][35]. Żonaty z Vered (ur. 1976), z którą ma trójkę dzieci: dwie córki oraz syna^[37]. Jego ojciec Amos również był piłkarzem, który ma na koncie zdobycie Pucharu Izraela w 1968 roku z Bene Jehuda Tel Awiw.

W 2001 roku w książce Wyrwane z kontekstu (hebr. ‏הוצא מהקשרו‎) wydano zbiór jego lapsusów językowych i zabawnych wypowiedzi^[38]. We wrześniu 2008 roku wstąpił do partii politycznej Tzedek Chewrami, z ramienia której kandydował do Rady Miasta Tel Awiw^[25][39]. W kwietniu 2013 roku z powodu posiadania długów na kwotę 1,1 mln szekli złożył w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej^[40]. W 2016 roku zaangażował się w działalność polityczno-społeczną mającą na celu promowanie pokojowej egzystencji Żydów i Arabów w Izraelu^[35].

Bene Jehuda Tel Awiw

• mistrzostwo Izraela: 1989/90
• Puchar Ligi: 1991/92, 1996/97

Maccabi Hajfa

• mistrzostwo Izraela: 1993/94
• Puchar Izraela: 1997/98
• Puchar Ligi: 1993/94

• król strzelców Ligat ha’Al: 19991/92 (20 goli), 1992/93 (26 goli), 1993/94 (28 goli), 1997/98 (18 goli)
• król strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów: 1993/94 (5 goli), 1998/99 (7 goli)

• A. Mizrahi, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01] .
• Alon Mizrahi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .
• Alon Mizrachi w bazie LFP (fr.)
• Alon Mizrachi w bazie EU-Football.info (ang.)
• Alon Mizrachi w bazie National Football Teams (ang.)