Dwupolówka – przemienna forma uprawy dwóch pól. Jedno pole obsiewano zbożem jarym lub ozimym, a drugie ugorowano, aby zapobiec nadmiernemu wyjaławianiu gleby. W kolejnym roku uprawiano pole poprzednio ugorowane. Dwupolówka rozwinęła się w następstwie systemu żarowego. W Polsce dopiero w XIII wieku powoli zaczęła ustępować miejsca bardziej skomplikowanej trójpolówce[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Historia. Encyklopedia szkolna PWN, wyd. 2009, s. 160
Encyklopedie internetowe (ustrój rolny):
