Dmitrij Głuchowski

Дмитрий Глуховский

Dmitrij Głuchowski (2018)
Imię i nazwisko	Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski (Дмитрий Алексеевич Глуховский)
Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1979 Moskwa
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Alma Mater	Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie
Dziedzina sztuki	literatura
Epoka	sci-fi, postapokalipsa
Ważne dzieła
cykl Metro 2033 FUTU.RE
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Dmitrij Aleksiejewicz Głuchowski^[1] (ros. Дмитрий Алексеевич Глуховский, ur. 12 czerwca 1979 w Moskwie) – rosyjski pisarz, dziennikarz, korespondent wojenny, felietonista, radiowiec, prezenter telewizyjny^[2]. Jego książki również w Polsce ukazują się z angielską transliteracją nazwiska: Dmitry Glukhovsky^[2].

Dmitrij Głuchowski urodził się i wychował w Moskwie. Jego rodzina jest zaliczana do rosyjskiej inteligencji^[3]. Rozpoczął edukację w moskiewskiej szkole im. W. D. Polienowa z rozszerzoną nauką języka francuskiego. Już wtedy postanowił, że zostanie pisarzem. W wieku 15 lat wpadł na pomysł fabuły Metra 2033^[3]. W wieku 17 lat opuścił Rosję i przez cztery i pół roku mieszkał i uczył się w Izraelu, gdzie studiował na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie^[4].

W latach 2002–2005, mieszkał we francuskim Lyonie, gdzie pracował dla ogólnoeuropejskiego kanału Euronews. Po tym okresie powrócił do ojczyzny, by rozpocząć pracę w świeżo utworzonym kanale telewizyjnym Russia Today. Przez trzy lata, jako akredytowany przy Kremlu dziennikarz, podróżował dookoła świata. Był korespondentem wojennym w Izraelu i Abchazji, pracował w Radio Rossiji (Радио России). Od 2007 do 2009 roku był prezenterem radiowym stacji Majak (Маяк). Od marca 2009 roku prowadzi popularnonaukową audycję Fantastyczne śniadanie (Фантастический завтрак) na internetowym kanale PostTV^[5].

Pisze na łamach Harper’s Bazaar, l’Officiel i Playboya. Laureat nagrody Europejskiego Towarzystwa Fantastyki Naukowej. Należy do młodego pokolenia rosyjskich literatów, krytycznie oceniających politykę rosyjskich władz i wzywających do pełnej demokratyzacji ustroju swojego kraju^[2].

Jego debiutem literackim jest postapokaliptyczna powieść Metro 2033 (Метро2033), którą napisał w wieku 18 lat. W 2002 roku opublikował ją na swojej stronie internetowej, gdzie każdy mógł ją przeczytać za darmo^[6]. W 2005 roku powieść została opublikowana nakładem wydawnictwa Eksmo (Эксмо), a w 2007 roku wznowiona przez wydawnictwo Populiarnaja litieratura (Популярная литература). W Polsce powieść Metro 2033 ukazała się w 2010 roku nakładem wydawnictwa Insignis Media. Prawa do tłumaczenia Metra 2033 zostały sprzedane do 22 krajów. Dmitrij Głuchowski jest także autorem opublikowanych w internecie zbiorów opowiadań Noc (Ночь), Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных) i sztuki INFINITA TRISTESSA.

W 2007 roku ukazała się Czas zmierzchu (Сумерки). Wedle słów samego autora pozycja ta miała się jak najbardziej różnić od jego debiutanckiej powieści, aby pokazać, że nie należy go kojarzyć tylko z jednym utworem.

10 marca 2009 roku Głuchowski wydał książkę Metro 2034 (Метро 2034, w Polsce ukazała się w listopadzie 2010). Jak twierdzi autor, nie jest to kontynuacja Metra 2033, a niezależna historia z innymi bohaterami.

Swój pomysł na fabułę i przedstawione realia rozwinął w międzynarodowy projekt o nazwie Uniwersum Metro 2033. Pod jego szyldem, stosując się do ustalonych przez Głuchowskiego reguł, piszą i publikują autorzy z całego świata (w Polsce w ramach Uniwersum swoje powieści stworzyli Paweł Majka, Robert J. Szmidt i Artur Chmielewski).

W roku 2015 Głuchowski ukończył powieść Metro 2035^[7], która stanowi kontynuację losów Artema, głównego bohatera Metra 2033, a zarazem zamyka cykl Metro, tworząc wraz z poprzednimi tomami kompletną trylogię^[6].

W roku 2017 nakładem wydawnictwa AST, na rynku ukazała się pierwsza, niefantastyczna powieść Głuchowskiego, Tekst (Текст), która jest kryminałem^[8]. Powieść została zekranizowana dwa lata później, przez Klima Szypienkę^[9], a sam Głuchowski brał czynny udział w powstawaniu filmu – pełnił rolę konsultanta, autora scenariusza, a także wystąpił w jednej ze scen, na zasadzie cameo^[10][11].

W roku 2019 miała miejsce premiera czteroczęściowej audioksiążki Outpost (Пост), która w 2021 roku została wydana również w formie papierowej. W tym samym roku pojawiła się jej kontynuacja, Outpost 2 (Пост 2).

• Metro 2033, Insignis Media, 2010 (Метро 2033, Eksmo, 2005)
• Metro 2034, Insignis Media, 2010 (Метро 2034, AST, 2009)
• Metro 2035, Insignis Media, 2016 (Метро 2035, AST, 2015)

• Outpost, Insignis Media, 2021 (Пост, Storytel, 2019)
• Outpost 2, Insignis Media, 2021

• Czas zmierzchu, Insignis Media, 2011 (Сумерки, Popularnaja Litieratura, 2007)
• FUTU.RE, Insignis Media, 2015 (Будущее, AST, 2013)
• Tekst, Insignis Media, 2017 (Текст, AST, 2017)^[12]

• Noc (Ночь, 1998)
• Opowiadania o zwierzętach (Рассказы о животных, 1999)
• Witajcie w Rosji, Insignis Media, 2014 (Рассказы о Родине, AST, 2010)
• Opowieści o Ojczyźnie, Insignis Media, 2023 (Рассказы о Родине II, AST, 2021)

• Leć (Лети, 1998)
• Osiem minut (Восемь минут, 1998)
• Przypadek w zoo (Случай в зоопарке, 1998)
• Gdy jesteś sam... (Когда ты один…, 1998)
• Historia pewnego psa (История одной собаки, 1998)
• Noc (Ночь, 1999)
• Infinita Tristessa (2005)
• Koniec drogi (Конец дороги, 2006)
• Oziębienie (Похолодание, 2008)
• Panspermia (Панспермия, 2008)
• Do i po (До и после, 2008)
• Co po ile (Чё почём, 2008)

• Tekst (Текст, reż. Klim Szypienko, film pełnometrażowy, 2019)^[13]
• Siera (Сера, reż. Lana Vlady, film krótkometrażowy, 2020)^[14]
• Topi (Топи, reż. Władimir Mirzojew, serial internetowy, 2021)^[15]
• Obieszczanija (Обещания, reż. Lana Vlady, film krótkometrażowy, 2021)^[16]
• Metro 2033 (Метро 2033, reż. Jegor Baranow, film pełnometrażowy, 2024)^[17]

• Eurocon (ESFS Awards) / Encouragement Awards / Najlepszy debiut (2007)^[6]
• Utopiales European Award (2014)^[6]

Jego ojcem jest Aleksiej Głuchowski (ur. 1955), dziennikarz i tłumacz literatury z języka serbskiego^[3]. Matką Łarisa Smirnowa (ur. 1956), która pracowała jako fotoedytorka w agencji prasowej TASS. Jego dziadek, pierwszy mąż babci, Marat Głuchowski (ur. 1931, zm. 2018), był geologiem i doktorem nauk. Drugi dziadek (ojczym Aleksieja, ojca Dmitrija), Andriej Kryłow, był głównym karykaturzystą czasopisma „Krokodyl”. Ma również młodszego brata Pawieła Głuchowskiego (ur. 1985)^[18].

Pracując w Russia Today, poznał swoją żonę, Jelenę. Kobieta była producentem jego programów. W 2011 roku urodziła się ich córka, Emilia, a w 2014 syn Teodor^[19].

Jest poliglotą. Oprócz ojczystego rosyjskiego, mówi płynnie w pięciu innych językach: angielskim, francuskim, hebrajskim, hiszpańskim oraz niemieckim^[20].

Wielokrotnie wypowiadał się publicznie przeciwko wojnie rosyjsko-ukraińskiej, szczególnie po nasileniu konfliktu podczas inwazji na Ukrainę^[21][22][23], wskutek czego Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej wysłało za nim list gończy^[24][25][26]. W sierpniu 2023 sąd w Moskwie skazał go zaocznie na 8 lat pozbawienia wolności za rozpowszechnianie fałszywych informacji na temat rosyjskiej armii^[27].

• Metro 2033 – gra komputerowa

• Oficjalna strona Uniwersum Metro 2033 (ros.)
• Oficjalna polska strona Uniwersum Metro 2033 (pol.)
• Relacja z polskiej premiery powieści Metro 2033 z udziałem Dmitrija Głuchowskiego. czytelnia.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-04)]. (pol.).