Wyrzutnia Grad-W na podwoziu samochodu GAZ-66 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu |
samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa |
Trakcja |
Kołowa |
Załoga |
2 |
Historia | |
Produkcja |
od 1963 |
Dane techniczne | |
Silnik |
84 kW |
Długość |
5,66 m |
Szerokość |
2,40 m |
Wysokość |
2,44 m |
Masa |
6 ton |
Osiągi | |
Prędkość |
85 km/h |
Zasięg pojazdu |
600 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
Rosja, Ukraina, Irak, Białoruś |
BM-21W, Grad-W (ros. БМ-21В[1]) – sowiecka samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa na podwoziu samochodu GAZ-66. Grad-W przeznaczony był dla wojsk powietrznodesantowych.
Grad-W ma dwanaście prowadnic rurowych kalibru 122,4 mm. Z prowadnic mogą być odpalane te same typy pocisków, co z wyrzutni BM-21 Grad. Blok wyrzutni jest zamocowany do ramy, która w położeniu transportowym jest odchylona do przodu (wyloty wyrzutni znajdują się wówczas tuż za kabina samochodu), a w położeniu bojowym odchylona do tyłu, dzięki czemu osiągnięto duży kąt ostrzału w pionie przy niewielkich wymiarach wyrzutni w położeniu transportowym. Kąt ostrzału w pionie zwiększono także poprzez zastąpienie standardowej kabiny kabiną z brezentowym dachem i składanymi szybami. W celu ustatecznienia pojazdu podczas prowadzenia ognia samochód ma dwa wsporniki talerzowe. Czas odpalenia salwy 12 pocisków jest równy 6 sekund. Grad-W może być zrzucany na spadochronie na standardowej palecie spadochronowej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Полевая реактивная система М-21В | Ракетная техника [online], missilery.info [dostęp 2023-08-26] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 6. s. str. 15-20. ISSN 1230-1655.
- Tomasz Szulc. Następcy Katiuszy Cz. II. „Nowa Technika Wojskowa”. 1999. nr 8. s. str. 25-32. ISSN 1230-1655.