| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Pracodawca | |
| Małżeństwo |
Janina |
| Krewni i powinowaci |
Władysław (brat) |
| Odznaczenia | |
  
| |
Bronisław Bekalik (ur. 7 kwietnia 1922, zm. 4 czerwca 1968) – polski pracownik przemysłu motoryzacyjnego związany z Sanokiem.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 7 kwietnia 1922[1][2]. Był synem Stanisława i Franciszki z domu Drwięga[3]. Z zawodu był malarzem[4] i mistrzem lakierniczym[3].
Podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej został aresztowany przez Niemców i osadzony w więzieniu w Sanoku 13 marca 1942[2]. 7 kwietnia 1942 został wywieziony do Tarnowa[2]. Potem był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych: Auschwitz-Birkenau (numer obozowy 45093), w Buchenwaldzie[4], w Dachau (numer obozowy 9085)[1].
Po wojnie działał przy odbudowie fabryki Sanowag w Sanoku i został jej pracownikiem[5]. W 1951 został członkiem Egzekutywy Komitetu Zakładowego PZPR w fabryce Sanowag[6]. Jako przedstawiciel Wydziału Produkcyjnego S wszedł w skład kolegium redakcyjnego powstałego w 1954 dwutygodnika „Głos Sanowagu” w ramach Sanockiej Fabryki Wagonów[7]. Był działaczem działającego od 1947 koła w Sanoku Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych[8]. 7 grudnia 1958 został wybrany członkiem zarządu oddziału powiatowego w Sanoku ZBoWiD[9]. Był też współzałożycielem zakładowego koła ZBoWiD[10].
Przez wiele lat zasiadał w zarządzie klubu sportowego Stal Sanok, a od 1955 do 1958 przez dwie kadencje pełnił funkcję jego prezesa[11][12][13]. Po dokonaniu fuzji klubów KS „Górnik Sanoczanka” i ZKS „Stal”, w wyniku czego powstał 2 sierpnia 1957 Robotniczy Klub Sportowy Sanoczanka przy Sanockiej Fabryce Wagonów i Kopalnictwie Naftowym w Sanoku, został wybrany przewodniczącym zarządu nowego klubu[14].
Wraz z Kazimierzem Ciepielowskim był projektantem kurhana z obeliskiem i tablicą pamiątkową, ustanowionego w miejscu istnienia Zwangsarbeitslager Zaslaw pod Sanokiem (odsłonięty w 1964[15][16]).
Jego brat Władysław (1920-1997) także został pracownikiem sanockiej fabryki[17][18]. Bronisław Bekalik zmarł śmiercią tragiczną 4 czerwca 1968[19]. Został pochowany na Cmentarzu Posada w Sanoku. Obok została pochowana jego żona Janina Wiktoria (1923-1989).
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Srebrny Krzyż Zasługi (1954)[20]
- Brązowy Krzyż Zasługi (1952)[21]
- Odznaka „Przodownik Pracy” (1951)[22]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dachau. stevemorse.org. [dostęp 2015-11-08]. (ang.).
- ↑ a b c Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1940-1942 (zespół 134, sygn. 100). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 308 (poz. 477).
- ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 17 (poz. 506).
- ↑ a b Informacje o więźniach. Bronisław Bekalik. auschwitz.org. [dostęp 2019-02-22].
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 17.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Z kart historii SFA. Gdy jednoczył się ruch robotniczy (II). „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 36 (129) z 20-31 grudnia 1978.
- ↑ Odpowiedzi redakcji. „Głos Sanowagu”, s. 4, Nr 2 z 20 października 1954. Sanocka Fabryka Wagonów.
- ↑ Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 12.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 50.
- ↑ Stanisław Janczura. Z działalności koła zakładowego ZBoWiD. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 9 z 15-31 lipca 1974.
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: 2001, s. 31-32, 68. ISBN 83-915504-0-0.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 156-157. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl. [dostęp 2015-09-12].
- ↑ Jan Ciupka: Dziewięćdziesiąt lat piłki nożnej na Podkarpaciu. ozpn.krosno.net. [dostęp 2015-11-08].
- ↑ 22 Lipca na Rzeszowszczyźnie. Program imprez i uroczystości. „Nowiny”, s. 6, Nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ Odsłonięcie pomnika. „Nowiny”, s. 6, Nr 179 z 30 lipca 1964.
- ↑ Życiorysy pracą pisane. Władysław Bekalik. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (103), s. 5, 1-10 kwietnia 1978.
- ↑ Jan Władysław Bekalik. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-06-16].
- ↑ Adam Baszak, Józef Ząbkiewicz: 55 lat klubu sportowego „Stal” Sanok 1946-2001. Sanok: 2001, s. 353. ISBN 83-915504-0-0.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 95, poz. 1088.
- ↑ Przodownicy Sanowagu otrzymali odznaczenia państwowe. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 5, Nr 193 z 14 sierpnia 1952.
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 89, poz. 1231
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
