Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Data założenia |
13 lipca 1833 |
Wielkość zbiorów |
około 3 mln |
Położenie na mapie Caracas | |
Położenie na mapie Wenezueli | |
10°30′43,20″N 66°54′44,64″W/10,512000 -66,912400 | |
Strona internetowa |
Biblioteka Narodowa Wenezueli (hiszp. Biblioteca Nacional de Venezuela[1]) – biblioteka narodowa Wenezueli. Za datę jej powstania jest uznawany 13 lipca 1833 roku, gdy prezydent José Antonio Páez wydał dekret o jej utworzeniu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Juan Germán Roscio w 1810 roku proponował utworzenie biblioteki publicznej w Caracas[1].
4 czerwca 1814 roku Simón Bolívar nakazał utworzenie biblioteki publicznej w Caracas. Do zbiorów miano włączyć książki zdeponowane w urzędach, dzieła należące do wygnańców, książki znajdujące się na indeksie ksiąg zakazanych oraz prywatne dary. Odpowiedzialnym za utworzenie biblioteki był Carlos Arévalo. Nie ukończył on tego zadania z powodu ataku wojsk rojalistycznych. Zgromadzone zbiory stały się podstawą do utworzenia biblioteki narodowej. José Antonio Páez powołał ją dekretem z 13 lipca 1833 roku[2][3]. Pomimo wydania dekretu do 1840 roku biblioteka nie powstała. Wówczas grupa młodych pisarzy i intelektualistów utworzyła stowarzyszenie „El Liceo Venezolano”. Udostępniło ono księgozbiór, który powstał dzięki darowiznom. W 1844 roku stowarzyszenie zostało rozwiązane, bibliotekę zamknięto, a zbiory liczące około 2 tysięcy woluminów przejął rząd[3].
W styczniu 1850 roku rząd José Tadeo Monagasa uchylił dekret z 1833 roku i ogłosił nowy o utworzeniu Biblioteki Narodowej. Podlegała ona władzom Centralnego Uniwersytetu i Dyrekcji ds. Nauczania Publicznego (Dirección de Instrucción Pública) i miała siedzibę w budynku klasztoru franciszkanów, gdzie mieścił się również Uniwersytet[1]. Do 1892 roku biblioteka funkcjonowała w ramach Centralnego Uniwersytetu w budynku noszącym obecnie nazwę Palacio de las Academias[4].
Zbiory
[edytuj | edytuj kod]W budynku o powierzchni 80 tysięcy metrów kwadratowych mieszczą się blisko trzy miliony woluminów książek. Ponadto w zbiorach znajdują się też czasopisma, dokumenty i zbiory audiowizualne. Biblioteka posiada pięć inkunabułów, a najstarszy wolumin pochodzi z 1471 roku[5].
Budynek
[edytuj | edytuj kod]W latach 1892–1910 biblioteka mieściła się w budynku na północ od Plaza Bolívar . W 1910 roku ogłoszono konkurs na nową siedzibę biblioteki. Projekt przygotował Alejandro Chataing[4].
Ponieważ zbiory wciąż się rozrastały, w latach 70. XX wieku uznano, że jest konieczna budowa nowego budynku. Zaprojektował go Tomás Sanabria . Budowę rozpoczęto w 1981 roku, a otwarcie miało miejsce w 1989 roku[6]. Budynek jest częścią kompleksu Foro Libertador , który oprócz biblioteki obejmuje także archiwum narodowe (Archivo General de la Nación) i Panteon Narodowy (Panteón Nacional)[4].
Biblioteka cyfrowa
[edytuj | edytuj kod]Bibliotece cyfrowej nadano imię Césara Rengifo (Biblioteca Digital de Venezuela César Rengifo)[7]. Została ona uruchomiona w 2015 roku[8]. Jest dostępna pod adresem bibliotecadigital.bnv.gob.ve
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Biblioteca Nacional de Venezuela [online], IAM Venezuela, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2023-07-29] (hiszp.).
- ↑ El 13 de julio de 1833 se crea la primera biblioteca pública de Caracas [online], Ministerio del Poder Popular para la Cultura [dostęp 2023-07-26] (hiszp.).
- ↑ a b Historia y bibliotecas: Biblioteca Nacional de Venezuela [online], Noticias BNM, 21 maja 2015 [dostęp 2023-07-29] (hiszp.).
- ↑ a b c Biblioteca Nacional de Venezuela [online], IAM Venezuela, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2023-07-29] (hiszp.).
- ↑ La Biblioteca Nacional de Venezuela preserva los valores de identidad del país – Otilca Radio [online] [dostęp 2023-07-26] (hiszp.).
- ↑ Biblioteca Nacional in Caracas, Venezuela [online], GPSmyCity [dostęp 2023-07-26] (ang.).
- ↑ Biblioteca Digital de Venezuela César Rengifo ha procesado más de 3 mil documentos [online], 24 sierpnia 2019 [dostęp 2023-07-26] .
- ↑ ¡Disponible! Biblioteca Digital de Venezuela César Rengifo [online], yaracuy.gob.ve [dostęp 2023-07-26] .