Bernard Krawczyk

Ten artykuł dotyczy aktora. Zobacz też: Bernard Krawczyk – polski nauczyciel i działacz społeczny.

Bernard Krawczyk

Bernard Krawczyk (2010)
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1931 Podłęże Szlacheckie
Data i miejsce śmierci	11 sierpnia 2018 Katowice
Zawód	aktor filmowy i teatralny
Współmałżonek	Lidia Bienias (1956–2018)[1]
Lata aktywności	1952–2017
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bernard Krawczyk (ur. 20 maja 1931 w Podłężu Szlacheckim, zm. 11 sierpnia 2018 w Katowicach) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Ukończył Studium Dramatyczne przy Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. Debiutował podczas nauki w nim – 6 listopada 1952^[2] – w przedstawieniach wspomnianego teatru. Zagrał m.in. Edwina w „Odludkach i poecie”, Oktawa w „Nie igra się z miłością”, Gustawa w „Ślubach panieńskich”. W latach 1972–1982 występował w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu, biorąc udział w spektaklach „Trzy siostry”, „Lęki poranne”, „Balladyna”.

W 1982 ponownie został aktorem Teatru Śląskiego w Katowicach. Najważniejsze role teatralne to Bohater w „Kartotece”, Żadow w „Intratnej posadzie”, Zbigniew w „Mazepie”, Alojzy Bąbel w „Niezwykłej przygodzie Pana Kleksa” czy tytułowa w „Weselu Figara” oraz Kreona w „Antygonie” J. Anouilha, za którą to rolę otrzymał Złotą Maskę. W swej działalności otrzymał w sumie 4 Złote i 2 Srebrne Maski. Inne kreacje to np. Estragon w „Czekając na Godota”, Król Ignacy w „Iwonie, księżniczce Burgunda”, Wiktor w „Biografii”, Major w „Damach i huzarach”.

Był też aktorem filmowym i telewizyjnym. Zagrał m.in. w „Soli ziemi czarnej” oraz „Perle w koronie”. Dużą popularność przyniosła mu rola Franciszka Pytloka w emitowanym w latach 90 XX w. serialu TVP Katowice „Sobota w Bytkowie”. Gościnnie występował i występuje również z zespołem „Antyki” (który to zespół wykonywał piosenki w tym serialu).

Współpracował z Gliwickim Teatrem Muzycznym.

Zmarł 11 sierpnia 2018^[3][4]. Został pochowany 17 sierpnia 2018 na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Panewnickiej w Katowicach^[5]. W październiku tego samego roku został patronem Sceny Kameralnej Teatru Śląskiego w Katowicach^[6][7].

• 1962: Rodzina Milcarków
• 1964: Pięciu jako powstaniec
• 1964: Nieznany
• 1969: Sól ziemi czarnej jako Dominik Basista, brat Gabriela
• 1971: Perła w koronie jako Franciszek Bula
• 1975: Znikąd donikąd jako "Kruk"
• 1976: Za metą start jako działacz "Orła"
• 1976: Ptaki, ptakom... jako kolejarz Paruzel
• 1977: Okrągły tydzień jako wujek Gustlika
• 1978: Ślad na ziemi jako majster Grzegorz Szulc (odc. 5)
• 1978: Pejzaż horyzontalny jako sekretarz partii
• 1979: Elegia jako żołnierz Jan Królik
• 1980: Misja jako oficer w sztabie republikanów – zdrajca (odc. 6)
• 1981: Gdy nad "Anną" gorzało niebo jako powstaniec Chowaniec
• 1982: Popielec jako geometra (odc. 7)
• 1982: Do góry nogami jako ślepiec
• 1982: Blisko, coraz bliżej jako powstaniec
• 1983: Złe dobrego początki... jako leśnik Zając
• 1983: Na straży swej stać będę
• 1983: 6 milionów sekund jako maszynista (odc. 19)
• 1984: Zdaniem obrony jako szef Korytki
• 1984: Jak się pozbyć czarnego kota
• 1985: Sam pośród swoich jako chłop
• 1986: Siedem zegarków Gustawa jako stary górnik, świadek wielkiego pożaru w kopalni w Karwinie
• 1986: Komedianci z wczorajszej ulicy jako profesor etnografii, ławnik
• 1986: Budniokowie i inni
• 1986: Blisko, coraz bliżej jako górnik w biedaszybach (odc. 12)
• 1986: Blisko, coraz bliżej jako wartownik na dachu szkoły (odc. 14)
• 1987: Sławna jak Sarajewo jako oficer na akademii
• 1988: Rodzina Kanderów jako Gacek, ojciec Milki
• 1989: Triumph of the Spirit jako oficer SS
• 1992: Pamiętnik znaleziony w garbie jako Nowotny
• 1992: Kuchnia polska jako myśliwy Von Modrov, morderca Jana Biesiekierskiego (odc. 3)
• 1993–1999: Sobota w Bytkowie jako Franciszek Pytlok
• 1996: Dom (odc. 13)
• 2004: Mój Nikifor jako ojciec Włosińskiego
• 2006: Hiena jako listonosz
• 2007: Kryminalni jako dziadek Poręby (odc. 82)
• 2008: Żołnierze Wyklęci jako stary Jan Zieliński (odc. 5)
• 2008: Drzazgi jako starszy pan w sklepie Hanki
• 2010: Laura jako ksiądz
• 2014: The Last Waltz jako hrabia Wisnietzky
• 2017: Miłość w Mieście Ogrodów jako dyrektor opery

• 1993 – Niedaleko Königsallee
• 1990 – Mirakle
• 1984 – Imiona władzy
• 1983 – Obrona Ksantypy
• 1983 – Niobe
• 1981 – Pustelnia
• 1979 – Prawo głosu
• 1976 – Szara aureola
• 1974 – Pokład Joanny
• 1974 – Henryk VI na łowach
• 1972 – Sceny z życia Holly Golightly
• 1972 – Mój przyjaciel Duży M
• 1972 – Jak wam się podoba
• 1971 – Słyszę burzy huk szalony,
• 1971 – Poeta
• 1971 – Kolędnicy
• 1970 – Wieże idące
• 1970 – Lukrecja Borgia
• 1970 – Cyrano de Bergerac
• 1970 – Będę mówić tylko prawdę
• 1969 – Znajomi spod Perpignan
• 1969 – Wieczór Trzech Króli albo co chcecie
• 1969 – Speranza to znaczy nadzieja
• 1969 – Pociąg pancerny 14-69
• 1968 – Talenty i wielbiciele,
• 1968 – Nie będzie zwycięstwa, generale
• 1968 – Lato
• 1968 – Don Kichot
• 1967 – Odezwa na murze
• 1967 – Kiedy rzeka była źródłem
• 1966 – Wyboje

Źródło:^[8].

Źródło:^[8].

• Miłość w Königshütte (Dr Schneider- współcześnie)

• 1977 – Zasłużony Działacz Kultury
• 1977 – Złota Maska „Wieczoru 77"^[14]
• 1991 – Nagroda dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki w Katowicach za rolę Grzesioka w „Biografii kontrolowanej” Bieniasza
• 1992 – Złota Maska za rolę tytułową w „Wujaszku Wani” w Teatrze Śląskim
• 1995 – Medal im. Mariana Mikuły – Zasłużonemu dla Kultury Teatralnej
• 2007 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[15]
• 2011 – Śląska Nagroda im. Juliusza Ligonia
• 2012 – Nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Mysłowice

• Działalność Bernarda Krawczyka w Teatrze Śląskim
• Bernard Krawczyk w bazie IMDb (ang.)
• Bernard Krawczyk w bazie Filmweb
• Bernard Krawczyk w bazie filmpolski.pl
• Bernard Krawczyk, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• artykuł "55 lat na scenie"
• Sylwetka: Bernard Krawczyk
• Wywiad: Z wiekiem człowiek łagodnieje (rozm. Paweł Sarna, "Nowe Zagłębie" 2010, nr 4)