Ten artykuł jest pod opieką Wikiprojektu Informatyka, którego celem jest rozwijanie artykułów z dziedziny informatyki. Jeśli chcesz współuczestniczyć w projekcie, odwiedź jego stronę, gdzie można przyłączyć się do dyskusji i zobaczyć listę otwartych zadań.
- Ten artykuł został oceniony jako zalążkowy na skali jakości.
- Temu artykułowi przypisano niskie znaczenie na skali ważności.
Ten artykuł wymaga wstawienia infoboksu. Jeśli chcesz – zrób to, korzystając z szablonu {{algorytm infobox}}.
Przeczytaj, jak wstawić infoboks. Instrukcję użycia szablonu znajdziesz na jego stronie dokumentacji. Zobacz też listę artykułów z szablonem.
Po wstawieniu infoboksu do artykułu usuń ten szablon. Jeżeli ten szablon (informujący o braku infoboksu) został wstawiony na stronę dyskusji omyłkowo, po prostu go usuń.
Jeśli UMT miałaby wykonać samą siebie to należałoby jej przekazać swój własny kod. Ale skoro tak, to żeby jej kopia wykonywana na niej samej działała trzeba jej przekazać jej własny kod. Idąc tak dalej dochodzimy do tego że ilość danych które trzebaby przekazać do UMT jest nieskończona. Czy możemy tu rozpatrywać przypadki w których algorytm dostaje na wejściu nieskończenie wiele danych? A jeśli tak to dlaczego możemy? I czy możemy wtedy założyć, że każdy algorytm dostający niekończenie wiele danych nigdy się nie zatrzyma? A jeśli tak to UMT chyba nie może istnieć, czyli dowód 1 niczego nie dowodzi, bo z fałszu może wynikać wszystko (zgodnie z logiką), a za fałsz w tym dowodzie możemy uznać próbę użycia nieistniejącego algorytmu UMT. JaBoJa 00:08, 7 paź 2006 (CEST)
- Oczywiście, że nie można na UMT uruchomić UMT, która uruchomi kolejną UMT i tak w nieskończoność, ale to ani nie dowodzi nieistnienia UMT ani nie ma związku z problemem stopu. Dowód 1 jest rzeczywiście niepoprawny (a przynajmniej wymaga dopracowania), ponieważ UMT przyjmuje na wejściu zarówno algorytm (numer maszyny Turinga) jak i dane dla tego algorytmu, co zostało w "dowodzie" przemilczane. Nie ma sensu pytać o to, czy dana maszyna Turinga się zatrzyma bez wskazania danych, na których ma ona pracować. Dowód dla problemu stopu zwykle podaje się w oparciu o tzw. argument przekątniowy Cantora, podobny do tego, który został wykorzystany w dowodzie nierównoliczności zbioru liczb rzeczywistych i naturalnych. Jeśli chodzi o istnienie UMT, to u niektórych autorów można znaleźć konkretne przykłady takich maszyn (oczywiście istnieje ich nieskończenie wiele). --Krzysztof G 15:50, 22 paź 2006 (CEST)
Dowód nierozstrzygalności to kompletny bełkot. Przepiszę, jak znajdę chwilę czasu. Scobac2 16:31, 13 lip 2007 (CEST)
JaBoJa: Twoje wątpliwości są słuszne, bo tzw. dowód (1) jest niepoprawny, a co najmniej bardzo bełkotliwy z tego mniej więcej powodu. Konkretnie: MT zatrzymuje się, jeżeli algorytm zatrzymuje się na jakich danych? Na wszystkich czy na jakichś konkretnych? Jeżeli na wszystkich, to co wynika z tego, że UMT się zatrzymuje na swoim własnym kodzie? Tylko tyle, że UMT nie zatrzymuje się na wszystkich danych. Tu nie ma żadnej sprzeczności, niczego to nie dowodzi. Dowód (2) to czysty bełkot. Dopisałem nowy dowód, poprawny (mam nadzieję) i proponuję pozostałe 2 usunąć. Bklin 00:28, 7 sie 2007 (CEST)
- Na moje oko dowód jest poprawny. Jest to standardowy dowód, który się znajduje we wszystkich chyba książkach i podawany jest na wykładach. Scobac2 11:00, 9 sie 2007 (CEST)
Też mi się wydaje że jest ok, chociaż nie jestem ekspertem. Wszystskie argumenty tych programów mają skończony rozmiar więc nie widzę błędu, a reszta to standardowy dowód nie wprost.
