Bronisław Łagowski

Data urodzenia	8 lutego 1937
Zawód, zajęcie	filozof, publicysta
Tytuł naukowy	doktor habilitowany
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Małżeństwo	Elżbieta Paczkowska-Łagowska
Odznaczenia
Cytaty w Wikicytatach

Bronisław Łagowski (ur. 8 lutego 1937) – polski filozof, historyk idei, eseista, publicysta, emerytowany profesor Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Mąż Elżbiety Paczkowskiej-Łagowskiej.

W 1961 ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. Początkowo zajmował się estetyką. Stopień naukowy doktora filozofii uzyskał na podstawie rozprawy o myśli Stanisława Brzozowskiego w Uniwersytecie Jagiellońskim. Habilitował się w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie na podstawie dorobku oraz pracy habilitacyjnej poświęconej filozofii politycznej Maurycego Mochnackiego.

W latach 1962–2000 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego, m.in. na stanowisku zastępcy dyrektora Instytutu Filozofii do spraw dydaktyki. W ostatnim dziesięcioleciu swej kariery naukowo-dydaktycznej związał się z Uniwersytetem Pedagogicznym w Krakowie, gdzie był profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Filozofii Społecznej w Instytucie Filozofii i Socjologii.

Przez dwie kadencje był członkiem Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. W pracy naukowej i dydaktycznej koncentrował się na historii idei, historii myśli społecznej, filozofii politycznej, filozofii prawa, filozofii historii.

Był członkiem PZPR^[1], jednak, zdaniem m.in. Aleksandra Halla, cechował go krytyczny stosunek do oficjalnej ideologii i polityki władz^[2]. Na seminariach czytał z zaawansowanymi studentami m.in. Arona, Bierdiajewa, Schumpetera, Hayeka, Kołakowskiego, Ortegę y Gasseta, Poppera, Schmitta, Webera, romantyków polskich, XIX-wiecznych chrześcijańskich millenarystów, teologów wyzwolenia, encykliki papieży i klasyków myśli społecznej, od Platona poprzez Hobbesa, Rousseau i Kanta, Hume’a i Adama Smitha po Burke’a, Constanta, de Maistra i Tocqueville'a. Zdaniem A. Walickiego, w czasach PRL był jednym z nielicznych pracowników uniwersytetu, którym – pomimo spełnienia wszelkich wymogów naukowych – zablokowano nominację na stanowisko docenta^[3][4]. Nie był jednak bezkrytycznym zwolennikiem opozycji lub „Solidarności”^[5].

Łagowski reprezentuje w spojrzeniu na politykę stanowisko realistyczne i racjonalistyczne^[6], wywodzące się z tradycji oświeceniowej^[7]. Jego wizja jest synkretyczna, wg badaczy spójnie łącząca w sobie elementy liberalizmu^[8], konserwatyzmu^[9] i świeckiej, lewicowej myśli społecznej^[10].

W latach 70. XX wieku publikował w „Tygodniku Powszechnym” pod pseudonimami Jan Demboróg i Piotr Myszkowski^[11]. Jest autorem kilku książek i licznych artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach fachowych („Studia Filozoficzne”, „Reports on Philosophy”, „Universitas”), a także esejów ogłoszonych w czołowych periodykach kulturalnych („Twórczość”, „Polityka Polska”, „Europa. Tygodnik Idei”, „Res Publica Nowa”, „Przegląd Polityczny”), felietonów i wywiadów drukowanych w tygodnikach opiniotwórczych i prasie codziennej („Tygodnik Powszechny”, „Zdanie”, Życie Gospodarcze”, Nowe Życie Gospodarcze”, „Kapitalista Powszechny”, „Przegląd Tygodniowy”, „Polityka”, „Gazeta Wyborcza”, „Przegląd”, „Krytyka Polityczna”). Obecnie jest stałym felietonistą tygodnika opinii „Przegląd”.

W maju 1997 uhonorowany został nagrodą Krakowska Książka Miesiąca za Szkice antyspołeczne. Otrzymał również Nagrodę Fundacji im. Andrzeja Urbańczyka oraz nagrodę Fundacji im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. W 2008, z okazji 70. urodzin Bronisława Łagowskiego, ukazała się w Krakowie Księga Jubileuszowa złożona z artykułów jego przyjaciół i uczniów („Teka Łagowskiego”, red. P. Bartula, K. Haremska, Księgarnia Akademicka, Kraków 2008).

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(22 maja 2000)^[12][13],
• Odznaka „Honoris Gratia” (2007),
• Medal „Zasłużony dla Tolerancji” (2010).

• Filozofia polityczna Maurycego Mochnackiego, Wydawnictwo Literackie. Kraków 1981, ISBN 83-08-00405-9.
• Co jest lepsze od prawdy?, Wydawnictwo Literackie. Kraków 1986, ISBN 83-08-01379-1.
• Liberalna kontrrewolucja, Centrum im. Adama Smitha, cop. 1994, ISBN 83-901409-4-2
• Szkice antyspołeczne, Księgarnia Akademicka, ISBN 83-86575-61-1
• Łagodny protest obywatelski, Księgarnia Akademicka, ISBN 83-7188-371-4
• Duch i bezduszność III Rzeczypospolitej. Rozważania. Universitas, ISBN 83-242-0628-0
• Pochwała politycznej bierności, Wydawnictwo Sprawy Polityczne. Warszawa 2008, ISBN 978-83-61384-01-4.
• Teka Łagowskiego. Księga Jubileuszowa z okazji 70. urodzin Profesora Bronisława Łagowskiego. Księgarnia Akademicka. Kraków 2008, ISBN 978-83-7188-138-1.
• Symbole pożarły rzeczywistość. Universitas, Kraków 2011. ISBN 97883-242-1342-9. 374 s.
• Polska chora na Rosję, Oratio Recta, Warszawa 2016. ISBN 978-83-64407-12-3.
• Fałszywa historia, błędna polityka, Oratio Recta, Warszawa 2017. ISBN 978-83-64407-16-1.
• Państwo znikąd, Oratio Recta, Warszawa 2017. ISBN 978-83-64407-19-2.

• „Fałszerze historii z IPN”, „Niemy lud polski” – artykuły B. Łagowskiego z Gazety Wyborczej
• „Zimnej wojny z Rosją nie będzie” – artykuł B. Łagowskiego w „Gazecie Wyborczej” z 24 stycznia 2011.
• Artykuły w „Polityce”
• Artykuły B. Łagowskiego i o nim w „Gazecie Wyborczej”
• Wywiad Janiny Paradowskiej z B. Ł. w Polityce
• Rozmowa Roberta Krasowskiego z B. Ł. w miesięczniku „Europa” nr 6/2011. e-uropa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-26)].
• MichałM. Sutowski MichałM., Łagowski: Demokracja w Rosji kończyła się rozpadem państwa [online], KrytykaPolityczna.pl, 7 grudnia 2010 [dostęp 2021-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2013-03-03] .
• Akcje polityczne Jarosława Kaczyńskiego niesamowicie wzrosły
• Recenzja J. Jedlickiego z książki Symbole pożarly rzeczywistość
• Polemika J. Dobrzańskiego z J. Jedlickim, w: „Przegląd” nr 44
• Bronisław Łagowski o kondycji ludu