.jpg) Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności • gęstość |
|
| Kod pocztowy |
211821 |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 55°03′53,1″N 27°33′27,6″E/55,064750 27,557667
| |
Dzierkowszczyzna (biał. Дзеркаўшчына, Dzierkauszczyna; ros. Дерковщина, Dierkowszczina) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, nad rzeką Marchwą, 13 km na południowy zachód od Głębokiego. Wchodzi w skład sielsowietu Koroby.
Siedziba parafii prawosławnej (pw. św. Pantelejmona)[2] i rzymskokatolickiej (pw. Wniebowstąpienia Pańskiego).
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1744 roku Dzierkowszczyzna leżała na terenie parafii w Głębokiem w dekanacie połockim diecezji wileńskiej[3].
Wieś została opisana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego[4]. Z opisu wynika, że w 1806 wieś należała do Antoniego Buchowieckiego, ostatniego podwojewodziego wileńskiego (1779–1790)[5]. W 1866 roku w folwarku mieszkało 56 osób wyznania rzymskokatolickiego. Była tam gorzelnia. We wsi w 26 domach mieszkało 196 osób, katolików. Miasteczko leżało w gminie Sitce, powiecie wilejskim, guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Miejscowość należała do Domejków.
W okresie międzywojennym wieś, folwark a następnie kolonia i szkoła leżała w granicach II Rzeczypospolitej w gminie Norzyca, a następnie w gminie wiejskiej Głębokie, w powiecie dziśnieńskim, w województwie wileńskim.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało:
- wieś – 191 osób, 187 było wyznania rzymskokatolickiego a 4 mahometańskiego. Jednocześnie 99 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 90 białoruską a 2 tatarską. Były tu 43 budynki mieszkalne[6]. W 1931 w 51 domach zamieszkiwały 244 osoby[7].
- folwark [1] a następnie kolonię – 84 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 76 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 8 białoruską. Było tu 6 budynków mieszkalnych[6]. W 1931 w 24 domach zamieszkiwało 140 osób[7].
- szkołę [2] – w 1931 zamieszkiwały 4 osoby[7].
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się pod okupacją sowiecką, w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.
.jpg)
Atrakcje
[edytuj | edytuj kod]- kościół Wniebowstąpienia Pańskiego
- cerkiew prawosławna pw. św. Wielkiego Męczennika i Cudotwórcy Pantelejmona, parafialna
- cmentarz katolicki
- park dworski Domejków, dwór z XIX w. został rozebrany w 1939 roku, a z budulca zbudowano trzy nowe domy.
Parafia rzymskokatolicka
[edytuj | edytuj kod]
Mieszkańcy wyznania rzymskokatolickiego podlegają parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Dzierkowszczyźnie. Obecny kościół parafialny wzniesiony został w 1822 roku przez Leona Domejkę.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Глубокское благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-03-18]. (ros.).
- ↑ Spis parafii diecezji wileńskiej z 1744 roku. 2011-02-20. [dostęp 2015-10-20].
- ↑ Dzierkowszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 276.
- ↑ Z. Honik: Urząd Podwojewodziego w Wielkiem Księstwie Litewskiem. Studjum historyczne. Wilno: Wydawnictwa Towarzystwa Pomocy Naukowej im. E.E. Wróblewskich, 1935, s. 36.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 30.
- ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 16.
