| Ciconia stormi[1] | |||
| (Blasius, 1896) | |||
.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
bocian garbaty | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Bocian garbaty[4] (Ciconia stormi) – gatunek dużego ptaka z rodziny bocianów (Ciconiidae), zamieszkujący Azję Południowo-Wschodnią. Zagrożony wyginięciem.
- Taksonomia
- Nie wyróżnia się podgatunków[2][5]. Dawniej bocian garbaty sam uznawany był za podgatunek bociana białoszyjego (Ciconia episcopus)[2].
- Morfologia
- Osiąga 75–91 cm długości[2], charakteryzując się sylwetką z wyraźnie zaznaczonym garbem[6]. Upierzenie biało-czarne. Nogi i dziób czerwone. Pomarańczowa, goła skóra twarzy. Żółta skóra oczodołu. Osobniki obu płci są podobne. Upierzenie młodych jest bardziej matowe.
- Występowanie
- Zasiedla podmokłe, bagniste tereny leśne Indonezji (Borneo, Sumatra i sąsiednie wyspy) oraz Półwyspu Malajskiego[2]. Unika otwartych przestrzeni[6].
- Lęgi
- Gniazduje samotnie. Buduje wysoko na drzewie duże gniazdo z gałązek, w środku wyścielone suchymi liśćmi i puchem. Gniazdo jest wykorzystywane w kolejnych latach[7]. Samica znosi zwykle dwa[3], rzadziej trzy jaja[7]. Inkubacja trwa 25–28 dni, a zajmują się nią oboje rodzice[7]. Pisklętami opiekuje się samica, ale karmione są przez oboje rodziców[7]. Młode są w pełni opierzone po 52–57 dniach od wyklucia[7], ale zdolność do lotu uzyskują dopiero po około 90 dniach od wyklucia[3].
- Pożywienie
- Żeruje w bagnistych lasach lub na błotnistych brzegach rzek i jezior, najczęściej pojedynczo lub w parach, rzadziej w małych grupach po 7–12 osobników. Żywi się głównie rybami, ale zjada również żaby, gady i duże owady. Dzięki długim nogom brodzi w wodzie lub wysokiej trawie i chwyta ofiary z wody lub ziemi długim, spiczastym dziobem[7].
- Status
- W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) bocian garbaty od 1994 roku uznawany jest za gatunek zagrożony (EN – Endangered). Liczebność światowej populacji szacuje się na zaledwie 260–330 dorosłych osobników. Jej trend uznawany jest za silnie spadkowy ze względu na utratę i fragmentację siedlisk leśnych głównie z powodu wycinki w celu pozyskania drewna oraz przekształcania tych terenów w plantacje olejowca gwinejskiego[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ciconia stormi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e Elliott, A., Kirwan, G.M. & Garcia, E.F.J.: Storm's Stork (Ciconia stormi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-27].
- ↑ a b c d Ciconia stormi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Ciconiidae Sundevall, 1836 - bociany - Storks (Wersja: 2015-09-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-27].
- ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-27]. (ang.).
- ↑ a b Bociany. Rolniczy Magazyn Elektroniczny. [dostęp 2019-03-09].
- ↑ a b c d e f N. Bouglouan: Storm’s Stork. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-08-23]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
