Benzylomorfina
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
(5α,6α)-3-(benzylooksy)-17-metylo-7,8-didehydro-4,5-epoksymorfinan-6-ol
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C24H25NO3
|
| Masa molowa
|
375,46 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
14297-87-1
|
| PubChem
|
5362507
|
| DrugBank
|
DB01573
|
| SMILES
|
CN1CCC23C4C1CC5=C2C(=C(C=C5)OCC6=CC=CC=C6)OC3C(C=C4)O
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C24H25NO3/c1-25-12-11-24-17-8-9-19(26)23(24)28-22-20(27-14-15-5-3-2-4-6-15)10-7-16(21(22)24)13-18(17)25/h2-10,17-19,23,26H,11-14H2,1H3/t17-,18+,19-,23-,24-/m0/s1
|
| InChIKey
|
RDJGWRFTDZZXSM-RNWLQCGYSA-N
|
|
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| Legalność w Polsce
|
środek odurzający grupy I-N
|
|
|
Benzylomorfina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny opioid, pochodna morfiny. Znajduje się w grupie I-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[3]. Jest objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I)[4].
