Chronokinematograf – instrument astronomiczny zbudowany z aparatu fotograficznego, chronometru i chronografu, pozwalający rejestrować obraz wraz z dokładnym czasem obserwacji. Wynaleziony w 1927 przez astronoma, matematyka i geodetę Tadeusza Banachiewicza do obserwacji całkowitych zaćmień Słońca i w czerwcu tego samego roku użyty do obserwacji zaćmienia w szwedzkiej Laponii, następnie w USA (sierpień 1932) oraz w Grecji, Japonii i Syberii (czerwiec 1936).

Wynalazek ten umożliwił znaczne zwiększenie precyzji pomiaru czasu zaćmienia dzięki rejestrowaniu zdjęć pereł Baily’ego oraz chwili całkowitego zakrycia tarczy Słońca przez Księżyc i początku odsłaniania go wraz z dokładnym zapisem czasu. Wcześniej zjawisk tych nie obserwowano dokładnie, gdyż światło Słońca jest zbyt silne do obserwacji wzrokowej przez teleskop optyczny.

• Anna Karolina Zawada: Observo ergo sum Tadeusz Banachiewicz 1882 - 1954. Kraków: Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2004, s. 15-16. ISBN 83-921397-0-4.
• Renata Bujakiewicz-Korońska, Jan Koroński. The life of Tadeusz Banachiewicz and his scientific activity. „Studia Historiae Scientiarum”, s. 275–300, 1016. DOI: 10.4467/23921749SHS.16.011.6154. [dostęp 2017-03-13].