 nr rej. A/364/1 z 21 czerwca 1993
| |
 Widok od ul. Bernardyńskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
| Pierwszy właściciel |
szkoła ludowa |
| Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Bydgoszczy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°07′13″N 18°00′19″E/53,120278 18,005278
| |
Budynek Plac Kościeleckich 8 w Bydgoszczy – zabytkowy budynek oświatowy w Bydgoszczy, początkowo szkoła powszechna, od 2010 r. w gestii Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Budynek stoi w południowej pierzei Placu Kościeleckich przy skrzyżowaniu z ul. Bernardyńską.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budynek wzniesiono w latach 1890–1892 według projektu miejskiego radcy budowlanego Carla Meyera[1]. Do 1920 r. służył jako pierwsza żeńska szkoła ludowa (niem. Erste Mädchen von Volkschule).
W 1921 roku przeniesiono do gmachu Polską Szkołę Powszechną im. Księdza Piramowicza. Była to 7-klasowa polska, koedukacyjna Szkoła Powszechna, której kierownikiem w 1925 r. był p. Smarzyk, a w 1933 r. p. Menzel. Do 1930 r. funkcjonowała ona wspólnie z niemiecką, ewangelicką szkołą powszechną, umieszczoną w skrzydle budynku. W 1933 r. utworzono dwie szkoły rodzajowe; męską i żeńską[2].
W czasie okupacji przez pewien czas znajdowało się tu więzienie, a w 1945 roku szpital wojskowy. W okresie powojennym w budynku mieściła się szkoła podstawowa nr 8 im. Tadeusza Kościuszki. Po jej likwidacji w 2004 r. budynek przeznaczono dla Sądu apelacyjnego, którego lokalizacja w Bydgoszczy była rozważana. Wobec fiaska tych planów, budynek użytkowała Szkoła Policealna Organizacji i Zarządzania, a od 2007 r. również Muzeum Wolności i Solidarności w Bydgoszczy.
W 2010 r. budynek został przekazany na własność Uniwersytetowi Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy[3]. W II połowie 2021 przeprowadzono remont elewacji obiektu[4][5][6].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Architektura budynku jest charakterystyczna dla XIX-wiecznych budowli użyteczności publicznej w Bydgoszczy, z przewagą elementów neogotyckich i neoromańskich[7].
Budynek posiada ceglaną, zdobioną elewację. Jest założony na planie litery „L”, dwuskrzydłowy, dwupiętrowy, podpiwniczony, z poddaszem użytkowym. Elewacje są dzielone lizenami i zdobione fryzem ceglanym z wzorem czwórliścia, biegnącym pod gzymsem. Ryzality są zakończone trójkątnymi szczytami schodkowymi.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Inne dawne budynki szkół ludowych w Bydgoszczy:
- Budynek Świętojańska 20 w Bydgoszczy
- Budynek Sowińskiego 5 w Bydgoszczy
- Budynek Nowogrodzka 3 w Bydgoszczy
- Budynek Kordeckiego 20 w Bydgoszczy
- Budynek Dąbrowskiego 8 w Bydgoszczy
- Budynek Karpacka 54 w Bydgoszczy
- Plac Kościeleckich
- Muzeum Wolności i Solidarności w Bydgoszczy
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Derenda Jerzy. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006, str. 211
- ↑ Historia Bydgoszczy. Tom II. Część pierwsza 1920-1939: red. Marian Biskup: Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe 1999. ISBN 83-901329-0-7, str. 651-700
- ↑ https://web.archive.org/web/20150928035042/http://express.bydgoski.pl/165960,Na-placu-Koscieleckich-humanisci-na-swoim.html dostęp 24-03-2010
- ↑ Efektowny gmach UKW przy placu Kościeleckich będzie jak nowy. Ruszyła renowacja
- ↑ Gmach UKW przy placu Kościeleckich będzie jak nowy. Trwa renowacja
- ↑ Gmach UKW przy placu Kościeleckich jak nowy. Zakończyła się renowacja
- ↑ Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008, str. 51
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Derenda. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006
- Krystyna Parucka. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008
