| II wojna światowa, front wschodni, operacja pomorska | |||
| Czas |
13-14 lutego 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna | |||
| Wynik |
zwycięstwo żołnierzy Armii Czerwonej | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w latach 1945–1951  | |||
 53°41′39″N 17°33′23″E/53,694167 17,556389
| |||
Bitwa o Chojnice – starcie zbrojne mające miejsce 13-14 lutego 1945 między oddziałami Armii Czerwonej a wojskami niemieckimi, skutkujące zdobyciem Chojnic i zakończeniem władzy reżimu III Rzeszy na terenie miasta.
Przebieg działań bojowych
[edytuj | edytuj kod]Do Chojnic wojska 70 Armii 2 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej dotarły 13 lutego 1945. Miało to miejsce w czasie prowadzonej operacji pomorskiej. Oprócz wspomnianej 70 Armii w walkach o zdobycie Chojnic uczestniczył 8 Korpus Zmechanizowany i 3 Gwardyjski Korpus Kawalerii. Miasto było ważnym wezłem komunikacyjnym i było bronione przez oddziały z niemieckiej Grupy Armii Wisła. Obrona była na tyle silna, że na radzieckie ataki odpowiadała kontratakami. Atakujący osiągnęli jednak przedpola Chojnic i rankiem 14 lutego 1945 rozpoczęli główny atak na miasto. Po zaciętych walkach ulicznych niemiecki garnizon został rozbity w godzinach popołudniowych. Do zakończenia okupacji niemieckiej Chojnic przyczyniła się również 4 Armia Lotnicza dowodzona przez gen. Konstantego Wierszynina[1].
W czasie walk w mieście i okolicy poległo 842 żołnierzy radzieckich. Pochowano ich na cmentarzu żołnierzy Armii Radzieckiej w Chojnicach[2].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W okresie Polski Ludowej dla upamiętnienia żołnierzy radzieckich poległych w walkach w rejonie Chojnic oraz wspólnych walk żołnierzy polskich i radzieckich wzniesiono Pomnik Braterstwa Broni przy ul. Sukienników[2]. Uczestnikowi walk o Chojnice ppłk Wasylowi Morozowowi władze miasta nadały godność honorowego obywatela Chojnic[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 66,67.
- ↑ a b Czubryt-Borkowski 1988 ↓, s. 103.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 67.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Czesław Czubryt-Borkowski: Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939-1945. Warszawa: 1988. ISBN 83-217-2709-3.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
