| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
40[2] |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
11-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NBA |
| SIMC |
0470250[4] |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Bartoszyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego  | |
 54°13′49″N 20°45′16″E/54,230278 20,754444[1]
| |
Ardapy (niem. Ardappen) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Kilkaset metrów od wsi, na lewym brzegu rzeki Łyny, znajdują się ślady po staropruskim gródku. Wzniesienie nazywane jest Starym Szańcem. We wsi znajduje dwór z początku XX w., z parkiem i zabudowaniami gospodarczymi.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1939 roku we wsi mieszkało 122 osoby. W 1983 r. we wsi było 15 domów z 89 mieszkańcami. W tym czasie w Ardapach było 16 indywidualnych gospodarstw rolnych, gospodarujących na 246 ha i hodujących 219 sztuk bydła (w tym 127 krów), 143 sztuk trzody chlewnej, 28 koni i cztery owce.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 996
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 8 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 21, 2013-02-13. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2013-04-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic. Wyd. drugie zmienione. Wyd. Pojezierze, Olsztyn 1987, 480 str., ISBN 83-7002-239-1
