Spis treści
Beresteczko (gmina)

gmina wiejska | |||
1921–1939[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat |
1921-24: dubieński | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1936) | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939 r. ![]() | |||
![]() |
Beresteczko – dawna gmina wiejska) istniejąca do 1939 roku w województwie wołyńskim w Polsce (obecnie na Ukrainie). Siedzibą gminy było Beresteczko, które nie wchodziło w jej skład stanowiąc odrębną gminę miejską[2].
W okresie międzywojennym gmina Beresteczko należała do powiatu dubieńskiego w woj. wołyńskim. 1 stycznia 1925 roku gmina została wyłączona z powiatu dubieńskiego i przyłączona do powiatu horochowskiego[3].
15 kwietnia 1934 miasto i gmina wiejska wzajemnie wymieniły się częścią swoich terytoriów. Do gminy Beresteczko włączono miejscowości Staryki (274 ha) i Piaski (336 ha), które wyłączono z miasta Beresteczka. Z gminy Beresteczko wyłączono natomiast grunty podmiejskie sparcelowanego majątku Naręczyn (89 ha) oraz łąki wsi Kutrów (36 ha), włączając je do Beresteczka[4].
Według stanu z dnia 4 stycznia 1936 roku gmina składała się z 19 gromad[5]. Po wojnie obszar gminy Beresteczko został przez okupanta sowieckiego odłączony od Polski i włączony do Ukraińskiej SRR.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. wołyńskiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
- ↑ Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655
- ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 kwietnia 1934 r. o zmianie granic miasta Beresteczka w powiecie horochowskim, województwie wołyńskiem (Dz.U. z 1934 r. nr 32, poz. 292)
- ↑ Podział gmin wiejskich województwa wołyńskiego na gromady. wolyn.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].. „Wołyński Dziennik Wojewódzki”. 1, s. 12–13, 4 stycznia 1936.