Droga grzbietowo-boczna (pęczek Lissauera, łac. tractus dorsolateralis) – pasmo włókien nerwowych przebiegające u szczytu rogu tylnego, między sznurem bocznym a tylnym rdzenia kręgowego. Opisali je jako pierwsi niemiecki neuroanatom i neurolog Heinrich Lissauer, i, rok wcześniej, amerykański anatom i neurolog Edward Charles Spitzka[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Olgierd Narkiewicz i inni, Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. 1(2), Warszawa: PZWL, 1981, s. 71-72, ISBN 83-200-0368-7, OCLC 749281268.
