Blastochoria – sposób przenoszenia diaspor polegający na wzroście pędów na długość i pozostawianiu diaspor w pewnej odległości od rośliny macierzystej.

Pędy leżące na ziemi lub podziemne (kłącza i rozłogi) wydłużając się, przenoszą kwiaty, owoce i nasiona (czyli diaspory generatywne) na mniejszą (np. 2 m w przypadku rdestu ptasiego) lub większą odległość (np. do 10 m w przypadku kłączy trzciny pospolitej). Formą blastochorii jest także wydłużanie się szypułek kwiatowych u roślin geokarpicznych.

• Zbigniew Podbielkowski: Wędrówki roślin. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995. ISBN 83-02-05615-4. Brak numerów stron w książce

• autochoria (samosiewność)
• allochoria (obcosiewność)