Domenico Piva (ur. 2 grudnia 1826 w Rovigo, zm. 5 lipca 1907 tamże) – włoski uczestnik walk okresu risorgimenta.

Od wczesnej młodości wspierał włoskie ruchy niepodległościowe. Wziął udział w zamieszkach padewskich 8 lutego 1848 roku, po których został uwięziony w Rovigo pod zarzutem zabicia austriackiego oficera. Na wolność wyszedł w tym samym roku i już w listopadzie przyłączył się w Bolonii do oddziałów Giuseppe Garibaldiego, z którymi wziął udział w walkach na terenie Republiki Rzymskiej i Wenecji. W roku 1860 był jednym z organizatorów i uczestników wyprawy tysiąca. Po proklamowaniu zjednoczonego Królestwa Włoch służył w regularnej armii, gdzie w roku 1862 uzyskał stopień podpułkownika. Karierę wojskową zakończył jako generał brygady.

W roku 1862 ożenił się z Caroliną Cristofori (1845-1881), z którą miał sześcioro dzieci, między innymi Vittoria Pivę, dziennikarza i socjalistycznego bojownika. Gino Piva, także dziennikarz i działacz związkowy, którego Domenico wychowywał, był w rzeczywistości synem poety Giosuè Carducciego^[1].

• Nave Antonello, Domenico Piva. Dal tumulto padovano alla difesa di Roma con Garibaldi, „Camicia Rossa”, t. XXVI, styczeń-marzec 2006, s. 12–14.
• Nave Antonello, Domenico Piva tra Garibaldi e Carducci, „Camicia Rossa”, t. XXVI, lipiec-grudzień 2006, s. 14–17.
• Piva Edoardo, Un volontario garibaldino. Il Generale Domenico Piva. Note storiche biografiche, „Rassegna Storica del Risorgimento”, t. IV, styczeń-luty 1917, s. 48–129.
• Piva Eugenio, Memorie intime. Il generale Domenico Piva nelle lotte politiche di fine '800 a Rovigo, Minelliana, Rovigo 2008.