Carnegie Lake – zbiornik wodny powstały po wybudowaniu tamy na Millstone River w najdalej wysuniętym na północny wschód punkcie Princeton w New Jersey. Jezioro stanowi własność prywatną i jest używane przez uniwersyteckie drużyny wioślarskie^[1]. Jest jednak dostępne do użytku publicznego dla łyżwiarzy, wędkarzy i piknikowiczów. Przez długi czas jezioro było zanieczyszczone, co ma swoje konsekwencje w poziomie bezpieczeństwa tego miejsca. Obecnie trwają prace na rzecz poprawy jakości wody w zbiorniku.

Widok z lotu ptaka na Jezioro Carnegie znajduje się w początkowej sekwencji amerykańskiego serialu obyczajowego Dr House.

Przed powstaniem jeziora, członkowie wioślarskiej drużyny Princeton University pływali po wąskim kanale Delaware and Raritan Canal, który dzielili ze statkami śródlądowej żeglugi handlowej. Zespół omawiał dążenie do zbudowania jeziora w Princeton, ale plany nigdy nie zostały opracowane. W roku 1902, jeden z byłych członków zespołu, Howard Russel Butler, został poproszony o sportretowanie filantropa Andrew Carnegie. Podczas pozowania Carnegie rozwodził się nad jeziorami, które wybudował w rodzinnej Szkocji. Butler przedstawił mu omawiany wcześniej z drużyną pomysł budowy jeziora, a Carnegie zgodził się wziąć udział w projekcie. Butler poprosił o oszacowanie potencjalnych kosztów i możliwości budowy takiego jeziora w Princeton. Po rozmowach z inżynierami z Nowego Jorku, Carnegie oszacował koszty na 118.000 $.

Andrew Carnegie odwiedził kampus uniwersytecki, żeby zobaczyć plac przyszłej budowy i wkrótce potem autoryzował Butlera do rozpoczęcia robót. W 1903 r. grupa absolwentów Princeton zaczęła skupywać tereny na których miało powstać jezioro. Ci z kolei odsprzedawali zakupione pola Carnegie'owi. Ruch taki miał na celu uniknięcie podejrzeń co do planu u lokalnych mieszkańców oraz pozwolił zakupić potrzebną ziemię po niższej kwocie. Do 1905 r. potrzebny teren został zakupiony, rozpoczęto jego oczyszczanie a następnie budowę mostów i tamy^[2].

Ze względu na początkowo niewielką głębokość, powodzie i zamulenie stały się problemem dla okolicznych terenów. Kłopotliwa była również szybka kumulacja ścieków, przynoszonych z pobliskich miast przez Millstone River. Rozbudowa oczyszczalni nie nadążała za gwałtownym wzrostem liczby ludności. Jezioro było trzykrotnie pogłębiane: w 1927 r., pod koniec lat 30. i ostatni raz w 1971 r. Wówczas wyrównano głębokość do 9 stóp (2,75 m) w odległości 35 stóp od linii brzegowej (10,7 m)^[2][3].