Artyleria pułku pododdziały artylerii wchodzące organicznie w skład pułków: piechoty, kawalerii, czołgów, pułków zmechanizowanych itp., niepodlegające bezpośrednio dowódcy pułku[1].
Na początku lat 60. XX w. w Wojsku Polskim wprowadzono tzw. „etaty pokojowo-wojenne”. Sprzęt artyleryjski rozmieszczony był zarówno w pułkowych bateriach artylerii jak i w batalionach piechoty zmotoryzowanej. W sumie w pułku zmechanizowanym było: 6 armat przeciwpancernych 85 mm, 6 dział bezodrzutowych 82 mm, 6 armat przeciwpancernych 57 mm, 6 moździerzy 120 mm i 9 moździerzy 82 mm[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 26.
- ↑ Kajetanowicz 2007 ↓, s. 78.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Jerzy Kajetanowicz. Związki taktyczne i oddziały polskich wojsk pancernych i zmechanizowanych w latach 1945–1970. Zmiany organizacyjne. „Zeszyty Naukowe WSOWL”. 2 (144), 2007. Wrocław: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych. ISSN 1731-8157.