Dynastia E – mezopotamska dynastia królewska, która rządzić miała Babilonią w latach 979-732 p.n.e.^[1] Jej nazwa pochodzi z Babilońskiej listy królów A, według której babilońscy władcy od Nabu-mukin-apli (979-944 p.n.e.) do Nabu-szuma-ukina II (732 p.n.e.) należeć mieli do jednej dynastii – właśnie do „dynastii E” (sum. BALA E)^[2].

Okres, w którym panować miała „dynastia E”, jest bardzo słabo znany, głównie z powodu małej ilości dostępnych źródeł pisanych. Z tych, które posiadamy, wyłania się ponury obraz kraju pogrążonego w anarchii i chaosie, wywołanym częstymi najazdami i osiedlaniem się plemion aramejskich i chaldejskich. Wybitniejszymi władcami, próbującymi przywrócić spokój i porządek w Babilonii w tym czasie, byli Nabu-apla-iddina (888-855 p.n.e.), Eriba-Marduk (769-761 p.n.e.) i Nabu-nasir (747-734 p.n.e.)^[1]. Wiadomo też obecnie, iż „dynastia E” była dynastią tylko z nazwy, gdyż mający ją tworzyć władcy mieli różne pochodzenie i należeli tak naprawdę do różnych dynastii.

Należy też wspomnieć, iż według Babilońskiej listy królów A również niektórzy z późniejszych władców należeć mieli do "dynastii E", jak np. Bel-ibni (703-700 p.n.e.) i Muszezib-Marduk (693-689 p.n.e.)^[3].

• Bryce T., The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia, Routledge 2013.
• Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.