Czołg piechoty (ang. infantry tank) – czołg przeznaczony do wsparcia piechoty. Był koncepcją opracowaną i rozwiniętą w Wielkiej Brytanii w okresie przed II wojną światową. W założeniu były to ciężko opancerzone pojazdy mające współdziałać z atakującą piechotą, ich maksymalna prędkość nie musiała być dużo większa od prędkości żołnierza piechoty. Ich zadaniem było wykonanie przełomu w liniach nieprzyjaciela, a do wykorzystania tego przełomu i pościgu miał służyć czołg pościgowy (ang. cruiser tank).

W praktyce okazało się, że brytyjskie czołgi piechoty były zazwyczaj zbyt słabo uzbrojone i o ile potrafiły one wytrzymać wiele trafień, same nie były zdolne do siania dużego zniszczenia w szeregach przeciwnika. Przebieg wojny pokazał, że pomysł czołgu piechoty był chybiony i zaprzestano ich produkcji.

Koncepcji użycia czołgu piechoty odpowiadały również francuskie Renault R-35.

Ostatnim seryjnie produkowanym brytyjskim czołgiem piechoty był Mk IV Churchill.

• Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński. Podstawy teoretyczne użycia wojsk pancernych w II wojnie światowej. „Nowa Technika Wojskowa”. 2007. Numer specjalny 1. s. 4-14. ISSN 1230-1655. 
• Janusz Magnuski: Wozy bojowe Polskich Sił Zbrojnych 1940-1946. Warszawa: Lampart, 1998, s. 32-75. ISBN 83-86776-39-0.