| Pełna nazwa |
Burnley Football Club | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
The Clarets | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia |
1882 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Kraj | |||
| Siedziba | |||
| Stadion | |||
| Sponsor techniczny | |||
| Prezes |
Barry Kilby | ||
| Trener | |||
| Asystent trenera |
Henrik Jensen | ||
| |||
| Strona internetowa | |||
Burnley Football Club (wym. [ˈbɜrnli]) – angielski klub piłkarski z Burnley w hrabstwie Lancashire. Mistrz Anglii z 1921 i 1960 roku. Od sezonu 2024/2025 występuje w Championship.
Głównym rywalem Burnley jest Blackburn Rovers[1]. Mecze pomiędzy tymi drużynami nazywane są derbami wschodniego Lancashire (ang. East Lancashire Derby).
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Początkowo był to klub rugby. W 1882 roku przeszedł na piłkę nożną oraz zmienił nazwę z Burnley Rovers na Burnley Football Club. Wkrótce po tym skorzystał z zaproszenia miejscowej drużyny krykieta i rozpoczął grę na Turf Moor. Na stadionie tym Burnley występuje do dziś. W 1888 roku Burnley było jednym z założycieli Football League. W sezonie 1897/1898 klub wygrał rozgrywki Second Division[2].
W 1914 roku zespół pokonał 1:0 Liverpool w finale Pucharu Anglii i zdobył to trofeum. Po zakończeniu I wojny światowej, w sezonie 1920/1921 Burnley zanotowało serię 30 meczów bez porażki[3] i zostało mistrzem Anglii. Rok wcześniej klub zajął drugie miejsce w tabeli[2].
W roku 1947 Burnley ponownie dotarło do finału Pucharu Anglii, w którym przegrało z Charltonem Athletic. W sezonie 1959/1960 Burnley zostało po raz drugi mistrzem kraju, zaś dwa lata później dotarli do finału krajowego pucharu, przegranego z Tottenhamem Hotspur. W latach 60. klub dwukrotnie startował w Pucharze Miast Targowych[2].
W sezonie 1975/1976 Burnley spadło do drugiej ligi, Second Division, zaś cztery lata później występowali już o klasę rozgrywkową niżej. Pod koniec lat 80. zespół przez siedem sezonów występował na czwartym szczeblu rozgrywkowym. Od sezonu 1992/1993 grali na zmianę w drugiej i trzeciej lidze. W sezonie 2008/2009 klub doszedł do finału Pucharu Ligi oraz zajął szóste miejsce w Championship, ostatnie dające grę w barażach. Klub dotarł do finałów play-offów, w których pokonał Sheffield United i awansował do Premier League[2]. 25 kwietnia po przegranej u siebie 0:4 z Liverpoolem Burnley spadło z najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii[4].
W sezonie 2022/2023 Burnley zajęło pierwsze miejsce w Championship z dorobkiem 101 punktów i ponownie awansowało do Premier League[5].
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwo Anglii: 1921, 1960
- Puchar Anglii: 1914
- Tarcza Wspólnoty: 1973
Obecny skład
[edytuj | edytuj kod]
- Stan na 31 sierpnia 2021[6]
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 1 | BR |  Nick Pope
|
| 2 | OB | Matthew Lowton
|
| 3 | OB | Charlie Taylor
|
| 4 | PO | Jack Cork
|
| 5 | OB | James Tarkowski
|
| 6 | OB | Ben Mee (kapitan)
|
| 7 | PO |  Jóhann Berg Guðmundsson
|
| 8 | PO | Josh Brownhill
|
| 9 | NA |  Chris Wood
|
| 10 | NA | Ashley Barnes
|
| 11 | PO | Dwight McNeil
|
| 13 | BR |  Wayne Hennessey
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 14 | OB | Connor Roberts
|
| 16 | PO | Dale Stephens
|
| 17 | NA | Aaron Lennon
|
| 18 | PO | Ashley Westwood
|
| 19 | NA | Jay Rodriguez
|
| 22 | OB |  Nathan Collins
|
| 23 | OB |  Erik Pieters
|
| 25 | BR | Will Norris
|
| 26 | OB |  Phillip Bardsley
|
| 27 | NA |  Matěj Vydra
|
| 28 | OB | Kevin Long
|
| NA |  Maxwel Cornet
|
Piłkarze na wypożyczeniu
[edytuj | edytuj kod]| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| BR |  Lukas Jensen (w Carlisle United do 30 czerwca 2022)
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| BR |  Bailey Peacock-Farrell (w Sheffield Wednesday do 30 czerwca 2022)
|
Trenerzy
[edytuj | edytuj kod]| Kadencja | Trener |
|---|---|
| 1893-1896 | Arthur Sutcliffe |
| 1896-1899 | Harry Bradshaw |
| 1899-1903 | Ernest Magnall |
| 1903-1910 | Spen Whittaker |
| 1910-1911 | R. Wadge |
| 1911-1925 | John Haworth |
| 1925-1932 | Albert Pickles |
| 1932-1935 | Tom Bromilow |
| 1935-1939 | Alf Boland |
| 1945-1948 | Cliff Britton |
| 1948-1954 | Frank Hill |
| 1954-1957 | Alan Brown |
| 1957-1958 | Billy Dougall |
| 1958-1970 | Harry Potts |
| 1970-1976 | Jimmy Adamson |
| 1976-1977 | Joe Brown |
| 1977-1979 | Harry Potts |
| 1979-1983 | Brian Miller |
| 1983-1984 | John Bond |
| 1984-1985 | John Benson |
| 1985 | Martin Buchan |
| 1985-1986 | Tommy Cavanagh |
| 1986-1989 | Brian Miller |
| 1989-1991 | Frank Casper |
| 1991-1996 | Jimmy Mullen |
| 1996-1997 | Adrian Heath |
| 1997–1998 | Chris Waddle |
| 1998–2004 | Stan Ternent |
| 2004–2007 | Steve Cotterill |
| 2007–2010 | Owen Coyle |
| 2010 | Brian Laws |
| 2011 | Stewart Gray |
| 2011–2012 | Eddie Howe |
| 2012–2022 | Sean Dyche |
| 2022–2024 | Vincent Kompany |
| 2024- | Scott Parker |
Europejskie puchary
[edytuj | edytuj kod]|
|
| Sezon | Rozgrywki | Runda | Przeciwnik | Dom | Wyjazd | Ogólnie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1960/61 | Puchar Europy | 1R |  Stade Reims
|
2–0 | 3–2 | 5–2 |
| 1/4 |  Hamburger SV
|
3–1 | 1–4 | 4–5 | ||
| 1966/67 | Puchar Miast Targowych | 1R | VfB Stuttgart
|
2–0 | 1–1 | 3–1 |
| 2R |  Lausanne Sports
|
5–0 | 1–3 | 6–3 | ||
| 3R |  SSC Napoli
|
3–0 | 0–0 | 3–0 | ||
| 1/4 | Eintracht Frankfurt
|
1–1 | 1–2 | 2–3 | ||
| 2018/19 | Liga Europy | 2Q | Aberdeen
|
3–1 | 1–1 | 4–2, Dogr. |
| 3Q |  İstanbul Başakşehir
|
1–0 | 0–0 | 1–0, Dogr. | ||
| PO |  Olympiakos SFP
|
1–1 | 1–3 | 2–4 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The Blackburn-Burnley rivalry bodes well for the Premier League. Guardian, 27 maja 2009. [dostęp 2011-06-25]. (ang.).
- ↑ a b c d Przedstawiamy beniaminka Premier League: Burnley FC. Tylko Piłka, 2009-06-08. [dostęp 2009-12-26].
- ↑ Rekord ten został poprawiony w sezonie 2003/2004 przez Arsenal.
- ↑ Nabil Hassan: Burnley 0 – 4 Liverpool. BBC Sport, 2010-04-25. [dostęp 2010-04-25]. (ang.).
- ↑ Telewizja Polska S.A, To już pewne! Znamy pierwszego beniaminka Premier League [online], sport.tvp.pl, 8 kwietnia 2023 [dostęp 2023-05-29] (pol.).
- ↑ [1] (ang.) [Dostęp: 8 stycznia 2021].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona klubu (ang.)
–
