Czesław Kuriata

Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1938 Marcelówka
Data śmierci	12 października 2022
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Dziedzina sztuki	literatura
Odznaczenia
Cytaty w Wikicytatach

Czesław Kuriata (ur. 29 kwietnia 1938 we wsi Marcelówka powiat Kostopol na Wołyniu, zmarł 12 października 2022^[1]) – polski poeta, prozaik oraz autor utworów dla dzieci.

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W trakcie rzezi wołyńskiej uratowany przez matkę ucieczką do lasu^[2]. Po II wojnie światowej w 1945 roku wraz z rodzicami zamieszkał we wsi Kurowo. Kształcił się najpierw w czteroklasowej szkole powszechnej tam, gdzie mieszkał, potem w starszych klasach szkoły podstawowej w Bobolicach pod Koszalinem^[3]. Następnie uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Białogardzie^[4], gdzie zdał maturę w 1955 roku. W Poznaniu ukończył z tytułem magistra filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza^[5][6][7]. Od roku 1960 mieszkał w Koszalinie. W 1960 roku wstąpił do komunistycznej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1960–1984 był redaktorem w Polskim Radiu Koszalin, początkowo w Redakcji Artystycznej. Od 1960 był członkiem ZAiKS^[7]. W roku 1965 został kierownikiem Redakcji Literackiej, którą kierował przez blisko 25 lat^[8]. Od 1962 roku członek Związku Literatów Polskich, a prezesem Oddziału Koszalińskiego Związku został w roku 1965. Od 1964 roku był członkiem Komisji Kultury Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Koszalinie. W latach 1969–1974 był członkiem kolegium redakcyjnego miesięcznika Pobrzeże. W 1972 roku został redaktorem comiesięcznej wkładki do dziennika Głos Pomorza pod tytułem Magazyn Literacki. W 1977 został redaktorem Arkuszy Poetyckich Młodych dodatku do kwartalnika Profile Kultury. W latach 1983–1985 był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika Ziemia i Morze. Był także członkiem prezydium Koszalińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. W 1986 roku został członkiem zarządu Oddziału Koszalińskiego nowego Związku Literatów Polskich.

Żoną jego była, młodsza o 12 lat^[9], Ludmiła Janusewicz-Kuriata^[10] – poetka, pisarka i malarka. Syn – Artur Kuriata^[11], wydawca^[5].

Przebywał w szpitalu z powodów kardiologicznych^[5]. Pochowany został w Alei Zasłużonych (AZ-2) na Cmentarzu w Koszalinie.

Debiutował jako poeta wierszem pt. Człowiek i ludzie na łamach tygodnika „Ziemia i Morze” w 1956 (nr 9). Publikował wiersze, prozę, artykuły i recenzje w Pomorzu w latach 1956, 1958–1965, 1967–1969, Współczesności w latach 1956, 1961–1970, Tygodniku Zachodnim w latach 1957–1960, Zarzewiu w latach 1957–1962, 1968–1969, Odrze w latach 1958–1967, Zielonym Sztandarze w latach 1959, 1961–1965, Nadodrzu w latach 1960–1969, Życiu Literackim 1960–1983, Literach 1962–1970, Tygodniku Kulturalnym 1962–1985, Faktach i Mitach 1968–1970, Płomyczku 1971–1984, Głosie Pomorza 1975–1985.

W wyborach parlamentarnych w roku 1993 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Samoobrony – Leppera. Od 1998 do 2002 roku zasiadał w radzie miasta Koszalina z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

• Zorze Archangielskie (opowiadania)
• Niebo zrównane z ziemią (poezje)
• Dziewczyna pod kwiatami (opowiadania)
• Galop do wielkiego lasu (powieść)
• Powrót księcia Eryka (poemat)
• W każdą podróż (poezje)
• Upominek jubileuszowy (opowiadania)
• Jeśli miłość nazwać (poezje)
• Człowiek z rybą (opowiadania)
• Wino pestkowe (opowiadania)
• Miara dłoni (poezje)
• Naprawdę już po wojnie (opowiadania)
• Bogusław X (poemat)
• Wyznania najprostsze. Wiersze o miłości (poezje)
• Spowiedź pamięci (opowiadania)
• Zapiski prowincjonalnego pisarza (wspomnienia)
• Ile zawodów ma mama (utwór dla dzieci)
• Zabawa w wyobraźnię (utwór dla dzieci)

• w 1960 II Łódzka Wiosna Poetów
• w 1961 III Łódzka Wiosna Poetów
• w 1961 pierwsze wyróżnienie w konkursie o Nagrodę Czerwonej Róży
• w 1961 nagroda artystyczna I stopnia miasta Koszalina
• w 1964 nagroda WRN w Koszalinie w ramach III Opolskiej Wiosny Poetyckiej
• w 1964 drugie wyróżnienie w konkursie o Nagrodę Czerwonej Róży
• w 1966 doroczna nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za twórczość radiową
• w 1968 nagroda WRN w Koszalinie w ramach V Opolskiej Wiosny Poetyckiej
• w 1972 Nagroda Pobrzeża
• w 1982 nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za twórczość oraz działalność radiową i telewizyjną^[8]

• 1970 – Złoty Krzyż Zasługi
• 1972 – Zasłużony Działacz Kultury
• 1983 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• 2005 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[12]

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9. Brak numerów stron w książce
• Jadwiga Czachowska: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Wydawnictwa Szkole i Pedagogiczne. ISBN 83-02-05974-9. Brak numerów stron w książce