CGA (ang. Color Graphics Adapter) – jeden ze standardów kart graficznych IBM-PC^[1][2] wprowadzony ok. 1981 roku.

Oryginalna karta IBM CGA została zbudowana na kontrolerze Motorola 6845^[1][3]; posiada 16 kB pamięci i umożliwia wyświetlanie obrazu na monitorach czarno-białych lub kolorowych oraz na odbiornikach telewizyjnych^[1][2].

Może pracować w dwóch trybach:

• Znakowym w rozdzielczościach:
  • 40×25 znaków^[4] dla odbiorników TV,
  • 80×25^[4] dla monitorów. Kolor każdego znaku oraz kolor tła są ustawiane indywidualnie: kolor znaku jest wybierany z palety 16 predefiniowanych barw, natomiast tło z palety 8 kolorów uzupełnionej o atrybut migania dający 16 kombinacji tła.
• Graficznym^[5]:
  • 320×200, dostępne 4 kolory^[6], możliwość wyświetlania na odbiorniku TV;
  • 640×200, czarno-biały^[2][4], możliwość wyświetlania tylko na monitorze.

W trybach znakowych wyświetlane znaki mają rozmiar 8×8 punktów, a ich kształt jest pobierany z pamięci ROM. W trybach graficznych rozmiar znaku także wynosi 8×8 punktów, ale istnieje możliwość zmiany wyglądu poszczególnych znaków.

Karty CGA zostały zastąpione kartami EGA^[4][6].

• Porównanie trybów graficznych CGA
• 
  320 × 200 w palecie 4 kolorów 0
• 
  320 × 200 w palecie 4 kolorów 0 niska intensywność
• 
  320 × 200 w palecie 4 kolorów 1
• 
  320 × 200 w palecie 4 kolorów 1 niska intensywność
• 
  320 × 200 w palecie 4 kolorów 3
• 
  320 × 200 w palecie 4 kolorów 3 niska intensywność
• 
  640 × 200 w palecie 2 kolorów
• 
  160 × 100 w palecie 16 kolorów
• 
  Kolory kompozytowe (640 × 200)
• 
  Kolory kompozytowe (320 × 200)
• 
  Kolory kompozytowe (320 × 200)