Benjamin Wilson

Benjamin Wilson (autoportret z 1752 roku)
Data i miejsce urodzenia	21 czerwca 1721 Leeds
Data i miejsce śmierci	6 czerwca 1788 Londyn
Narodowość	Anglia
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Benjamin Wilson (ur. 21 czerwca 1721 w Leeds, zm. 6 czerwca 1788 w Londynie)^[1] – angielski malarz, grafik i fizyk. Laureat Medalu Copleya^[2].

Pochodził z zamożnej rodziny. Za namową Williama Hogartha zaczął studiować malarstwo w St. Martin’s Lane Academy (późniejszej Royal Academy of Arts) oraz pobierał lekcje u Thomasa Hudsona. Po czasowym pobycie w Dublinie powrócił do Londynu, gdzie zamieszkał w starym domu Godfreya Knellera na Great Queen Street. Specjalizował się głównie w portretach, w czym rywalizował z innym młodym wówczas malarzem Joshuą Reynoldsem^[3].

W dziedzinie nauki zajmował się fizyką, a głównie elektrycznością. Z Benjaminem Franklinem, późniejszym prezydentem Stanów Zjednoczonych, toczył spory, które piorunochrony lepiej chronią przed skutkami piorunów. Być może te wspólne zamiłowania do fizyki skłoniły Franklina do zlecenia Wilsonowi namalowanie jego portretu Benjamin Franklin. Największe sukcesy osiągnął w pracach badawczych nad właściwościami przewodzenia elektryczności przez turmaliny^[4]. W 1751 roku został przyjęty do Royal Society, a w 1760 roku otrzymał Medal Copleya^[1][5].

Uczniami Wilsona byli portrecista Richard Brompton i Johann Zoffany.

• Benjamin Franklin – 1759, Biały Dom, Waszyngton
• Portret Edwarda Macro – ok. 1766, 127.3 × 101.4 cm