Barwa nalotowa stali – zjawisko w postaci barwnego nalotu powstające na czystej powierzchni stalowej, gdy jest ona wygrzewana w niskich temperaturach rzędu 220-330 °C z dostępem świeżego powietrza. Warstwa ta zawiera tlenki żelaza, a jej kolor uzależniony jest głównie od temperatury, w jakiej pozostawał dany przedmiot stalowy. Na zabarwienie tej powłoki mają jednak wpływ także inne parametry – przede wszystkim czas wygrzewania, a także skład chemiczny stali a nawet grubość przedmiotu i jego przewodnictwo cieplne (z uwzględnieniem odpływu ciepła do części nienagrzewanej). Stąd ocenianie temperatury, w jakiej dany przedmiot stalowy lub tylko jego część były wygrzewane, jest tylko orientacyjne.
Ocena nalotu na wygrzewanej stali była niepewną, ale jedyną metodą pomiaru w czasach, gdy nie istniały inne możliwości pomiaru aktualnej temperatury w miejscu działania ciepła. Metodę tę stosowano do określania temperatury niskiego odpuszczania stali po jej uprzednim hartowaniu.
Orientacyjne powiązanie temperatur wygrzewania z barwą nalotową:
225 – słomkowożółta 235 – jasnożółta 245 – ciemnożółta 240 – żółta 250-255 – brunatnożółta 260 – czerwonobrunatna 265 – brunatnoczerwona 275 – purpurowa 280 – fioletowa 285 – fiołkowa 290-295 – ciemnoniebieska 310-315 – jasnoniebieska 325 – szarozielona 330 – popielatozielona